Bloggers

O ποδοσφαιρικός φιλελευθερισμός του Αλαφούζου και ο «φαταουλισμός» που απειλεί την ΕΠΟ

03.05.24 | 19:33

Στην θεωρία του κλασικού φιλελευθερισμού το κράτος είναι βασικά ουδέτερο στις επιδιώξεις και στις πρακτικές του και η πολιτική μέσω αυτού (του κράτους) μια άδολη διαδικασία επιμερισμού αγαθών.

Αντιθέτως, σύμφωνα με την μαρξιστική ανάλυση, το κράτος δεν είναι ουδέτερο αλλά επιφορτίζεται με το στόχο της διατήρησης και αναπαραγωγής του εκάστοτε κυρίαρχου τρόπου παραγωγής.

Προτίμησε να δώσει μάχη με τρόπο θεσμικό και διάφανο

Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού, στην εκ βαθέων συνέντευξη στην Athens Voice, δήλωσε πολιτικά φιλελεύθερος. Ως τέτοιος, προφανώς θεωρεί ότι και η ΕΠΟ, το κράτος του ποδοσφαίρου, θα έπρεπε να λειτουργεί ουδέτερα απέναντι στις ομάδες.

Και όπως είπε, λόγω ιδιοσυγκρασίας και χαρακτήρα, αν και βρέθηκε στο δίλλημα, αρνήθηκε να μετέλθει μεθόδων που ακολούθησαν στο παρελθόν αλλά μετέρχονται και σήμερα οι ανταγωνιστές του.

Προτίμησε να δώσει τη μάχη με τρόπο θεσμικό και διάφανο. Πρωτοστάτησαν και ο ίδιος και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός αλλά και τα μέσα ιδιοκτησίας του στη μεγάλη μάχη της περιόδου 2014 – 2016 για την ανατροπή της “καθεστηκυίας τάξης” στο ποδόσφαιρο.

Του «συστήματος» που με διάφορα πρόσωπα «έλεγχε» την ΕΠΟ από το 1997, λειτουργώντας κατά βάση υπέρ μιας ομάδας.

Αναγκαία συνθήκη το ξερίζωμα εκείνου του «συστήματος»

Η σύμπραξη με τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ και η κοινή πορεία έως το 2017 αποτέλεσε αναγκαία συνθήκη για το ξερίζωμα εκείνου του «συστήματος», που έγινε με την παρέμβαση των FIFA/UEFA το φθινόπωρο του 2016 και τον διορισμό προσωρινής διοικούσας επιτροπής στην ΕΠΟ.

Από το 2015, λόγω πολιτικών παρεμβάσεων (Στ. Κοντονής), άρχισε η περίοδος μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού του ελληνικού ποδοσφαίρου η οποία συνεχίστηκε στο διάστημα της προεδρίας του Βαγγέλη Γραμμένου (2017 – 2021):

Λειτουργία VAR, αλλοδαποί διαιτητές, Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας υπό την εποπτεία των FIFA/UEFA, με αλλοδαπά μέλη που είχαν τον πραγματικό έλεγχο και λογοδοτούσαν σε αυτές, εμπέδωση της λειτουργίας της ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης με τακτικούς δικαστές, σύσταση της Επιτροπής Δεοντολογίας, εποπτεία της καθημερινής λειτουργίας της ΕΠΟ από επιτροπή και ειδικό εμπειρογνώμονα των FIFA/UEFA, ετήσια διοικητική αξιολόγησή της (της ΕΠΟ), διαφάνεια στα οικονομικά.

Όλα αυτά που τόσα χρόνια δεν γίνονταν. Όλα αυτά που ο Γιάννης Αλαφούζος υποστήριζε ότι έπρεπε να γίνουν, όταν έδινε τη μάχη, προς όφελος του ποδοσφαίρου.

Για αυτό σήμερα δικαιούται να δηλώνει «υπερήφανος που έχουμε κάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο πιο ηθικό».

Η σημερινή «ιδιοκτησία του συστήματος» αρνείται να αποχωρήσει

Ωστόσο, η πολιτική είναι ένας συνεχής, αέναος αγώνας για την επικράτηση. Δυστυχώς η περίοδος των μεταρρυθμίσεων και του εκσυγχρονισμού του ελληνικού ποδοσφαίρου, διεκόπη απότομα μετά τις εκλογές στην ΕΠΟ το Μάρτιο του 2021.

Η «πλευρά του ΠΑΟΚ» πέρασε στο περιθώριο και η ομοσπονδία επί της ουσίας αντί να έχει μια δικομματική είχε μια μονοκομματική κυβέρνηση.

Το αποτέλεσμα ήταν/είναι οι μεταρρυθμίσεις να σταματήσουν, τα σκάνδαλα να επανεμφανιστούν και να επιστρέψουν παλιές και καταδικασμένες πρακτικές και νοοτροπίες.

Ακόμα και τα κεκτημένα της προηγούμενης περιόδου, που παρατέθηκαν ανωτέρω, απειλούνται.

Ειδικά από τη στιγμή που παρατηρούμε ότι ενώ υπάρχει ημερομηνία λήξης (η ημερομηνία των εκλογών της ΕΠΟ) και ενώ «προβλέπεται» η αλλαγή σκυτάλης, όπως έγινε το 2021, η σημερινή «ιδιοκτησία του συστήματος» αρνείται να αποχωρήσει, παρουσιάζοντας συμπτώματα «φαταουλισμού».

Όλα δείχνουν αυτή τη στιγμή, ότι ενόψει των εκλογών οδηγούμαστε σε μια μετωπική σύγκρουση. Μια σύγκρουση που, δανειζόμενοι την μανιχαϊστική θεωρία, θα πρέπει να έχει τα εξής διλλήματα: Καλό εναντίον κακού, ηθική εναντίον ανηθικότητας, πρόοδος εναντίον οπισθοδρόμησης.

Δυστυχώς, όμως, το μικρό εκλογικό σώμα της ΕΠΟ, έχει τα δικά του κριτήρια…