Game Changers

Οι πιο περίεργοι κανονισμοί στην ιστορία του ποδοσφαίρου

Το ποδόσφαιρο είναι γνωστό για την απλότητά του, αλλά οι κανονισμοί του δεν ήταν πάντα τόσο σαφείς και κατανοητοί όσο σήμερα. Στην πορεία της ιστορίας του αθλήματος, έχουν εισαχθεί ή εφαρμοστεί κανονισμοί που κυμαίνονται από ασυνήθιστοι έως εντελώς παράξενοι. Αυτοί οι κανονισμοί, αν και συχνά σύντομης διάρκειας, έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο παιχνίδι.

Ο κανόνας του χεριού στη σέντρα (1863)

Στις πρώτες μέρες του ποδοσφαίρου, οι κανονισμοί δεν είχαν καμία σχέση με τους σημερινούς. Ένας από τους πρώτους κανονισμούς που καταργήθηκε ήταν η δυνατότητα των παικτών να χρησιμοποιούν τα χέρια τους για να πιάσουν τη μπάλα και να τη μεταφέρουν, αρκεί να ήταν μετά από σέντρα. Αυτός ο κανόνας, που έμοιαζε περισσότερο με ράγκμπι, εγκαταλείφθηκε καθώς το ποδόσφαιρο άρχισε να αποκτά τη δική του ταυτότητα.

Ο κανονισμός για το μέγεθος των δοκαριών (19ος αιώνας)

Στον 19ο αιώνα, πριν καθιερωθούν τα σημερινά δοκάρια με οριζόντιο δοκάρι, το γκολ καθοριζόταν από δύο κάθετα κοντάρια, χωρίς επάνω όριο. Αυτό σήμαινε ότι οι παίκτες μπορούσαν να πετύχουν γκολ ακόμα και αν η μπάλα περνούσε ψηλά, αρκεί να ήταν ανάμεσα στα δοκάρια. Ο κανονισμός αυτός άλλαξε το 1875, όταν προστέθηκε το οριζόντιο δοκάρι για να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη δικαιοσύνη.

Ο κανόνας για τη φανέλα του τερματοφύλακα (1912)

Μέχρι το 1912, οι τερματοφύλακες δεν ήταν υποχρεωμένοι να φορούν διαφορετική φανέλα από τους συμπαίκτες τους. Αυτό προκαλούσε σύγχυση, καθώς ήταν δύσκολο για τους διαιτητές και τους παίκτες να εντοπίσουν ποιος είχε το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Ο κανονισμός που απαιτούσε διαφορετικό χρώμα φανέλας για τους τερματοφύλακες εισήχθη για να διευκολύνει την αναγνώριση τους.

Το χρυσό γκολ (1993-2004)

Το χρυσό γκολ, που ίσχυσε για λίγο παραπάνω από μία δεκαετία, ήταν ένας κανονισμός που εισήχθη για να κάνει την παράταση πιο συναρπαστική. Αν μια ομάδα πετύχαινε γκολ στην παράταση, ο αγώνας τελείωνε αμέσως και η ομάδα αυτή κέρδιζε. Αν και η ιδέα ήταν να προστεθεί δράση, συχνά οι ομάδες έπαιζαν υπερβολικά συντηρητικά, φοβούμενες να δεχτούν γκολ. Το χρυσό γκολ καταργήθηκε το 2004, και αντικαταστάθηκε από το «ασημένιο γκολ» για μια σύντομη περίοδο, πριν επιστρέψει το τρέχον σύστημα της πλήρους διάρκειας παράτασης.

Η απαγόρευση αλλαγής φανέλας (2004)

Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, η FIFA εξέδωσε έναν κανονισμό που απαγόρευε στους παίκτες να βγάζουν τη φανέλα τους κατά τη διάρκεια πανηγυρισμών. Ο λόγος ήταν κυρίως για να αποφευχθεί η έκθεση διαφημίσεων, πολιτικών μηνυμάτων ή άλλων στοιχείων που θεωρούνταν ακατάλληλα. Αν και ο κανονισμός αυτός είναι ακόμα σε ισχύ, πολλοί παίκτες δεν μπορούν να αντισταθούν στον αυθορμητισμό τους όταν σκοράρουν, με αποτέλεσμα να τιμωρούνται με κίτρινη κάρτα.

Ο κανόνας για το μέγεθος της μπάλας (παλαιότεροι κανονισμοί)

Πριν καθιερωθεί ένα συγκεκριμένο μέγεθος για την ποδοσφαιρική μπάλα, οι ομάδες συχνά συμφωνούσαν μεταξύ τους για το μέγεθος και το βάρος πριν από κάθε παιχνίδι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι μπάλες να διαφέρουν σημαντικά από παιχνίδι σε παιχνίδι, επηρεάζοντας την ταχύτητα και την ακρίβεια των κινήσεων.

Το “νεκρό” σημείο (19ος αιώνας)

Στις πρώτες μορφές του παιχνιδιού, δεν υπήρχαν κόρνερ. Αν η μπάλα έβγαινε από την τελική γραμμή, το παιχνίδι ξεκινούσε από το ίδιο σημείο, κάτι που έκανε τη ροή του παιχνιδιού χαοτική. Ο κανονισμός του κόρνερ εισήχθη για να φέρει ισορροπία και να προσφέρει ευκαιρίες για επίθεση.

Η ιστορία των κανονισμών του ποδοσφαίρου είναι γεμάτη παράξενες και ασυνήθιστες στιγμές, που αντανακλούν την εξέλιξη του αθλήματος από ένα απλό παιχνίδι σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτοί οι κανονισμοί, αν και συχνά ξεχασμένοι, αποτελούν ένα κομμάτι της γοητείας και της ιστορίας του ποδοσφαίρου.