«Μια συμμορία από γερο-καθάρματα»

Έδινε το 90% του μισθού του σε προγράμματα για τους φτωχούς, έμενε στη φάρμα του αντί για το προεδρικό μέγαρο, ντυνόταν πολύ απλά, δεν είχε φρουρά, ούτε το κλασικό τουπέ της εξουσίας και η μόνη περιουσία του ήταν ένας παλιός σκαραβαίος με τον οποίο κυκλοφορούσε συνήθως.

Υπήρξε αντάρτης, πέρασε 13 χρόνια στη φυλακή, διετέλεσε πρόεδρος της Ουρουγουάης από το 2010 έως το 2015, χαρακτηρίστηκε “ο πιο ταπεινός ηγέτης του κόσμου”, πέρασε αρκετές προοδευτικές αλλαγές, βοήθησε στο να πέσει το ποσοστό της φτώχειας στη χώρα και, σύμφωνα με το υπουργείο τουρισμού, ήταν μαζί με την εθνική ομάδα δυο από τους βασικούς λόγους που η Ουρουγουάη απέκτησε εκείνα τα χρόνια τόσο καλό όνομα διεθνώς που προκάλεσε σημαντική αύξηση του τουρισμού της.

Αγαπούσε το ποδόσφαιρο, έζησε τον ιστορικό θρίαμβο της Ουρουγουάης το 1950 μέσα στο Μαρακανά (ακούγοντας τον από το ράδιο), γοητεύτηκε ως έφηβος από τον μεγάλο αρχηγό εκείνης της ομάδας, τον Ομπντούλιο Βαρέλα, που πρωτοστάτησε στην απεργία των ποδοσφαιριστών που ζητούσαν βασικά δικαιώματα, υποστήριζε τη μικρούλα Σέρο, έβρισκε χρόνο για να συναντήσει τον Ταμπάρες και την εθνική ομάδα και δεν είχε πρόβλημα να αποκαλέσει δημόσια τα μεγάλα κεφάλια της ΦΙΦΑ «μια συμμορία από γερο-καθάρματα».

Ο Χοσέ Μουχίκα έφυγε το βράδυ της Τρίτης 13/5, από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών.