Διεθνή

Καρέτσας: «Μόνο αυτοί που πάνε στον πόλεμο νιώθουν πίεση» – Τι είπε για τον προπονητή του και η αποκάλυψη για το μέλλον του

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας, αναδείχθηκε ως ο «Πολυτιμότερος Παίκτης» του Μαρτίου στο βελγικό πρωτάθλημα.

Το «διαμάντι» της Γκενκ μίλησε στη «VTM/HLN» για το… αστραπιαίο τρενάκι συναισθημάτων στο οποίο έχει επιβιβαστεί. «Πίεση; Δεν νιώθω ποτέ. Αυτοί που πάνε στον πόλεμο, μόνο αυτοί νιώθουν πίεση», λέει με αφοπλιστική ωριμότητα.

Καθώς διανύουμε τις διακοπές του Πάσχα, ο 17χρονος απολαμβάνει μια σπάνια… ανάσα χαλάρωσης.  «Κανονικά, πηγαίνω σχολείο από τις 8 έως τις 9 το πρωί, μετά προπόνηση και ξανά σχολείο. Το βράδυ είμαι εξαντλημένος. Αυτές οι δύο εβδομάδες ξεκούρασης είναι χρυσάφι», εξηγεί.

Ο μήνας της… απογείωσης

Ο Μάρτιος, ωστόσο, ήταν ο μήνας των απογειώσεων. «Ήταν γεμάτος συναισθήματα», λέει. «Για μένα και την οικογένειά μου ήταν όλα θετικά. Αποκορύφωμα; Το γκολ μου με την Ελλάδα απέναντι στη Σκωτία. Δεν το ξεχνάς ποτέ αυτό. Δεν περίμενα να πάνε όλα τόσο γρήγορα, αλλά υπήρξαν τόσες πολλές αντιδράσεις…».

Το βραβείο του ήρθε ως επισφράγιση. Οι εμφανίσεις του κόντρα στην Ουνιόν (2-1), το γκολ με την Ελλάδα κι εκείνο απέναντι στη Γάνδη (4-0) στα πλέι οφ, τον απογείωσαν. «Όταν βγαίνει ο ήλιος, παίζω καλύτερα», σχολιάζει γελώντας. Και αμέσως σοβαρεύει: «Πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Πρέπει να συνεχίσω έτσι».

Στο δωμάτιό του φιγουράρει ήδη μία βιτρίνα γεμάτη κύπελλα. «Και αυτό το τρόπαιο θα μπει εκεί», λέει. Του ζητούν να χαμογελάσει για τη φωτογραφία. «Δεν μπορώ να χαμογελάσω κατά παραγγελία. Πες μου ένα καλό αστείο». Του λένε: «Πώς λέγεται μια βίδρα με Πάρκινσον;» «Καμία ιδέα». «Κάστορας». «Χάλια αστείο», απαντά αμέτοχα.

Ο Καρέτσας είναι ατρόμητος. Η πίεση γλιστρά από πάνω του. «Μπορώ να τη διαχειριστώ. Είχα λίγο στρες όταν έκανα ντεμπούτο με Γκενκ και Ελλάδα, αλλά είναι φυσιολογικό. Το κρύβεις για να μην επηρεαστεί η απόδοσή σου. Μόλις κάνεις 2-3 καλά κοντρόλ, ξεμπλοκάρεις».

Η ωριμότητα και η σιγουριά του, σχεδόν… προκλητική για την ηλικία του. «Ίσως να ’ναι έτσι. Αλλά χρειάζεται αυτοπεποίθηση στη θέση που παίζω. Θα βιώσω πολλές πιέσεις στην καριέρα μου. Πρέπει να μάθω να τις διαχειρίζομαι από τώρα».

Ο προπονητής του στη Γκενκ, Τόρστεν Φινκ, συχνά τον προστατεύει περιορίζοντας τα λεπτά συμμετοχής του. Δεν είναι άλλωστε όλοι… Λαμίν Γιαμάλ. «Φυσικά και θέλω να παίζω περισσότερο, αλλά δεν έχω πρόβλημα με τις αποφάσεις του. Ξέρουν πώς να με εξελίξουν. Είμαι ικανοποιημένος με τον χρόνο συμμετοχής μου».

«Δεν σκοπεύω να φύγω ακόμα»

Η Γκενκ καλείται την Κυριακή να πάρει εκδίκηση από την Ουνιόν, έπειτα από την ήττα-σοκ από την Μπριζ. «Έχουμε καλή ψυχολογία. Στην έδρα μας δεν έχουμε χάσει φέτος. Είναι θέμα αυτοπεποίθησης. Οι φίλαθλοί μας μας δίνουν έξτρα ώθηση. Αν κερδίσουμε, θα αποδείξουμε ξανά πως δεν καταρρέουμε από μια κακή βραδιά».

Αισθάνονται κυνηγημένοι λόγω της μικρής διαφοράς από τον δεύτερο; «Καθόλου. Πρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι και να κοιτάμε κάθε ματς ξεχωριστά. Όλα είναι στα χέρια μας. Αν πανικοβληθούμε, θα χάσουμε βαθμούς».

Απέναντι στην Άντερλεχτ, δέχθηκε σκληρά μαρκαρίσματα. «Δεν με πειράζει. Αντιθέτως, με ανεβάζει. Αν προσπαθούν να σε βγάλουν από το παιχνίδι, σημαίνει πως σε υπολογίζουν. Είναι δείγμα σεβασμού».

Οι φήμες για ενδιαφέρον της Μπάγερν και της Γιουβέντους τον ακολουθούν. «Είναι ωραίο να τα ακούς, αλλά δεν σημαίνει τίποτα. Πρέπει να παραμένεις ψύχραιμος. Δεν σκοπεύω να φύγω ακόμα. Μαζί με την οικογένειά μου εξετάζουμε κάθε βήμα. Βλέπω τον εαυτό μου και του χρόνου στη Γκενκ. Εκτός κι αν κάτι πάει στραβά. Αλλά η σχέση μας είναι άριστη».

Το όνειρο του Champions League είναι ζωντανό. «Μεγάλο προνόμιο να παίζεις εκεί. Ζει στα αποδυτήρια το όνειρο. Φαντάσου να παίζω στο Μπερναμπέου. Τρελό δεν θα ήταν; Θα κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε τον τίτλο».

Τι θα έρθει πρώτο: το πτυχίο ή ο τίτλος; «Ο τίτλος! Για το σχολείο έχω καιρό».

Και μετά; Λεπτά στο Champions League ή μεταγραφή; «Λεπτά στο Champions League, φυσικά».

Χρυσή Μπάλα ή μεταγραφή πρώτα; Χαμογελά. «Έλα τώρα… Χρυσή Μπάλα; Δεν λέγεται τέτοιο πράγμα στα 17. Ας δείξω τι μπορώ στα επόμενα επτά ματς πρώτα».