Bloggers

Οι καθυστερημένες μεταγραφές και ο «πρόωρος» Άγιαξ

22.07.24 | 22:40

Η ΑΕΚ συνεχίζει με τον ίδιο προπονητή, έχασε λίγους παίκτες από το περσινό της ρόστερ, ενισχύθηκε ήδη σημαντικά και αναμένονται και άλλοι παίκτες το προσεχές διάστημα, καθώς η αλλαγή ιδιοκτησίας πάντα φέρνει ευφορία, μεταγραφές και «δώρα» σε προπονητή και κόσμο.

Ο ΠΑΟΚ, επίσης συνεχίζει με τον ίδιο προπονητή, κράτησε τον Κωνσταντέλια και κάνει προσεκτικές κινήσεις ενδυνάμωσης του ρόστερ του, που έχει ούτως ή άλλως χημεία, ομοιογένεια και αυτοματισμούς.

Και από την άλλη, ο Παναθηναϊκός έχει νέο προπονητή, «έχασε» τον Μπερνάρ, αποφάσισε να μην συνεχίσει με Παλάσιος και Χουάνκαρ, άρα χρειάζεται επί της ουσίας δυο εν δυνάμει βασικά εξτρέμ και ένα αριστερό μπακ και έχει μπροστά του, αν περάσει το βουλγαρικό εμπόδιο της Μπότεφ που έχει μπροστά του, πιθανότατα τον Άγιαξ. Οπότε λογικά, από τους τρεις, ο Παναθηναϊκός πρέπει να είναι ο πιο αγχωμένος και ο πιο σκεπτικός σε ό,τι έχει να κάνει με το ευρωπαϊκό του μέλλον.

Μέχρι τώρα, ό,τι (δεν) έγινε, έγινε. Από δω και πέρα;

Ο Παναθηναϊκός πήρε νωρίς Μαξίμοβιτς και Μπάλντοκ, δυο ποιοτικούς παίκτες σε θέσεις όπου θεωρητικά δεν «καιγόταν». Αγόρασε τον Ντραγκόφσκι στη θέση του τερματοφύλακα όπου λόγω Λοντίγκιν, δεν ήταν «γυμνός». Πήρε Νίκα και πήρε και Ίνγκασον, φανερώνοντάς μας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν υπήρχε εμπιστοσύνη σε Σένκεφελντ, Μάγκνουσον και Πάλμερ – Μπράουν και ότι η πρόθεση φέτος, είναι να αγωνιστεί ο Αράο στην «κανονική» του θέση, στα χαφ. Με άλλα λόγια πήρε ή διατήρησε παίκτες πραγματικά καλούς, χωρίς όμως μέχρι τώρα να έχει λύσει τα ζητήματα που γνώριζε εδώ και καιρό ότι έχει, στα εξτρέμ και στο αριστερό άκρο της άμυνας. Και οι μέρες έχουν περάσει, το πρώτο του ευρωπαϊκό ραντεβού έφτασε και οι μεταγραφές αυτές είναι σε εκκρεμότητα.

Προφανώς ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται Πελίστρι, Ζότα, Μόουρα, Σακίρι ή όποιον άλλον έχει ακουστεί, έχει προταθεί, έχει απασχολήσει ή βρίσκεται σε διαδικασία διαπραγμάτευσης για να περάσει την Μπότεφ. Αλλά το θέμα δεν είναι η Μπότεφ – είναι το μετά. Εκεί όπου θα περιμένει ο Άγιαξ ή η Βοϊβοντίνα – με άλλα λόγια ο Άγιαξ, ο οποίος όσο μέτρια χρονιά και να έκανε πέρυσι, προφανώς και θα είναι το φαβορί στο ζευγάρι αυτό, πάντα με την προϋπόθεση ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα πατήσει καμία μπνανόφλουδα και θα περάσει τη Μπότεφ, όπως λέει η ψυχρή ποδοσφαιρική λογική. Αν λοιπόν όλα πάνε με βάση τη λογική, Παναθηναϊκός και Άγιαξ θα περάσουν και θα συναντηθούν στον τρίτο προκριματικό γύρο. Εκεί όπου για να έχει πιθανότητες ο Παναθηναϊκός να κάνει την υπέρβαση, θα πρέπει όχι απλά να έχει πάρει δυο ποιοτικούς εξτρέμ και έναν αριστερό μπακ, αλλά να τους έχει ενσωματώσει στην ομάδα, να έχουν μάθει τα “χούγια” του Αλόνσο και το παιχνίδι των συμπαικτών τους, ώστε να μπορέσουν να δώσουν το κάτι παραπάνω, που έχει ανάγκη η ομάδα. Το θέμα είναι βέβαια όχι μόνο ποιοι θα έρθουν αλλά και το πότε θα έρθουν, ώστε να έχουμε μια εικόνα αν θα προλάβουν να είναι έτοιμοι να προσφέρουν.

