Bloggers

Παναθηναϊκός: Η χρονιά «τελείωσε», αλλά δεν τέλειωσε ακόμα

24.02.25 | 18:16

Δεν ξέρω πώς, αλλά στον Παναθηναϊκό πρέπει να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί, για να μην πάει ακόμα μια χρονιά με όνειρα και προσδοκίες, στον κάλαθο των αχρήστων.

Δυστυχώς, όποιος δεν διδάσκεται από τις αποτυχίες του, είναι καταδικασμένος να τις ξαναζήσει. Και στον Παναθηναϊκό, το «έχουμε βατό πρόγραμμα μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου», το ίδιο πράγμα που ακούγαμε και πέρυσι περίπου την ίδια περίοδο, αποδείχθηκε φωτοτυπία της περασμένης σεζόν: αποτυχία πέρυσι, αποτυχία φέτος. «Θα κάνουμε 4 στα 4» πέρυσι, «θα κάνουμε 5 στα 5» φέτος και ούτε πέρυσι, αλλά ούτε και φέτος ο Παναθηναϊκός κατάφερε να κάνει κάτι παραπάνω, από μια τρύπα στο νερό. Κι αν ήττα στο «Βικελίδης» από τον Άρη είναι κάτι που μπορεί να συμβεί και δεν είναι και καμιά έκπληξη μεγατόνων (κι ας έφαγε λίγες μέρες μετά 4 γκολ ο Άρης στη Λειβαδιά), η ήττα του Παναθηναϊκού στη Λαμία είναι και έκπληξη και καταστροφή και «αντίο πρωτάθλημα».

Πάνω απ’ όλα, μπράβο στη Λαμία. Που έπαιζε την ύπαρξή της και τις λιγοστές ελπίδες που έχει για να μείνει στη κατηγορία και κατάφερε να νικήσει μετά από έναν χρόνο στο γήπεδό της, μετά από την πρώτη αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος που είχε κάνει τη μοναδική φετινή της νίκη και να σκοράρει μετά από μισή ντουζίνα αγώνες που δεν τα είχε καταφέρει. Θέλει ψυχή για να το κάνεις αυτό, απέναντι σε μια (θεωρητικά) καλύτερη και πολύ ακριβότερη ομάδα όπως είναι ο Παναθηναϊκός. Ειδικά όταν έρχεσαι από επτάρα στην Τούμπα.

Η Λαμία τα έκανε όλα τέλεια. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη…

Τη στιγμή που οι παίκτες της Λαμίας μάσαγαν σίδερα και έφτυναν πριτσίνια, κυνηγώντας τις λιγοστές πιθανότητες παραμονής, ο Παναθηναϊκός περιμέναμε να κυνηγήσει λυσσαλέα τις δικές του λίγες ή λίγο περισσότερες πιθανότητες για το πρωτάθλημα. Να νικήσει, να περιμένει το παιχνίδι της ΑΕΚ στην Τρίπολη και το ντέρμπι στο «Καραϊσκάκης», ώστε να δει το βράδυ της Κυριακής που βρίσκεται και στη συνέχεια να δει την επόμενη εβδομάδα τι θα γίνει στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός. Τώρα, μπορεί μια χαρά να δει τι θα γίνει στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός, αλλά μόνο ως «φίλαθλος» – στην πραγματικότητα, δεν έχει κάτι να περιμένει πλέον από το φετινό πρωτάθλημα. Ούτε τον τίτλο, ούτε τη δεύτερη θέση, τουλάχιστον όχι με την εικόνα που δείχνει, κάτι μεταξύ παραίτησης, ανημποριάς, κόπωσης και ντεφορμαρίσματος.

