Bloggers

Παναθηναϊκός: Οι μουγγοί μίλησαν, οι τυφλοί είδαν…

13.01.25 | 19:17

Έχει πολλή πλάκα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτοί που χαλάνε τον κόσμο για ένα ανάποδο πλάγιο ή ένα φάουλ στο κέντρο του γηπέδου που δεν τους δόθηκε, έχουν τα μούτρα να «μαλώνουν» τον Παναθηναϊκό που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί μετά από το έπος των Σερρών.

Ξαμολήθηκαν όλα τα «δημοσιογραφικά τανκς» για να μας πείσουν πόσο καλή ήταν η διαιτησία του Τσαγκαράκη, πόσο καλά έκανε που δεν τον φώναξε ο Τσέτσιλας και πόσο κανονική ήταν η κατάσταση του γηπέδου, οπότε πολύ σωστά έγινε το παιχνίδι.

Με λίγα λόγια, όλα καλώς καμωμένα: ο Παναθηναϊκός έπαιξε στη λασπουριά τρεις μέρες πριν το ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, οι παίκτες του κινδύνευσαν με σοβαρό τραυματισμό σε όλη τη διάρκεια του αγώνα (όπως κάποτε στο παγοδρόμιο των Ιωαννίνων) και επέστρεψε φορτωμένος με κούραση από τη λασπομαχία.

Έχασε δυο βαθμούς, διότι ακόμα ένας διαιτητής που σφυρίζει αγώνα του δεν γνωρίζει τους κανονισμούς – δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που συμβαίνει φέτος. Και «έχασε» τον Ντραγκόφσκι για το ματς – ω! τι έκπληξη! – κόντρα στον Ολυμπιακό.

Και ό,τι και να πει ο Λανουά, ό,τι κι αν γνωμοδοτήσει, η ουσία είναι μία: μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Κανένας δεν θα επιστρέψει στον Παναθηναϊκό τους κλεμμένους βαθμούς, όπως κανείς δεν επέστρεψε κανέναν βαθμό μετά το λάθος στην πρεμιέρα με τον Αστέρα και φυσικά οι Τσαγκαράκηδες και οι Τσέτσιλες θα συνεχίσουν να ορίζονται και να σφυρίζουν κανονικά.

Ακόμα και να αντικαθιστούν κάποιους που δεν μπορούν να πάνε π.χ. από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τις Σέρρες (100 χιλιόμετρα απόσταση), διότι οι πάσης φύσεως Τσέτσιλες μπορούν με άνεση να κάνουν τα 600 χιλιόμετρα από την Αθήνα μέχρι τις Σέρρες, σαν «Χάμερ»…

Για μπάλα, θα μιλήσουμε;

Όχι και δεν θα μιλούσαμε ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός έφευγε νικητής. Όταν σε έναν αγώνα η μπάλα δεν «μπιστάει» και ο μοναδικός τρόπος να επιτεθείς, είναι να τη σηκώσεις ψηλά (μαζί με έναν κουβά νερό κάθε φορά), τότε για ποδόσφαιρο δεν μπορείς να μιλήσεις.

Οι παίκτες και των δυο ομάδων έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν – και τους αξίζουν συγχαρητήρια γι’ αυτό, είναι όλοι τυχεροί που δεν κόλλησε κανένα πόδι στη λάσπη να έχουμε άλλα, αλλά ποδόσφαιρο δεν παίχτηκε.

Και σε τέτοιες συνθήκες, ευνοείται πάντα η λιγότερο τεχνική ομάδα και υποφέρει η ομάδα που μπορεί να βάλει τη μπάλα κάτω και να την κυκλοφορήσει. Με άλλα λόγια, η ομάδα που ευνοήθηκε από τη διεξαγωγή του αγώνα σε τέτοιες συνθήκες ήταν ο Πανσερραϊκός και η ομάδα που βασανίστηκε περισσότερο από τη λάσπη, ήταν ο Παναθηναϊκός.

