Παναθηναϊκός: Μίστερ, δεν είναι εικόνα αυτή
04.10.24 | 14:45
«Να παίζουμε στην Ελλάδα όπως παίζουμε στην Ευρώπη», είχε πει πριν λίγο καιρό ο Ντιέγκο Αλόνσο και τελικά είδαμε στη Μπάνια Λούκα έναν Παναθηναϊκό να παίζει στην Ευρώπη, όπως παίζει και στην Ελλάδα: χωρίς πολλές ιδέες, με 4-5 καλές ή πολύ καλές ευκαιρίες όλες κι όλες σε 90 λεπτά, με τις κλασικές πλέον ολιγωρίες στην άμυνα (όπου μια απ’ αυτές έφερε την ισοφάριση), με τη γνωστή δυσκολία να ανοίξει μια καλά οργανωμένη άμυνα, από ένα σημείο του αγώνα και μετά «ταμπουρωμένη» στο 1/3 του γηπέδου.
Μόνο που αυτή τη φορά, σε αντίθεση με τα ματς με τον Πανσερραϊκό ή τον Λεβαδειακό, οι «πράσινοι» δεν έβαλαν κάποιο γκολ στο τέλος, πέταξαν δυο βαθμούς που ίσως να αποδειχθούν πολύτιμοι, ξεκίνησαν με το αριστερό σε ένα ματς εντελώς του χεριού τους και απέναντι σε έναν αντίπαλο μετρίως μέτριο, που όφειλαν να κερδίσουν «από τη σέντρα».
Οι ευθύνες του προπονητή
Δεν μπορώ να χρεώσω τον Ντιέγκο Αλόνσο για το rotation που έκανε – ακολουθεί το ντέρμπι των ντέρμπι σε λίγες μέρες και δεν γίνεται να παίζουν παντού και πάντα οι ίδιοι 11. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον προπονητή, επειδή ο Σπόραρ έχασε δυο γκολ απ’ αυτά που «δεν χάνονται» – αυτόν έχει, αυτόν βάζει και στην τελική ο Σλοβένος, που έχει «μουτράκια» επειδή δεν παίζει, αποφάσισε πλέον όχι απλά να μην πανηγυρίζει όταν σκοράρει, αλλά να μην σκοράρει κιόλας όταν είναι ολομόναχος απέναντι από τον τερματοφύλακα….
Δεν είναι ευθύνη του Αλόνσο ότι δεν είναι διαθέσιμος ο Βαγιαννίδης και «αναγκάζεται» να βάλει τον εμφανώς «βαρύ» Κώτσιρα βασικό – μακάρι να βρεθεί η χρυσή τομή, να υπογράψει ο Βαγιαννίδης και να υπολογίζεται κανονικά στη συνέχεια. Δεν μου φταίει επίσης η «ατυχία» στη φάση του Τετέ ή την κεφαλιά του Ιωαννίδη, ούτε θα ρίξω το φταίξιμο στον διαιτητή που μας «κορόιδεψε» με τις λιγοστές καθυστερήσεις που έδειξε – υπήρχε όλος ο χρόνος του κόσμου για να γίνει η δουλειά και να μην περιμένει ο Παναθηναϊκός τις καθυστερήσεις για να λυτρωθεί.
Τα προβλήματα του Παναθηναϊκού δείχνουν «δομικά» και συνολικά και δεν είναι πρόβλημα αυτός ο αγώνας ή ο προηγούμενος με την ΑΕΚ – είναι βαθύτερα τα θέματα. Ο Παναθηναϊκός πετάει συνήθως ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Ο Παναθηναϊκός παθαίνει black-out σε κάθε αγώνα και τρώει τζάμπα γκολ.
Ο Παναθηναϊκός, παρότι δείχνει να έχει καλή φυσική κατάσταση και τρέχει μέχρι το 90-φεύγα, ζορίζεται υπερβολικά απέναντι σε κλειστές άμυνες. Ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται στο build-up, ζορίζεται να βγάλει με ασφάλεια τη μπάλα από το δικό του μισό με πάσες, αλλά ζορίζεται επίσης και να αναπτυχθεί σωστά, όποιοι κι αν είναι στην 11άδα: κόντρα στη Μπόρατς, με το ματς στο 1-1 και τον χρόνο να τον πιέζει, τα χαφ του έκαναν παράλληλες πάσες στο χώρο του κέντρου αντί να πάει η μπάλα μπροστά, πολύ απλά διότι η αντίπαλη άμυνα ήταν πολυπρόσωπη και δεν ήξεραν τι να κάνουν για να την ανοίξουν.
