Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ: Αυτό είναι το ποδόσφαιρο!
22.02.24 | 16:35
SHARE IT
Σε έναν αγώνα για τα βιβλία της ιστορίας, ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε έναντι του καλύτερου ΠΑΟΚ στα πέναλτι, για να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας ξανά μετά το 2022.
Μετά το δραματικό τελικό του Champions League το 1999 μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μπάγερν Μονάχου, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον ερωτηθείς για τη σπουδαία νίκη με ανατροπή της ομάδας του, είχε πει: «I can’t believe it. Football bloody hell». Που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «αυτό είναι το ποδόσφαιρο, διάολε». Αυτή η ατάκα συνοψίζει απόλυτα τον χθεσινό δεύτερο ημιτελικό μεταξύ Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ.
Δεν χρειάζεται κανείς να ξέρει… τόνους ποδόσφαιρο για να αντιληφθεί σχετικά εύκολα πως ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη ομάδα χθες. Οι Θεσσαλονικείς κατέβηκαν στη Λεωφόρο με πλάνο. Με ένα σχέδιο που «φώναζε» πρόκριση στα 90 λεπτά.
Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός ήταν όμως πολύ παθητικός. Δεν δημιούργησε μεγάλες φάσεις, όπως και δεν δέχθηκε καθαρές ευκαιρίες στο μεγαλύτερο κομμάτι του ματς. Βέβαια, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως προβλημάτισε. Ωστόσο, οι «πράσινοι» προκρίθηκαν όχι γιατί τους χάρισαν κάτι, αλλά επειδή οι ίδιοι είχαν βάλει τις βάσεις από το πρώτο ματς στην Τούμπα, ενώ παράλληλα χθες κατάφεραν να υπερκεράσουν κάθε εμπόδιο.
Οι επιλογές των προπονητών και οι ατυχίες
Για τον γηπεδούχο Παναθηναϊκό υπήρχε ένα καλό κι ένα κακό νέο. Το καλό ήταν η επιστροφή του Φώτη Ιωαννίδη. Ο Έλληνας φορ επέστρεψε στη βασική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού για πρώτη φορά μετά τις 14/1 και τον αγώνα εναντίον της ΑΕΚ. Το κακό ήταν πως παρότι ο Τσέριν είχε δηλωθεί πως θα ξεκινούσε, το θέμα τραυματισμού που τον ταλαιπωρούσε δεν του επέτρεψε να βρεθεί στο γήπεδο κι έτσι τη θέση του πήρε ο Βιλένα.
Για τον ΠΑΟΚ είχαμε επίσης αλλαγές. Ο Λουτσέσκου για ένα ακόμα ματς εναντίον του ΠΑΟ «έσπασε» το δίδυμο Μεϊτέ – Οζντόεφ, επιλέγοντας τον Γάλλο μαζί με τον Σβαμπ. Επίσης, η άρση της τιμωρίας των Τάισον και Μπακασέτα, σήμανε την επιστροφή του Ντεσπόντοφ στον πάγκο για να αγωνιστεί ως βασικός ο Βραζιλιάνος.
Η ατυχία ήταν πως μόλις στο 4’ ο Ρουμάνος τεχνικός προέβη σε αναγκαστική αλλαγή. Ο Μιχαηλίδης που ξεκίνησε έπαθε θλάση και αντικαταστάθηκε από τον Κουλιεράκη.
Οι αδυναμίες στο κέντρο του Παναθηναϊκού και ο all-around Κωνσταντέλιας
Από το πρώτο λεπτό του αγώνα ο ΠΑΟΚ έδειξε τη διάθεση να ελέγξει το ματς. Κάτι που δεν έκανε στα τρία προηγούμενα ντέρμπι. Αντίθετα, οι «πράσινοι» είχαν μία άκρως παθητική στάση. Τοποθετημένοι κοντά στην περιοχή του Ντραγκόφσκι, περίμεναν την ευκαιρία τους για αντεπίθεση, κάτι που όμως συνέβη μόλις δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο, κυρίως από εμπνεύσεις των Κώτσιρα και Μπερνάρντ.
