Bloggers

Μάζεψε τα κομμάτια της και επανήλθε σε… εργοστασιακές ρυθμίσεις

19.08.24 | 08:50

Στο περασμένο blog της Παρασκευής αναρωτιόμουν πού είναι η ΑΕΚ της πίεσης, των συνδυασμών και της αποτελεσματικότητας. Χθες βράδυ είδαμε ακριβώς όλα όσα έλειπαν από τη ρεβάνς με τη Νώα.

Η Ένωση είχε να διαχειριστεί ένα πολύ δύσκολο ματς στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, από όλες τις απόψεις. Κατά πρώτον έπρεπε όχι μόνο να ξεχάσει το ματς της Πέμπτης αλλά και ταυτόχρονα να… θυμηθεί να μην το επαναλάβει. Να μαζέψει τα κομμάτια της, να ξεχάσει τα γιουχαρίσματα (ίσως απ’ όλα το πιο εύκολο σε μία άδεια OPAP Arena) και να επανέλθει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις απέναντι σε έναν αντίπαλο που μόνο εύκολος δεν έχει φανεί τις προηγούμενες σεζόν.

Μπήκε με αλλαγές αλλά… δεν φάνηκε ποτέ

Όπως όλοι είδαμε, τα έβγαλε όλα εις πέρας και μάλιστα με την καλύτερη δυνατή εικόνα. Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με αρκετές αλλάγες μεν, με τον αέρα του αφεντικού δε, πιέζοντας από το πρώτο λεπτό σε όλες τις γραμμές και αγχώνοντας τον ΟΦΗ με τον πλουραρισμό στους επιθετικούς συνδυασμούς της.

Την μία ήταν ο Σιμάνσκι με τον Γκαρσία εκ δεξιών, την άλλη, εξ αριστερών αυτή τη φορά, ο Άμραμπατ με τον Γκαρσία -απ’ όπου προήλθε και το πρώτο γκολ-, μετά ο Σιμάνσκι με τον τόσο εξαιρετικό Πήλιο που έκανε το 2-0. Είδαμε συνεργασία του Γκαρσία με τον Πινέδα, ασίστ του Πήλιου στον Τσούμπερ για το 3-0 αλλά και του τελευταίου με τον ανεξάντλητης ενέργειας για δύο ημίχρονα Άμραμπατ.

Οι παίκτες του Δικεφαλού με πολλή όρεξη και δυναμική, έβρισκαν συνεχώς διαφορετικές οδούς και ποικίλα ταιριάσματα για να απειλήσουν την εστία του Χριστογεώργου καθ’ όλη την διάρκεια της αναμέτρησης, ακόμα και μετά τις αλλαγές του 2ου ημιχρόνου. Αλλά και στην αμυντική της συμπεριφορά υπήρξε σταθερότητα και αλληλοκάλυψη στις περιπτώσεις διαφαινόμενου λάθους.  Με λίγα λόγια, εμφανίστηκε η ΑΕΚ που ξέραμε.

Η πρώτη απάντηση μετά το σοκ

Η Ένωση πέρασε πριν από λίγες ημέρες μία κρίση βγαλμένη από το -όχι και τόσο μακρινό- παρελθόν μετά την ήττα, το κάζο όπως θέλετε ονομάστε το, από την Νώα και τον αποκλεισμό της. Πολλοί, αλλά ευτυχώς όχι αρκετοί και κυρίως όχι εκείνοι που εμπλέκονται άμεσα, θεώρησαν ότι όχι μόνο έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον Ματίας Αλμέιδα αλλά και ότι η ομάδα ξεκίνησε μία κατρακύλα που μόνο το τέλος του πηγαδιού μπορεί να την σταματήσει. Όπως φάνηκε χθες, μάλλον δεν είναι έτσι τα πράγματα. Οι κιτρινόμαυροι έδειξαν πώς δεν έχουν ξεχάσει την μπάλα που ξέρανε και ο Αργεντίνος τεχνικός ότι βλέπει τα λάθη του και μπορεί να τα διορθώνει.

Σίγουρα κάθε ματς είναι ένα τεστ, μια δοκιμασία, αλλά δεν είναι δυνατόν σε κάθε αγωνιστική η ομάδα να παίζει με την πλάτη στον τοίχο και σε κάθε στραβοπάτημα να ρίχνονται στο πυρ στο εξώτερον όλοι, από τους παίκτες μέχρι το παιδί που φέρνει τα νερά.

Έτσι λοιπόν, μπορώ να φανταστώ ότι σήμερα είμαστε σε “Όλα καλά και μπράβο μας κι αν είπαμε και καμιά κουβέντα παραπάνω, ψωμί κι αλάτι, έτσι είναι οι οικογένειες άλλωστε, έχουν τα πάνω και τα κάτω τους” mood στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μπορεί όντως οι οικογένειες να είναι έτσι και να έχουν βρει τους τρόπους να λειτουργούν, ή και όχι. Αλλά οι ομάδες δεν λειτουργούν έτσι και δεν το μάθατε από εμένα. Οι ομάδες θέλουν σταθερότητα, θέλουν ηρεμία, θέλουν εμπιστοσύνη, θέλουν συνέπεια, θέλουν πίστη. Και κυρίως τα θέλουν όλα αυτά και ακόμα πιο πολλά στις περιόδους κρίσης, στα δύσκολα, στις γκέλες.

Στα εύκολα και όταν όλα βγαίνουν όπως τα σχεδιάζουμε, δεν χρειάζεται τίποτα. Άντε λίγο χρήμα παραπάνω, για κανένα πριμ.

ΥΓ: Δύο μικρά bullets για το ματς του Παναθηναϊκού με τον Αστέρα Αktor

*Είχα ξεχάσει πόσο αφιλόξενο, ψυχρό, ακατάλληλο για ποδόσφαιρο είναι το ΟΑΚΑ. Μακάρι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να μπει και το Τριφύλλι στο νέο του γήπεδο.

*Ο Αστέρας είναι άξιος συγχαρητηρίων -προφανώς για τη νίκη του αλλά κυρίως- για το γεγονός ότι ενώ πίεζαν πολύ οι Πράσινοι στο τελευταίο δεκάλεπτο για την ισοφάριση, οι φιλοξενούμενοι έπαιζαν κανονικό ποδόσφαιρο. Ούτε κλεφτοπόλεμο, ούτε ψευτοτραυματισμούς, ούτε καθυστερήσεις για να δέσουν κορδόνια, να φτιάξουν μαλλί, να τσεκάρουν τα mail τους κλπ.