Για τα χαμένα τετ-α-τετ μπορεί να φταίει ο (κάθε) Σπόραρ, για τα ατομικά λάθη μπορεί να φταίει ο (τάδε) αμυντικός που έχασε τον παίκτη του και δέχθηκε γκολ η ομάδα, αλλά για τη συνολική εικόνα ευθύνεται ο προπονητής. Αυτός πιστώνεται κάθε τι καλό που βλέπουμε και αντίστοιχα χρεώνεται κάθε τι στραβό και κάθε ανορθογραφία.
Και με όλο μου τον σεβασμό στο Ντιέγκο Αλόνσο, έχουν μαζευτεί πολλές ανορθογραφίες, οι οποίες ως τώρα στοίχιζαν βαθμούς στην Ελλάδα. Πλέον όμως στοιχίζουν και στην Ευρώπη. Και ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει πλέον σοβαρά, από Οκτώβρη μήνα, να εκτροχιαστεί εντελώς και από Ελλάδα και από Ευρώπη.
Τι μπορεί να φέρει το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό
Εντελώς ποδοσφαιρικά και πέρα από συναισθηματισμούς και οπαδικές συμπάθειες και αντιπάθειες, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ο Ολυμπιακός μοιάζει το φαβορί στο ντέρμπι. Αν δεν είχαμε δει αυτή την εμφάνιση και νίκη επί της Μπράγκα, αν ο Ολυμπιακός είχε ένα ακόμα κακό αποτέλεσμα, σαν συνέχεια διάφορων κακών εμφανίσεων που προηγήθηκαν σε Ελλάδα και Ευρώπη, θα λέγαμε ότι τα πάντα δείχνουν ισορροπημένα. Αλλά με την εικόνα κόντρα στη Μπράγκα από τη μια και την εικόνα κόντρα στη Μπόρατς από την άλλη, δεν μπορείς παρά να βλέπεις φαβορί και αουτσάιντερ στο συγκεκριμένο ντέρμπι.
Κι ας γίνεται στο ΟΑΚΑ κι ας αναμένεται πολύς κόσμος στις εξέδρες. Ο κόσμος, δεν θα πάει απλά για να στηρίξει, αλλά φοβάμαι ότι θα πάει για να «δικάσει», αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν ο Παναθηναϊκός δεχτεί πρώτος γκολ, αν δει την εικόνα μιας ομάδας «φοβικής», που κλείνεται και περιμένει τον Ολυμπιακό. Το όπλο του Παναθηναϊκού, ένα ΟΑΚΑ με πολύ κόσμο, φοβάμαι ότι μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ – κι αυτό είναι αποτέλεσμα αυτών που βλέπουν και κυρίως αυτών που δεν βλέπουν οι φίλοι της ομάδας εδώ και εβδομάδες, τη στιγμή που οι προσδοκίες είχαν ανέβει ψηλά, λόγω των ακριβών μεταγραφών και του ποιοτικού ρόστερ.
Πριν λίγες μέρες, λέγαμε ή ακούγαμε ότι ο Παναθηναϊκός, κόντρα σε ΑΕΚ, Μπόρτας και Ολυμπιακό, πρέπει να πάρει μίνιμουμ 7 βαθμούς: τουλάχιστον μια νίκη και μια ισοπαλία στα ντέρμπι, νίκη στην Ευρώπη με άλλα λόγια. Στα δυο πρώτα απ’ αυτά τα ματς, έχει μόνο έναν βαθμό. Και αν δεν γίνουν 4 οι βαθμοί την Κυριακή, δεν ξέρω αν έχει άλλο «κανονάκι» ο Ντιέγκο Αλόνσο, αν έχει άλλο τρόπο να παρατείνει την παραμονή του στον πάγκο του Παναθηναϊκού.