Bloggers

Μια βραδιά που δε θα ξεχαστεί ποτέ και μια αθλιότητα που πρέπει να τιμωρηθεί

11.10.24 | 18:16

Τι να πρωτογράψεις και που να πρωτοσταθείς για όλα όσα είδαμε χθες στη νικηφόρα αναμέτρηση (1-2) της Εθνικής ομάδας με την Αγγλία στο Γουέμπλεϊ. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έγραψε ιστορία, επικράτησε για πρώτη φορά στο Νησί, με έναν σχεδόν εξωπραγματικό τρόπο και κάτω από δυσκολότερες συνθήκες που θα μπορούσαν να υπάρξουν…

Σχεδόν ένα 24ωρο πριν ο φίλος τους, ο συμπαίκτης τους, ο άνθρωπός τους, ο Τζορτζ Μπάλντοκ είχε φύγει ξαφνικά από τη ζωή. Στο άκουσμα της είδησης όλος ο αθλητικός κόσμος της χώρας βυθίστηκε στο πένθος. Φανταστείτε την κατάσταση των διεθνών. Έμαθαν ότι ο συναθλητής τους πέθανε και μέσα σε λίγες ώρες έπρεπε να περάσουν από όλα τα στάδια: Από το σοκ, στο πένθος και ταυτόχρονα στην υποχρέωση του να παρουσιαστούν πνευματικά και σωματικά δυνατοί για να αγωνιστούν στο Γουέμπλεϊ. Και τα κατάφεραν. Μη ρωτάτε πως. Πιθανότατα δεν υπάρχει απάντηση…

Τα παιδιά της Ελλάδας και οι φίλοι του Τζορτζ κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μια μεγαλειώδη εμφάνιση και να προσφέρουν εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό μας. Τα γκολ, το μαύρο περιβραχιόνιο στον ουρανό, η εναλλαγή συναισθημάτων, η νίκη με τέρμα στο φινάλε, το κλάμα του Τάσου Μπακασέτα όταν σήκωσε τη φανέλα του Μπάλντοκ, το ξέσπασμα του αρχηγού στις δηλώσεις του και η συγκλονιστική του ομιλία στα αποδυτήρια πριν  από την έναρξη του αγώνα…

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ethniki Omada (@ethnikiomada)

Η 10η Οκτωβρίου του 2024 θα μνημονεύεται για χρόνια στα αθλητικά στέκια και θα μείνει ως μια ιδιαίτερη μέρα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ισως η πιο ιδιαίτερη, η πιο ξεχωριστή. Για τον Τζορτζ Μπάλντοκ, για τη μνήμη ενός παιδιού που μόλις στα 31 του έφυγε από τη ζωή και σκόρπισε θλίψη σε όλο τον αθλητικό- και όχι μόνο – κόσμο της Ελλάδας.

Δυστυχώς, μέσα στο πένθος και τη δυστυχία συγγενών, αθλητών, Εθνικής ομάδας, Παναθηναϊκού, συναντήσαμε και την απίστευτη κατρακύλα από τηλεπαρουσιαστές, διαδικτυακούς “διασκεδαστές” και όπως αλλιώς θέλετε να τους αποκαλείτε. Δεν υπάρχουν σωστά και λάθη σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν υπάρχουν διαφορετικές αντιμετωπίσεις όταν έχουμε να κάνουμε με θάνατο. Εδώ μιλάμε για τον απόλυτο κανιβαλισμό και μια χυδαιότητα – σαπίλα που όμοιά της, σπάνια κανείς συναντά.

Αυτή η αθλιότητα, λοιπόν, πρέπει να τιμωρηθεί. Πάνω απ’ όλα από τον ίδιο τον κόσμο, ο οποίος καλείται, επιτέλους, να βάλει τέλος στην υποκουλτούρα της ελληνικής τηλεόρασης και του διαδικτύου και να ρίξει ένα «μαύρο» σε όλους αυτούς τους τύπους που έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να «παίζουν» με τα συναισθήματα μιας οικογένειας που έχασε ένα δικό της παιδί και ενός ολόκληρου αθλητικού οργανισμού…