Bloggers

Οι δέκα μήνες του Γκαγκάτση στην ΕΠΟ

22.05.25 | 15:35

Με τη διεξαγωγή του τελικού Κυπέλλου ολοκληρώθηκε ουσιαστικά η αγωνιστική περίοδος 2024-25 κι επομένως μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για τους πρώτους δέκα μήνες του Μάκη Γκαγκάτση στην προεδρία της ΕΠΟ, σε συνδυασμό με αποφάσεις του συνεταιρισμού της Super League.

Η αλήθεια είναι ότι με τις αποφάσεις που ελήφθησαν η ΕΠΟ κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα στο νευραλγικό κομμάτι της διαιτησίας και να οδηγήσει, έπειτα από πολλά χρόνια οργανωτικής καχεκτικότητας και αγωνιστικής μετριότητας, την Εθνική ομάδα σε επανεκκίνηση.

Η διαιτησία

Όσον αφορά τη διαιτησία, η αταλάντευτη στάση τα πρόσωπα της ΚΕΔ που ασχολείται με τα επαγγελματικά πρωταθλήματα να είναι αποκλειστικά αλλοδαποί και να υποδειχθούν από την UEFA, και ο ορισμός αλλοδαπών διαιτητών υψηλού επιπέδου στα ντέρμπι, δικαιώθηκε.

Η επιλογή της ΚΕΔ, ας μην λησμονούμε, υπερψηφίστηκε από τους «Big-4», κι έδειξε ότι η εκλεγείσα τον περασμένο Ιούλιο διοίκηση της ΕΠΟ δεν ήθελε να συνεχίσει τη διολίσθηση της προηγούμενης διοίκησης, η οποία πίσω από αμφιλεγόμενες επιλογές τύπου Φρόιντφελντ είχε παραδώσει, εν τοις πράγμασι, την ΚΕΔ/ΕΠΟ σε χέρια Ελλήνων, με ότι αυτό συνεπάγεται…

Ο Λανουά και οι συνεργάτες του αποδείχθηκαν, στην πρώτη τους χρονιά στην Ελλάδα εξαιρετικές επιλογές και οδήγησαν τη διαιτησία σε ήρεμα νερά, συμβάλλοντας στη μείωση της τοξικότητας.

Άλλωστε, πέρα από κάποιες εντυπωσιοθυρικές κραυγές ορισμένων ΠΑΕ, που εξαφανίστηκαν μετά το πέρας του πρώτου μισού της σεζόν, ουδείς επί της ουσίας τους αμφισβήτησε.

Η απόφαση της Super League για ενίσχυση του συστήματος VAR με τις πρόσθετες λειτουργίες του ημιαυτόματου οφσάιντ και της τεχνολογίας της γραμμής του τέρματος στα πλέι οφ (1-4), που, όσον αφορά το ημιαυτόματο οφσαίντ, θα επεκταθεί στους αγώνες όλων των ομάδων στο επόμενο πρωτάθλημα, δείχνει τη διάθεση θωράκισης της αξιοπιστίας των διαιτητικών αποφάσεων μέσω της χρήσης των παρεχόμενων τεχνολογικών εργαλείων.

Κι ενώ για τη διαιτησία στο υψηλότερο επίπεδο η σεζόν κρίνεται επιτυχημένη, πίσω από τη βιτρίνα, στα τοπικά πρωταθλήματα, υπάρχει το πρόβλημα της δραματικής μείωσης του αριθμού νέων διαιτητών, που η ΕΠΟ καλείται να αντιμετωπίσει.

Το ίδιο ισχύει και με τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Ενώ η παρουσία των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη, ειδικά την τελευταία διετία, δείχνει ανάκαμψη και ανταγωνιστικότητα, ο αριθμός των ερασιτεχνικών σωματείων τα τελευταία χρόνια, βαίνει διαρκώς μειούμενος.

Η Εθνική Ομάδα

Η αγορά προπονητικού κέντρου για τις Εθνικές ομάδες έδωσε λύση σ’ ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα. Η συγκυρία, δηλαδή ότι ο Γ. Βαρδινογιάννης ήταν θετικός στην πώληση, ενώ μέχρι πρότινος συζητούσε μόνο για ενοικίαση, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη συμφωνίας. Ωστόσο, ο Γκαγκάτσης πιστώνεται ότι κινήθηκε άμεσα κι αποφασιστικά.

