Creative team foivos mouratidis

Euro 2024

Ντιόγκο Κόστα: Ο λάτρης της ταχύτητας και… παρ΄ ολίγον «Ελβετός», που αργεί να μπει στο γήπεδο

02.07.24 | 18:20

Γράφει: Θέμης Τόγιας

Ένα παιδί που δεν του άρεσε ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, αλλά είχε… τρέλα με τα αυτοκίνητα και την ταχύτητα.

Που «απογειώνεται» με τα μακαρόνια με τυρί της γιαγιάς και που πριν από κάθε ματς δεν ακολουθεί αμέσως τους συμπαίκτες του στ’ αποδυτήρια!

Αυτός είναι ο Ντιόγκο Κόστα, στα 24 του χρόνια (19/9/1999), ο γκολκίπερ της Εθνικής Πορτογαλίας, που βλέπει από χθες το βράδυ το όνομά του να κάνει το γύρο του κόσμου.

Απολύτως δικαιολογημένα, καθώς αυτό που έκανε στη διαδικασία των πέναλτι με την Σλοβενία (τρεις αποκρούσεις) αφενός μεν δεν έχει επαναληφθεί ποτέ στα χρονικά των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων, αφετέρου, δε, έδωσε τη δυνατότητα στους Ίβηρες να παραμείνουν «ζωντανοί» στο παιχνίδι του μεγάλου τους στόχου, που δεν είναι άλλος από την επιστροφή τους στην κορυφή μετά το 2016!

Τα παιδικά του χρόνια είχαν πολύ… ταχύτητα

Ως παιδί, αλλά και ως έφηβος το πάθος του ήταν τα αυτοκίνητα και η οδήγηση.

Η μητέρα του τον προκαλούσε να μαντέψει ποια ταχύτητα θα άλλαζε στη συνέχεια και εκείνος το μάντευε σωστά με βάση τις στροφές και την ταχύτητα του αυτοκινήτου – συμπεριλαμβανομένων και των go-karts.

Του άρεσε να ηχογραφεί διάφορα CD και να τα χαρίζει στην αγαπημένη του ξαδέρφη, Ρίτα, ενώ τρελαινόταν για τη συνταγή της γιαγιάς, Φερνάντα.

Είναι μοναχοπαίδι χωρισμένων γονέων, με τον πατέρα του να ζει στην Ελβετία (διατηρεί στενή επαφή). Έχει πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του, ακόμα και από τότε που γνώρισε την Καταρίνα, τη σύντροφο της ζωής του.

Πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ, έγινε μπαμπάς, καθώς γεννήθηκε το πρώτο παιδί του ζευγαριού, ο Τομάς.

Επιθετικός και τερματοφύλακας

Στην ερασιτεχνική Πινεϊρίνιος ντε Ρίνγκε αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας και επιθετικός.

Μάλιστα, στο πρώτο τουρνουά που συμμετείχε, αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ του.

Ο Ντιόγκο Κόστα μπορεί να μην γινόταν ποτέ  τερματοφύλακας της Πόρτο, εάν οι γονείς του, Αρμάντα και Φρανσίσκο, δεν είχαν χωρίσει.

Σε ηλικία 6 ετών, το αγόρι που γεννήθηκε στο δήμο Ρόθριστ της Βόρειας Ελβετίας μετακόμισε στην Πορτογαλία με τη μητέρα του.

Θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να είχε πάρει την ελβετική υπηκοότητα και σήμερα να έπαιζε στην εθνική Ελβετίας, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.

Μετρά 103 συμμετοχές με τους «δράκους», ενώ έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Πορτογαλίας τον Οκτώβριο του 2021.

Πως ξεκίνησε

Στην ενορία Βίλα ντας Άβες, το ποδόσφαιρο διατηρεί την ισχυρή του παράδοση.

Και ο Γκίνιο, ο παππούς της μητέρας του, που επίσης επέστρεψε στην Πορτογαλία, ζήτησε από τον Αντίλιο, φίλο και πρώην συμπαίκτη του στην ομάδα νέων της Αβες να επιτρέψει στον εγγονό του να παίξει στο σύλλογο που είχε ιδρύσει.

Ο Αντίλιο Πινιέιρο, ιδρυτής και προπονητής της Πινεϊρίνιος ντε Ρίνγκε, θυμάται τις πρώτες ημέρες του Ντιόγκο Κόστα και τη συμφωνία που έκανε μαζί του σχετικά με τη θέση που θα έπαιζε:

«Ο παππούς του με κάλεσε στο τέλος της πρώτης προπόνησης για να εκφράσει τη λύπη του που τον έβαλαν να παίξει τερματοφύλακας. Ήθελα όλα τα παιδιά να παίζουν ως τερματοφύλακες και μπροστά. Ο Ντιόγκο ήταν ψηλότερος από τους περισσότερους και ήταν πολύ καλός και στις δύο θέσεις.

Έτσι συμφώνησα μαζί του να παίζει το μισό χρόνο ως τερματοφύλακας και τον άλλο μισό στην επίθεση.»

