Να τελειώσει τη «δουλειά» που άφησε στη μέση

30.07.24 | 23:01

Τέλη Ιουλίου, με ένα επίσημο παιχνίδι όλο κι όλο, με λίγα φιλικά προετοιμασίας, με παίκτες που ενσωματώθηκαν αργά λόγω Euro, με τραυματίες, με μεταγραφές που έχασαν το μεγαλύτερο κομμάτι της προετοιμασίας και με νέο προπονητή, μπορείς να δεις μόνο κάποια από τα πράγματα που αναμένεται να δούμε από τον Παναθηναϊκό μέσα στη σεζόν.

Την ίδια στιγμή, ακριβώς αυτή την περίοδο, τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, κρίνεται για τον Παναθηναϊκό και για πολλές ακόμα ομάδες η ευρωπαϊκή τους χρονιά, το πρεστίζ, σημαντικά έσοδα, το αν ο κόσμος θα πάει να πάρει διαρκείας ή αν θα συνεχίσει να βγάζει «διαρκείας στη γκρίνια».

Το λες και άδικο όλο αυτό, για μια ομάδα που μπορεί να στραβοπατήσει αυτήν ακριβώς τη χρονική περίοδο και σε έναν μήνα να «πετάει» – μόνο που τότε, οι πτήσεις της θα είναι αποκλειστικά εσωτερικού αν δεν καταφέρει να ανταπεξέλθει στην πίεση των προκριματικών.

Ανετοιμότητα και άγχος, δυο σοβαροί «αντίπαλοι»

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρώτο ματς με τη Μπότεφ, για ένα ημίχρονο, ήταν παραπάνω από ικανοποιητική.

Στο δεύτερο ημίχρονο, η εικόνα του ξεθώριασε – απόρροια της κούρασης και του άγχους, όταν οι Βούλγαροι ευχαρίστησαν για το δωράκι και μείωσαν σε 2-1. Αναμενόμενος λίγο πολύ ο μέτριος βαθμός ετοιμότητας, κατανοητό το άγχος όταν έγινε το 2-1. Αυτοί είναι δυο «αντίπαλοι» που πρέπει να βρεις τον τρόπο να τους ντριπλάρεις.

Θα είναι πιο έτοιμος ο Παναθηναϊκός στη ρεβάνς;

Η λογική λέει «ναι»: ο Αλόνσο θα έχει δουλέψει μια επιπλέον εβδομάδα με τους παίκτες του, οι αντοχές θα είναι λίγο μεγαλύτερες, όσοι ήρθαν αργότερα στην προετοιμασία θα έχουν μάθει καλύτερα τα «θέλω» του κι ίσως κάποιοι εξ’ αυτών να ξεκινήσουν βασικοί στη Βουλγαρία, ειδικά από τη στιγμή που Σένκεφελντ και Βιλένα έχουν χάσει μερικές προπονήσεις.

Οπότε στο κομμάτι της ανετοιμότητας, πιθανότατα θα δούμε έναν κάπως πιο έτοιμο Παναθηναϊκό, που θα προσπαθήσει να κρατήσει τον ίδιο ρυθμό σε όλο το 90λεπτο, χωρίς σκαμπανεβάσματα, απ’ αυτά που δίνουν δικαιώματα στον αντίπαλο.

Το άγχος, είναι το δεύτερο, πολύ σημαντικό κομμάτι της ρεβάνς.

Για έναν Παναθηναϊκό που ξεκάθαρα είναι καλύτερη ομάδα από τη Μπότεφ, το ζητούμενο είναι το πώς θα μπει στο ματς και τι είδους αντιμετώπιση θα έχει.

Της ομάδας που πάει να παίξει συντηρητικά, για να «προστατέψει» το 2-1 του πρώτου αγώνα;

Ή της ομάδας που θα μπει στο γήπεδο, θα πάρει τα ηνία, την κατοχή της μπάλας και θα κάνει αυτό που έκανε και στο πρώτο ημίχρονο του πρώτου αγώνα;

Αυτό θα το αποφασίσει ο προπονητής, ανάλογα με το πώς έχει διαβάσει τη ρεβάνς.

Αλλά ό,τι και να επιλέξει, το θέμα είναι να καταφέρει να διώξει το άγχος από τα κεφάλια των παικτών του, τη σκέψη του «τι μας περιμένει αν δεν τα καταφέρουμε» και «τι θα ακούσουμε γυρνώντας» και «θα βρεθούμε πλέον με την πλάτη στον τοίχο στο Conference, χωρίς άλλο μαξιλαράκι ασφαλείας».

Διότι αν κάτι μπορέσει να «χαλάσει» το μυαλό σου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα «χαλάσει» και τα πόδια σου.

Και η Μπότεφ;

Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά η Μπότεφ είναι «ο τρίτος αντίπαλος» του Παναθηναϊκού, μετά την ανετοιμότητα και το άγχος.

Όχι διότι δεν είναι καλή ομάδα – μια χαρά ομάδα είναι, με καλό προπονητή, γρήγορα εξτρέμ και διακριτούς ρόλους στο χορτάρι, αλλά την ποιότητα του Παναθηναϊκού δεν την έχει.

Κι ας έβγαλαν οι Βούλγαροι από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας όλα τα παλιά, βαλκανικά κόλπα, που παραπέμπουν σε άλλες δεκαετίες: οι παλαίμαχοί τους μας είπαν ότι ο Παναθηναϊκός έχει τρεις ποιοτικούς παίκτες όλους κι όλους και οι άλλοι είναι περίπου για να σπάνε πέτρες στο λατομείο.

Και ο προπονητής τους απείλησε να σηκωθεί να φύγει, επειδή κάποιος πέταξε… ντομάτα (!) στη σύντροφο ενός ποδοσφαιριστή (!!) όταν εκείνη έβγαλε βόλτα το σκύλο τους (!!!) λόγω της απόδοσής του στο πρώτο ματς (!!!!).

Φοβερά πράγματα κυρίες και κύριοι, μισό λεπτό να βγάλω την καδένα μου από το συρτάρι, τα αθλητικά μου Strike από το πατάρι και να βάλω να ακούσω λίγο «Μίλι Βανίλι» στο κασετόφωνο, διότι τόσο πίσω με γύρισαν αυτές οι ιστορίες…