Και μια που ο Πανσερραϊκός δεν ελέγχει καμία ΕΠΟ και δεν έχει καμία επιρροή στα κέντρα αποφάσεων, ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Και το Όσκαρ πηγαίνει…

Στον κύριο Μπετανκόρ, χωρίς αμφισβήτηση. Στη ζωή μου, πρέπει να έχω δει πάνω από 500 φορές παίκτες που έχει κολλήσει ο ένας το κεφάλι του, στο κεφάλι του άλλου.

Καλώς, κακώς, έχει συμβεί πάντως εκατοντάδες φορές. Ποτέ άλλοτε όμως δεν έχω δει τέτοια ερμηνεία, τόσο σπουδαίο υποκριτικό ταλέντο: ο Μπετανκόρ έφυγε πίσω σαν να τον χτύπησε ο κεραυνός του Θορ, έπιανε το κεφάλι του, σφάδαζε, κυλιόταν, γενικά έκανε όλο το ρεπερτόριο όπως έπρεπε για να πιστέψουμε ότι τον βρήκε κάποιο μεγάλο κακό.

Και δεν σταμάτησε εκεί: μετά το τέλος του αγώνα, στις δηλώσεις του, επέμεινε κιόλας ότι τον χτύπησε ο Ντραγκόφσκι και πόνεσε και όλα τα σχετικά. Παίκτης κομμένος και ραμμένος, έτοιμος για μεταγραφή σε συγκεκριμένη ομάδα, που έχει παράδοση στα θεατρικά δρώμενα και στα κερδισμένα πέναλτι με τους πιο απίθανούς τρόπους εδώ και δεκαετίες – αν είχαν αμφιβολίες αν έπρεπε να τον αποκτήσουν ή όχι, νομίζω ότι μετά την ερμηνεία του αυτή η μεταγραφή «κλείδωσε».

Κι όμως, μπορεί όλο αυτό να έκανε καλό στον Παναθηναϊκό

Η διπλή αναμέτρηση για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό για το κύπελλο, είναι αυτή τη στιγμή κάτι που κανένας από τους δυο προπονητές δεν θα ήθελε: έχουν να ασχοληθούν με πολύ πιο σοβαρά πράγματα και οι δυο, με ντέρμπι που έρχονται για το πρωτάθλημα, με ευρωπαϊκούς αγώνες οι ερυθρόλευκοι που είναι σημαντικοί, πρέπει να σκεφτούν τι είδους rotation πρέπει να κάνουν, πώς θα διατηρήσουν τα επίπεδα φρεσκάδας σε ικανοποιητικό επίπεδο και πώς θα παρουσιαστούν πιο έτοιμοι σε πρωτάθλημα και Ευρώπη, τις δυο διοργανώσεις που έχουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα.

Καλώς ή κακώς το κύπελλο είναι ο «παρακατιανός» της υπόθεσης και κανένας στο τέλος της χρονιάς δεν θα είναι χαρούμενος ή ικανοποιημένος ή «γεμάτος» αν κατακτήσει το κύπελλο και τίποτα άλλο.

Υποψιάζομαι λοιπόν ότι ο Βιτόρια και οι παίκτες του δεν θα «σκίζονταν» κιόλας στον αγώνα της Τετάρτης – ακολουθεί άλλωστε το ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Ότι χωρίς να σνομπάρει κανείς το παιχνίδι και χωρίς να είναι κανείς αδιάφορος, ο προπονητής θα έκανε ένα σχετικό rotation και θα είχε ως πρώτο μέλημα να μην επιβαρύνει κανέναν που είναι «στα κόκκινα».

Αλλά μετά απ’ ό,τι έγινε στις Σέρρες, ίσως και να είναι διαφορετικά τα πράγματα και το κίνητρο να έχει αυξηθεί. Διότι είναι ένα ντέρμπι που απέκτησε ξαφνικά μια έξτρα σημασία, που δεν έχει να κάνει ούτε με την κατάκτηση του κυπέλλου, ούτε με τίποτα παρόμοιο, αλλά με ένα αίσθημα αδικίας, ένα «γαμώτο», μια μαζεμένη τσαντίλα που κάπου πρέπει να ξεσπάσει.