Το ταλέντο του τον οδήγησε να γίνει ο πρώτος σκόρερ του παρθενικού τουρνουά που συμμετείχε, παρόλο που ήταν τερματοφύλακας στο 50% των αγώνων.

Στην πραγματικότητα, σκόραρε πολλά γκολ από τέρμα σε τέρμα, όπως είχε πει ο Αντίλιο.

Παρά λίγο… στη Μπενφίκα

Ο Ντιόγκο Κόστα, που είναι ήδη ο τερματοφύλακας που έχει αποκρούσει τα περισσότερα πέναλτι σε μια σεζόν στο Champions League, δύο εναντίον της Λεβερκούζεν και άλλα τόσο με την Κλαμπ Μπριζ (αν και μόνο το ένα από αυτά μετράει για στατιστικούς λόγους, καθώς στο πρώτο ένας από τους παίκτες της Πόρτο μπήκε πρόωρα στην περιοχή κι ο διαιτητής διέταξε επανάληψη), ακολούθησε την ίδια διαδρομή με τον φίλο και πρώην συμπαίκτη του στην Πόρτο, τον Βιτίνια.

Μετά την αποχώρησή του από την Ρίνγκε, βρέθηκε στην ακαδημία νέων της Μπενφίκα, αλλά τελικά υπέγραψε στην Πόρτο, όπου βρίσκεται από την ηλικία των 12 ετών!

Σε αντίθεση με τον νυν παίκτη της Παρί Σεν Ζερμέν, Βιτίνια, που ήταν οπαδός της Μπενφίκα, ο Ντιόγκο αγαπούσε από μικρός την Πόρτο, όπως και σχεδόν όλη η οικογένειά του.

Ο Περέιρα θυμάται…

Έφτασε στο περίφημο λιμάνι της Πορτογαλίας, το 2011 και εντάχθηκε στην ομάδα κάτω των 13 ετών της Πόρτο. Εγινε πρωταθλητής στις ομάδες νέων των «Δράκων» το 2016, ενώ το 2019 κατέκτησε το Youth League.

Στην ακαδημία Νέων, ο Πέδρο Περέιρα, ήταν ένας από τους προπονητές τερματοφυλάκων που του δίδαξε πάρα πολλά τις περισσότερες χρονιές (πέντε συνολικά).

Ο τελευταίος, βρίσκεται στο προπονητικό επιτελείο της Αλ Σαντ (Κατάρ), δεν εκπλήσσεται με την εξέλιξη του Ντιόγκο Κόστα.

Θυμάται την ιστορία της πρώτης του προπόνησης με την ομάδα κάτω των 13 ετών: «Στο τέλος, ήρθε σε εμάς, λυπημένος, και μας είπε ότι δεν θα γίνει ποτέ μεγάλος τερματοφύλακας γιατί δεν μπορούσε να κοντρολάρει καλά τη μπάλα με το αριστερό του πόδι. Του είπαμε να μην απογοητεύεται, ότι θα το πετύχει αυτό με τη δουλειά στην προπόνηση.»

Στις ομάδες νέων της Πόρτο, ο Μάριο Εβόρα, μαζί με τον Ρικάρντο Σίλβα (τώρα εργάζεται στη Σάντα Κλάρα), ήταν οι συμπαίκτες που μοιράστηκαν τα γκολπόστ των «Δράκων» με τον Ντιόγκο Κόστα τις περισσότερες σεζόν.

Το έμφραγμα του Κασίγιας

Το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα ήρθε στη διάρκεια μιας τραγικής εβδομάδας για την Πόρτο:

Την 1η Μαΐου 2019, ο Ισπανός Ίκερ Κασίγιας υπέστη καρδιακή προσβολή και ο Ντιόγκο Κόστα κλήθηκε από την ομάδα Β’ να είναι αναπληρωματικός του Βάνα, σε αγώνα που ήταν προγραμματισμένος για τρεις ημέρες αργότερα.
Περίπου 27 μήνες αργότερα (τον Αύγουστο του 2021), σε ηλικία 21 ετών, ο Ντιόγκο Κόστα έγινε βασικός τερματοφύλακας της πρώτης ομάδας, ένας από τους νεότερους που το είχε καταφέρει.

Έχει και τα… γούρια του

Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο Ντιόγκο Κόστα έχει κάτι… σαν ιεροτελεστία πριν από τους αγώνες. Του αρέσει να παραμένει στο τέλος, όταν η ομάδα κατευθύνεται από τα αποδυτήρια στη φισούνα που οδηγεί στον αγωνιστικό χώρο.

«Χρειάζεται ένα ή δύο λεπτά απόλυτης συγκέντρωσης, μόνος του. Μόνο τότε βγαίνει στο γήπεδο.

Μερικές φορές αφήνει τους πάντες – συμπεριλαμβανομένης και της αντίπαλης ομάδας, αλλά και των διαιτητών – να τον περιμένουν για περίπου ένα λεπτό, πριν κάνει την είσοδό του για να παραταχθεί δίπλα στους συμπαίκτες του» αναφέρει ο προπονητής του στην ομάδα νέων του συλλόγου, Πέδρο Περέιρα.