Και ξαφνικά, το ποδόσφαιρο έγινε το πολιτισμένο άθλημά μας
08.06.25 | 19:36
SHARE IT
Όλες αυτές τις ημέρες, κάποιοι από εμάς ντρεπόμαστε να λέμε ότι ασχολούμαστε με το αθλητικό ρεπορτάζ. Ντρεπόμαστε να πρέπει να σχολιάζουμε τις στυλιστικές και άκρως πρωτότυπες επιλογές προέδρων, τις χειρονομίες αποκάλυψης προσωπικών στιγμών παικτών, το ποιος προσέβαλε τις κόρες, μανάδες, αδερφές των άλλων πιο πολύ και να μην ευλογάμε την τύχη μας που η χώρα μας έχει δύο από τους κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης.
Τις ίδιες ημερες, εξαιτίας των παραπάνω κυρίως, πέρασε στα ψιλά η συνάντηση των ποδοσφαιρικών Big-5 με ανθρώπους της UEFA προκειμένου να συζητήσουν πώς μπορούν εκμεταλλευτούν τις συγκυρίες και να αλληλοβοηθούν στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις, με στόχο φυσικά την συγκομιδή όσων περισσότερων βαθμών για το ranking. Δεν άλλαξε ο κόσμος ξαφνικά, αλλά είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Τάκη Φυσσα “Είναι μια win -win κατάσταση”.
Ήταν εκείνα τα παιχνίδια που παίζαμε στην Ευρώπη και ως ποδοσφαιριστής που ήμουν υποφέραμε.”. Το κλίμα ήταν καλό. η διάθεση θετική και αυτό θα κρατήσουμε μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Προς τι η σύγκριση και ο παραλληλισμός; Δεν ξέρω αν είναι δική μου ιδέα, αλλά η αγωνιστική πορεία του μπάσκετ είναι εδώ και πολύ καιρό αντιστρόφως ανάλογη της εικόνας της. Όλο και περισσότερο, με όλο και μεγαλύτερη φόρα πέφτει στα μάτια των φιλάθλων η ποιότητα των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό.
Θα μου πεις “Δηλαδή, με το εγχώριο ποδόσφαιρο ασχολούνται λόρδοι;; “. Όχι βέβαια. Είναι πολλά τα παραδείγματα εξαιτίας των οποίων η ετεροντροπή υπήρξε ένα καθ’ολα οικείο συναίσθημα.
Θεωρω, ωστόσο, ότι το μπασκετικό Big-2, έχει σπάσει κάθε ρεκόρ και τα όρια της εξιοπρέπειας είναι πλέον μια μακρινή κουκίδα στο χάρτη. Το χειρότερο είναι δε, πώς πλέον αυτό δεν αφορά μόνο τους παράγοντες, αλλά έχει περάσει και στους παίκτες, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό καθώς είναι οι πρώτοι που επηρεάζονται από το τοξικο περιβάλλον.
Εκεί δηλαδή που όλοι λέγαμε “μακριά από την αρρώστια του ποδοσφαίρου, ας δούμε λίγο πολιτισμένο μπάσκετ “, οι οθόνες κλείνουν και τα διαρκείας μένουν στο συρτάρι από την αηδία της δήθεν αντρίλας.