Οι δυσκολίες των μεταγραφών είναι μεγάλες αλλά όχι αξεπέραστες

Ο φετινός ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, αντιμετωπίζει πάνω – κάτω ένα πρόβλημα παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπιζε πέρυσι, τέτοια περίοδο περίπου και ο μπασκετικός Παναθηναϊκός: υπάρχουν καλές περιπτώσεις παικτών που είναι σκεπτικοί για το αν πρέπει να έρθουν ή όχι, λόγω της θέσης που κατετάγη ο Παναθηναϊκός πέρυσι, της ελάχιστης ευρωπαϊκής του παρουσίας και συγκομιδής τα τελευταία χρόνια και των πολλών ετών που έχει να πάρει πρωτάθλημα. Κάπως έτσι πέρυσι στο μπάσκετ η διοίκηση άκουσε πολλά “όχι” από παίκτες που τελικά δεν ήρθαν, διότι η ομάδα είχε τερματίσει 17η στην Ευρωλίγκα, έχασε το πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια και ήταν σε παρατεταμένη κάμψη.

Αυτοί που ήρθαν όμως στο μπάσκετ, δούλεψαν και δουλεύτηκαν σωστά και το αποτέλεσμα της χρονιάς, είναι αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Δεν συγκρίνω φυσικά ποδόσφαιρο με μπάσκετ, δεν έχουν σχέση τα δυο αθλήματα, ούτε η επιτυχία στο μπάσκετ μπορεί να είναι πυξίδα για το πώς πρέπει να πορευτεί το ποδόσφαιρο. Λέω απλά ότι μια ομάδα που δουλέυει με έναν σοβαρό προπονητή, που ξεπερνά τις μεταγραφικές «χυλόπιτες» χωρίς πανικό και προχωρά μεθοδικά στις επόμενες (καλές) περιπτώσεις, που ξέρει τι θέλει και σε ποιες θέσεις το θέλει, με λίγη τύχη μπορεί αν φτιάξει κάτι καλό ή πολύ καλό, ένα work-in-progress, που θα εξελίσσεται μέσα στη χρονιά, θα γίνεται καλύτερο και θα φέρει και χαμόγελα και τον κόσμο στο γήπεδο.

Όλα αυτά, μπορεί να γίνουν πιο εύκολα, αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να είναι σε ευρωπαϊκό όμιλο το Σεπτέμβρη. Είτε τον «δύσκολο» του Europa, είτε τον κάπως πιο βατό του Conference. Το αν το μενού θα έχει Ευρώπη ή όχι, θα παίξει σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία των παικτών, το κέφι του κόσμου και στη συνολική λειτουργία του Παναθηναϊκού οργανισμού. Διότι η συμμετοχή στην Ευρώπη, μπορεί αν σημαίνει μεσοβδόμαδα παιχνίδια και έξτρα κούραση αλλά ταυτόχρονα είναι κι ένα μεγάλο τονωτικό στο ελληνικό πρωτάθλημα, εκεί όπου Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ θα μπουν με άγριες διαθέσεις.