Bloggers

Οι νέοι του Ολυμπιακού και τα μαθήματα που (μάς) παραδίδουν

27.08.24 | 20:08

Την ώρα που η ΑΕΚ παίδευε το κορμί της για να ξεπεράσει το εμπόδιο της Λαμίας, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οι νέοι του Ολυμπιακού δημιουργούσαν αναμνήσεις για μια ζωή, τόσο στους ίδιους όσο και σε όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου.

Αυτά τα παιδιά, μέσα σε λίγους μήνες, κατέκτησαν την Ευρώπη, γνώρισαν την αποθέωση εντός και εκτός συνόρων, πάτησαν και έπαιξαν στον απόλυτο ναό του ποδοσφαίρου, το Μαρακανά, αλλά κυρίως παρέδιδαν δωρεάν μαθήματα ποικίλου επιπέδου και ενδιαφέροντος.

Δεν είναι μόνο η εικόνα των αποδυτηρίων τα οποία παραδώθηκαν λες και τους είχες βγάλει μόλις από την… ζελατίνα, συνοδευόμενα από το ευχαριστήριο μήνυμα.

Η κίνηση από μόνη της δείχνει όχι μόνο τον σεβασμό και την εκτίμηση της φιλοξενίας σε ένα θρυλικό γήπεδο, αλλά και το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν ποδοσφαιρικά σε περιβάλλον μακριά από την «ελληνική πραγματικότητα» των περασμένων δεκαετιών.

Το απόλυτο παράδειγμα

Το κυριότερο κεφάλαιο σε αυτόν τον μίνι σεμιναριακό κύκλο είναι μόνο ποδοσφαιρικό

Κι έχει να κάνει ξεκάθαρα με την εμπιστοσύνη που (δεν το κάνει αλλά θα έπρεπε να) δείχνει η Ελλάδα στα παιδιά της.

Η απόσταση από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου μέχρι την κατάκτηση της τσάντας που κουβαλούν οι παίκτες στις αποστολές είναι ίση με εκείνη του Καραϊσκάκης-Μαρακανά για τα ελληνόπουλα και φυσικά δεν αναφέρομαι μόνο σε εκείνα του Ολυμπιακού, μιας και το φαινόμενο είναι πανελλαδικό, με παρούσες φυσικά πάντα τις -με μαθηματική ακρίβεια- στατιστικές εξαιρέσεις.

Οι νέοι του Συλαϊδόπουλου είναι το απόλυτο παράδειγμα από το οποίο θα πρέπει να μάθουν όλοι, πρόεδροι, προπονητές, τεχνικοί διευθυντές και, εννοείται, φίλαθλοι, να εμπιστεύονται και να στηρίζουν την όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη προσθήκη και προσαρμογή τους στις ομάδων Ανδρών.

Θαυμάζουμε και αποθεώνουμε πιτσιρικάδες στο εξωτερικό που όχι μόνο αποτελούν υπολογίσιμες μονάδες στις ομάδες τους, αλλά κουβαλούν και το εθνόσημο με την ίδια επιτυχία, πολλές τέτοιες περιπτώσεις στο πρόσφατο Euro άλλωστε.

Το γνωρίζουμε καλά ότι, στη χώρα μας, το (άμεσο) αποτέλεσμα είναι το ζητούμενο, η νίκη, οι τρεις βαθμοί, το πρωτάθλημα, το κύπελλο, η πρόκριση, η πορεία στην Ευρώπη.

Αυτά θέλουμε και τα θέλουμε… χθες!

Η φιλοσοφία του χτισίματος, της επένδυσης, του μακροπρόσθεσμου προγραμματισμού, των γερών βάσεων και των μαθημάτων μέσω των λαθών είναι για τους άλλους.

Εμείς «δεν έχουμε την παράδοση και τη ποδοσφαιρική φιλοσοφία» των συλλόγων του εξωτερικού, είναι η μόνιμη δικαιολογία-πιπίλα μας.

Και πότε θα την αποκτήσουμε; Αν όχι τώρα, πότε;

Ήρθε ο καιρός.