Όταν ο Φατίχ Τερίμ έπαθε «Avengers»

01.04.24 | 14:42

Ο Τούρκος προπονητής πήγε να κάνει ένα ακόμα σούπερ – ηρωικό κόλπο και να κερδίσει τη «μάχη», αλλά οι λαγοί καμιά φορά σκαλώνουν μέσα στο καπέλο και δεν βγαίνουν.

Όσοι έχουν δει ταινίες της Marvel, γνωρίζουν πάνω – κάτω την πλοκή: οι υπερήρωες παιδεύονται, βασανίζονται, στριμώχνονται στη γωνία, υποφέρουν και κάποια στιγμή, κάνουν κάτι τρομερά ανατρεπτικό και γενναίο και καταφέρνουν να νικήσουν τον αντίπαλό τους και να σώσουν μια παρτίδα που μοιάζει χαμένη. Όπως περίπου έχει κάνει ο Φατίχ Τερίμ σε ένα σωρό σημαντικά παιχνίδια που κατάφερε φέτος να κερδίσει.

Έχει χρησιμοποιήσει, λόγω ανάγκης, τον Ακαϊντίν φορ. Έχει βάλει τον Κώτσιρα αμυντικό μέσο, οκτάρι, δεκάρι, ακόμα και εξτρέμ. Έχει καταφέρει να σώσει μια «χαμένη πρόκριση» με τον ΠΑΟΚ πρώτα με γκολ του «ξεχασμένου» Λημνιού στην τελευταία φάση της παράτασης και στη συνέχεια με τρεις αποκρούσεις πέναλτι του Ντραγκόφσκι, σε τρία match-balls. Έχει αλλάξει ξανά και ξανά τη διάταξη στη διάρκεια του αγώνα, έχει αναθέσει στον Παλάσιος όλη τη δεξιά πλευρά, έχει παίξει με τρεις στην άμυνα, με δυο και με τρεις στην επίθεση – και με κάποιον τρόπο όλα αυτά τα υπερηρωικά κόλπα του έφεραν νίκες και προκρίσεις. Σε τόσο μεγάλο ποσοστό και με τόσο μεγάλη επιτυχία που ένιωσε άτρωτος: σαν ό,τι και να δοκίμαζε, όσο ανατρεπτικό ή «παλαβό» κι αν φαινόταν, δεν γινόταν να αποτύχει.

Four – four (f@cking) two

Το 4-4-2 ή Four – four f@cking two, που έλεγε κι ο σπουδαίος Μάικ Μπάσετ στην εμβληματική εκείνη ταινία, είναι ένα σύστημα που τείνει να εξαφανιστεί, διότι είναι ένα σύστημα «μπελαλίδικο», ιδιότροπο και με συγκεκριμένες αδυναμίες. Ναι μεν «φορτώνει» την επίθεσή σου και βάζει έναν παίκτη παραπάνω στην αντίπαλη περιοχή, αλλά αφαιρεί έναν παίκτη από τον άξονα και σε κάνει πιο ευάλωτο στην άμυνα. Επιπλέον, για να έχει καλές πιθανότητες να λειτουργήσει, πρέπει οι δυο επιθετικοί να είναι συμβατοί μεταξύ τους: να μην κινούνται στους ίδιους χώρους, να μην έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά αλλά να αλληλοσυμπληρώνονται.

Στον Παναθηναϊκό, Ιωαννίδης και Σπόραρ δεν ταιριάζουν παίζοντας μαζί – το έχουμε διαπιστώσει όσες φορές έχουν συνυπάρξει στην 11άδα. Βαδίζουν περίπου στα ίδια ποδοσφαιρικά χνάρια, με αποτέλεσμα να «τρακάρουν» συχνά. Αντίθετα, ο Γερεμέγεφ με τον Ιωαννίδη έχουν δείξει καλύτερα επίπεδα συνεργασίας, καθώς ο Σουηδός είναι παίκτης περιοχής και μόνο περιοχής, άρα ο Ιωαννίδης βολεύεται να κινείται και εκτός περιοχής και να δημιουργεί.

Στο ματς με τον ΠΑΟΚ, οι δυο επιθετικοί που επέλεξε να βάλει ο Τερίμ δεν έδωσαν στην ομάδα του αυτό που προσδοκούσε: δεν έβαλαν πίεση στην άμυνα του ΠΑΟΚ, δεν κράτησαν τα αντίπαλα χαφ κοντά στην περιοχή τους και δεν έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των «πράσινων». Και δεν ήταν μόνο το γκολ του Ντεσπότοφ στο δεύτερο λεπτό που δημιούργησε προβλήματα στον Παναθηναϊκό, αλλά η ευκολία σε όλο το πρώτο ημίχρονο που ο ΠΑΟΚ ξεδιπλωνόταν ανενόχλητος, κάθε φορά που έπαιρνε την κατοχή της μπάλας στον άξονα ή ακόμα και έξω από την περιοχή του: πέραν του Τσέριν (που δεν είναι καν εξάρι), συνήθως δεν υπήρχε κανείς να μαρκάρει, να τζαρτζάρει ή να κάνει έστω ένα φάουλ σκοπιμότητας, αφού ο Κώτσιρας τραβιόταν δεξιά, ο Μπερνάρ αριστερά και ο Μπακασέτας κοντά στους δυο φορ, με αποτέλεσμα ο ρόμβος να πηγαίνει περίπατο. Χαρακτηριστικό – και σκληρό – παράδειγμα για όλο αυτό, ήταν το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ: ο Μεϊτέ κάνει μια χαλαρή βόλτα στο πάρκο, φτάνοντας έξω από την περιοχή του Παναθηναϊκού και δυο πάσες μετά ο Μπράντον Τόμας σκοράρει.

Το δεύτερο ημίχρονο είχε δυο πρόσωπα

Όταν στην επανάληψη ο Τερίμ άλλαξε και τα δυο πλάγια μπακ του – αμφότεροι σε πολύ κακό απόγευμα – και άλλαξε και σχηματισμό, επιλέγοντας το ορθολογικό και δουλεμένο 4-2-3-1, ο Παναθηναϊκός άρχισε και πάλι να λειτουργεί. Όχι μόνο διότι έκανε φάσεις και ευκαιρίες, αλλά κυρίως διότι με Τσέριν και Ρούμπεν μπορούσε να ανακτά τη μπάλα στο κέντρο και να ξεκινά νέες επιθέσεις. Το γκολ της ισοφάρισης όμως, λόγω αστοχίας ή λόγω Κοτάρσκι δεν ερχόταν και ο Τερίμ αποφάσισε ξανά να παίξει το χαρτί της αλλαγής συστήματος και των δυο επιθετικών – και εκεί τελείωσαν όλα: μόλις ο Λουτσέσκου «μύρισε αίμα», έβαλε τους φρέσκους Σαμάτα και Ζίφκοβιτς, προειδοποίησε 1-2 φορές και τελικά χτύπησε την τρίτη, κερδίζοντας το πέναλτι που κλείδωσε το ματς.

Πλέον, το ματς της Τετάρτης κόντρα στην ΑΕΚ, είναι η τελευταία ζαριά του Παναθηναϊκού για το πρωτάθλημα. Κερδίζει και μειώνει τη διαφορά από την ΑΕΚ στους τρεις βαθμούς, μένοντας στο κόλπο. Με ισοπαλία ή ήττα, προφανώς και οι ελπίδες του μετά θα είναι μόνο μαθηματικές, αλλά καθόλου ρεαλιστικές.