Με τον ίδιο τρόπο κινήθηκε στο θέμα του Γιοβάνοβιτς, ο οποίος «κούμπωσε» με την Εθνική, δείχνει ότι μπορεί ν’ αξιοποιήσει μια φουρνιά αξιόλογων ποδοσφαιριστών και να την οδηγήσει (την Εθνική) ξανά στις τελικές φάσεις του Μουντιάλ και του Euro.

Από την άλλη πλευρά, πρέπει να δοθεί βάση στην παραγωγή νέων ποδοσφαιριστών και να δημιουργηθεί ένα σύστημα αξιοποίησής τους από τις Εθνικές ομάδες, που θα αρχίζει από τις μικρότερες ηλικίες.

Το όραμα

Η διεξαγωγή του τελικού Κυπέλλου, ΟΦΗ – Ολυμπιακός, παρουσία θεατών και χωρίς τις κωμικοτραγικές παλινωδίες σχετικά με την έδρα διεξαγωγής του, αποτελεί επιστροφή στην κανονικότητα και στο αυτονόητο.

Την ίδια στιγμή ο εξοβελισμός του τελικού Κυπέλλου γυναικών, ΑΕΚ – Παναθηναϊκός, στο Πανθεσσαλικό και η διεξαγωγή του χωρίς την παρουσία θεατών, προδίδει, αν μη τι άλλο, οργανωτική κόπωση και μειωμένα αντανακλαστικά.

Η συζήτηση για αναδιάρθρωση των εθνικών πρωταθλημάτων και για αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής του Κυπέλλου, δείχνει ότι υπάρχει διάθεση και όραμα βελτίωσης των υφιστάμενων «δομών».

Όμως οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητές και όχι με βάση «συντεχνιακά» και πρόσκαιρα μικροσυμφέροντα παντός είδους…

Οι σχέσεις της ΕΠΟ με τον αρμόδιο για τον αθλητισμό υπουργό, Ι. Βρούτση, πόρρω απέχουν από το τοξικό και πολεμικό κλίμα που υπήρχε κατά την «περίοδο Αυγενάκη».

Ασφαλώς η συναίνεση και η συνεργασία ποδοσφαίρου – πολιτείας είναι το ζητούμενο. Όμως, πέρα από τη χρυσόσκονη των θερμών χειραψιών και τον πομποδών δηλώσεων αγάπης υπάρχουν – από την πλευρά του ποδοσφαίρου – ανοιχτά θέματα προς διευθέτηση.

Οι ποινές της ΔΕΑΒ στις ομάδες, με τελευταίο παράδειγμα αυτές που επιβλήθηκαν για τον τελικό Κυπέλλου, οι κυρώσεις στα σωματεία που δεν είναι εγγεγραμμένα στο «μητρώο της ΓΓΑ» και η τροποποίηση του νόμου σχετικά με την αμοιβή του προέδρου της ΕΠΟ, αξιολογούνται ως τα βασικότερα.

Η «πολυνομία» και η «κακονομία» που παρατηρείται στους κανονισμούς της ΕΠΟ, είναι «προίκα» από το παρελθόν.

Η επεξεργασία τους από «ομάδα νομικών», φανερώνει ότι η πληγή των «γραμμένων στο γόνατο» κανονισμών της ΕΠΟ, έχει κακοφορμίσει και χρήζει θεραπείας.

Θέματα όπως η «αθλητική διαδοχή», το δικαίωμα ή όχι των ΠΑΕ να προσφεύγουν στα πολιτικά δικαστήρια, οι αντιφάσεις στον κανονισμό αδειοδότησης στον οποίον οι ποινές για ερασιτεχνικά σωματεία είναι βαρύτερες από τις αντίστοιχες στις επαγγελματικές ομάδες (!!!), πρέπει να επιλυθούν.

Συμπερασματικά, ο Χρ. Γκαγκάτσης, ξεκίνησε με φόρα την πορεία στην κορυφαία θεσμική θέση του ποδοσφαίρου. Αποφασιστικά, αποτελεσματικά και σε κάποιες περιπτώσεις, εντυπωσιακά.

Όμως πάντοτε κριτήριο αποτελεί η διάρκεια. Και μαζι η διαρκής βελτίωση, οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και η εμπέδωση και διατήρηση των δομικών αλλαγών, που θα κλείσουν κάθε πιθανότητα επιστροφής στο παρελθόν…