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στη Λαμία, έρχεται ως συνέχεια περίπου όλων αυτών που έχουμε δει εδώ και αρκετές εβδομάδες: από τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο και μετά, ο Παναθηναϊκός είναι γεμάτος προβλήματα – ακόμα και στα ματς που κέρδισε: ήττα από τον Άρη, ήττα εκτός από τη Βίκινγκουρ, νίκη με άγχος με Βόλο, πρόκριση – θρίλερ με Βίκινγκουρ, ήττα από Λαμία. Μια ομάδα «σκασμένη», προβλέψιμη επιθετικά αλλά ταυτόχρονη ευάλωτη αμυντικά, που δεν έχει καταφέρει να κρατήσει το «μηδέν» σε κανένα ματς, πλην της ρεβάνς με τους Ισλανδούς. Και η απουσία αρκετών παικτών, είναι η εύκολη και η βολική απάντηση – δεν μπορεί όμως να γίνει το «χαλί», κάτω από το οποίο θα κρυφτούν όλα τα προβλήματα. Είναι ξεκάθαρο ότι λείπουν πολύ οι απόντες, αλλά το πρόβλημα είναι ότι «λείπουν» και οι παρόντες: στο ματς με τη Λαμία δεν υπήρχε ούτε ΕΝΑΣ διακριθέντας.

Κι αν κάποιος θέλει να ρίξει όλο το ανάθεμα στον Μαντσίνι, είναι δικαίωμά του, αλλά εγώ δεν θα πάρω: όλη η ομάδα κερδίζει και όλη η ομάδα χάνει. Φταίει ο Μαντσίνι; Σαφώς και φταίει για το δεύτερο γκολ που δεν ξέρει ούτε καν πού είναι ο αντίπαλος που οφείλει να μαρκάρει και για το χαζό πέναλτι που παραχωρεί (παρόλο που όταν επαναφέρει τη δεύτερη μπάλα στον αγωνιστικό χώρο, ο παίκτης της Λαμίας δεν έχει μπει ακόμα στην περιοχή του Ντραγκόφσκι, άρα δεν είναι πέναλτι). Δεν φταίει όμως ο Μαντσίνι που ο προπονητής του, του ζήτησε να παίξει σε μια θέση που ούτε την γνωρίζει, ούτε την έχει «διδαχθεί» ποτέ. Ούτε που τον ξεκίνησε βασικό ο Βιτόρια, αντί για τον Τζούρισιτς ή αντί να επιλέξει από την αρχή ο προπονητής ένα σχήμα με δυο κυνηγούς. Διότι για την εικόνα του Παναθηναϊκού τον τελευταίο καιρό, ευθύνη έχουν και οι παίκτες αλλά έχει και ο προπονητής, όπως ακριβώς ο Βιτόρια είχε πιστωθεί την βελτιωμένη εικόνα από τότε που ανέλαβε, το αήττητο σερί των 18 αγώνων και τις νίκες στα ντέρμπι με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.

Και τώρα;

Τώρα, σε μια χρονιά που μοιάζει «τελειωμένη», στον Παναθηναϊκό πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η χρονιά δεν έχει ακόμα τελειώσει και να προσπαθήσουν να συνέλθουν όσο γίνεται πιο γρήγορα. Υπάρχουν ακόμα δυο ματς για την κανονική περίοδο (Παναιτωλικός εντός, Ατρόμητος εκτός), που δεν ξέρω – στην κατάσταση που είναι η ομάδα αυτή τη στιγμή – αν μπορεί να τα κερδίσει. Υπάρχει μια διπλή αναμέτρηση με την πολύ ποιοτική Φιορεντίνα και έξι ντέρμπι στα play-offs. Με άλλα λόγια, υπάρχει ανηφόρα μπροστά/ κι είναι μεγάλη, που λέει και το τραγούδι και ακόμα κι αν επιστρέψουν όλοι οι τραυματίες και εμφανιστούν και σε καλή κατάσταση (Γέντβαϊ, Πάλμερ – Μπράουν, Μπακασέτας, Πελίστρι, αλλά και ο Αράο που επέστρεψε μεν αλλά έδειξε ανέτοιμος), κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, ότι αυτός ο «τραυματισμένος» Παναθηναϊκός, θα μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια του, χωρίς να παραπατάει και να σωριάζεται κάτω κάθε τρεις και λίγο.