Οι φιλοξενούμενοι αντιλήφθηκαν γρήγορα την αδυναμία τού κέντρου του ΠΑΟ. Ο Ζέκα είχε αργές αντιδράσεις και κακό passing game, ο Βιλένα απλά υπήρχε στο γήπεδο και ο Μπακασέτας είχε έναν άχαρο για εκείνον ρόλο, τον οποίο δεν πρέπει να κατάλαβε ιδιαίτερα. Ο Κωνσταντέλιας είχε πάρει εντολή να κατεβαίνει χαμηλά για να παίρνει την πρώτη μπάλα, σέρνοντας ουσιαστικά μαζί του τον Ζέκα (που τον είχε man to man σε out of possession φάση) και ανοίγοντας παράλληλα κενά στα μεσοδιαστήματα.
Έτσι, ο ΠΑΟΚ μπορεί να κατέβαινε εύκολα το κέντρο, φτάνοντας στις παρυφές της περιοχής του Παναθηναϊκού, οι «πράσινοι» όμως έδειξαν στιβαρότητα αλλά και σοβαρότητα αποσοβώντας όλους τους κινδύνους.
Σταθερός ο ΠΑΟΚ, ευκαιριακά στην επίθεση ο Παναθηναϊκός
Ο ΠΑΟΚ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα σε mid block, θέλοντας κυρίως να κλείσει τους χώρους κεντρικά, ρισκάροντας τα πλάγια του γηπέδου.
Ο Κωνσταντέλιας συνέχισε να κάνει τα πάντα και να βρίσκεται παντού στο γήπεδο, βοηθώντας την ανάπτυξη αλλά και τη δημιουργία φάσεων. Επίσης, σε κάθε ευκαιρία επιθετικής μετάβασης, οι φιλοξενούμενοι δεν έλεγαν όχι και ήταν ουσιαστικά οι μόνες φορές που άσκησαν πραγματική πίεση στην αντίπαλη άμυνα, όπως στο 14’.
Το game plan των γηπεδούχων δεν μπορούσε να γίνει εύκολα αντιληπτό. Ο Ντραγκόφσκι επέλεγε μονίμως τα γεμίσματα χωρίς όμως κάποιο συγκεκριμένο στόχο και χωρίς διάθεση της ομάδας για στόχευση στις δεύτερες μπάλες, ενώ ο Μπακασέτας που είχε επωμιστεί το δημιουργικό κομμάτι είχε… χαθεί κάπου στη μετάφραση.
Καλύτερος και πιο απειλητικός ο ΠΑΟΚ, παρατηρητής ο Παναθηναϊκός
Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου ξεκαθάρισε το τοπίο, όσον αφορά τις οδηγίες των προπονητών. Ο Λουτσέσκου ήθελε να περιμένει καρτερικά στο πρώτο μέρος, αφουγκραζόμενος την κατάσταση και να επιτεθεί στο δεύτερο με όλες του τις δυνάμεις ενώ ο Τερίμ έστησε την ομάδα του, είτε για την πρόκριση με μηδέν παθητικό σε 90’, είτε για τα πέναλτι.
Οι Θεσσαλονικείς συνέχισαν να είναι κυριαρχικοί αλλά με διαφορετικό τρόπο. Το ποσοστό της κατοχής από το 35-65 στο 60’, έπεσε στο 44-56 στο 90’. Ο ΠΑΟΚ άφησε την μπάλα στον Παναθηναϊκό περιμένοντας τα δικά του λάθη, με τον Κοτάρσκι να αρχίζει πλέον να ψάχνει τον Σαμάτα με γεμίσματα.
Κωνσταντέλιας, Τάισον και Μπάμπα δημιουργούσαν όλη την πίεση από το κέντρο και μπροστά, ενώ Ζίβκοβιτς και Γιόνι Ότο συνέκλιναν για να μικρύνουν τους χώρους του γηπέδου, κάνοντας έτσι τη δημιουργία για τον Παναθηναϊκό ακατόρθωτη. Οι φιλοξενούμενοι στηρίχθηκαν στην ικανότητα που έχουν στην επιθετική μετάβαση και εν μέρει δικαιώθηκαν.
Ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε το σκορ του πρώτου ματς μετά από τρομερή ενέργεια του Ότο και γκολ του Ζίβκοβιτς ενώ μετά και την είσοδο του Ντεσπόντοφ, ανέβασε κι άλλο στροφές, χάνοντας ακόμα 2-3 μεγάλες ευκαιρίες μέχρι τη λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα. Η μετακίνηση του Κώτσιρα στα χαφ αντί του Ζέκα και η είσοδος του Βαγιαννίδη, απλά έδωσε στον ΠΑΟ, λίγη μεγαλύτερη δυναμική στο «σπάσιμο» της πίεσης και στο transition, χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.
Η έξυπνη διαχείριση του ΠΑΟΚ και η μεγάλη στιγμή του Παναθηναϊκού
Δεν άλλαξαν πολλά στην παράταση. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε έξυπνα τον Παναθηναϊκό, δίνοντάς του χώρο για κατοχή αλλά οι «πράσινοι» έβλεπαν τοίχο σε κάθε κατεβασιά τους. Αντίθετα, οι Θεσσαλονικείς περίμεναν τη δική τους ευκαιρία από κάποια αντεπίθεση. Το 0-2 ωστόσο, ήρθε σε μια εξαιρετική στιγμή για τον ΠΑΟΚ, λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους της παράτασης. Μάλιστα, προήλθε από στατική φάση, κάτι που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε προβληματίσει ιδιαίτερα της άμυνα των γηπεδούχων. Ντεσόντοφ, Κετζιόρα και βήμα πρόκρισης για τον ΠΑΟΚ.
Σε εκείνο το σημείο, ο Παναθηναϊκός έδειξε σημάδια ζωής. Ό,τι φάση δεν είχε κάνει σε 90 + 15 λεπτά αγώνα, την έκανε στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης. Ανεβάζοντας πλέον αρκετά ψηλά την πίεση στην προσπάθεια κατοχής του ΠΑΟΚ αλλά και βάζοντας αρκετούς παίκτες στην περιοχή.
Ο Γερεμέγεφ είχε περάσει ήδη στο ματς και είχε πάει δίπλα στον Σπόραρ, με τον Μπακασέτα να λειτουργεί πλέον ως 6άρι. Ο Τερίμ είχε περάσει στον αγωνιστικό χώρο, ότι επιθετικό όπλο διέθετε.
Εκεί όμως, ο τραυματισμός του Μπάμπα άλλαξε τις ισορροπίες. Ο Γκανέζος μεταφέρθηκε με φορείο εκτός αγώνα και ο ΠΑΟΚ τελείωσε το ματς με 10 παίκτες. Γεγονός που επηρέασε κυρίως πνευματικά την ομάδα του Λουτσέσκου και όχι τόσο ποδοσφαιρικά. Σίγουρα ο συν ένας παίκτης μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλά όχι σε έξι ή επτά λεπτά αγώνα.
Εκείνο το σημείο, εκμεταλλεύτηκε και ο Παναθηναϊκός και κατάφερε να βρει το γκολ που έστειλε τον αγώνα στα πέναλτι. Απόδειξη αυτού, πως την ώρα τού σουτ του Λημνιού στην περιοχή της ομάδας βρίσκονται μόλις έξι παίκτες, νούμερο που μοιάζει μικρό τηρουμένων των αναλογιών.
«Μαγικός» Ντραγκόφσκι, κλασικός Τερίμ
Τι ανάλυση να κάνεις στα πέναλτι; Δεν είναι ψέματα πως σε αυτή τη διαδικασία κερδίζει ο πιο τυχερός, ίσως και πιο καλά προπονημένος. Σίγουρα όμως, κερδίζει αυτός που είναι πνευματικά πάνοπλος. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν.
Σίγουρα βρήκε μπροστά του έναν τερματοφύλακα που στην καριέρα του έχει αποκρούσει τα 9 από τα 45 πέναλτι (εξαιρουμένων των διαδικασιών πέναλτι) που έχει αντιμετωπίσει. Δεν τα λες και λίγα, αλλά είναι νούμερο που δεν φανερώνει κάποιον μάστερ των πέναλτι.
Κλείνοντας, ο Τερίμ μόνο τυχαίος δεν είναι. Μια χαρά ξέρει τι του γίνεται και τέτοια παιχνίδια τα έχει φάει με το κουτάλι. Στα 70 του χρόνια δεν «ξερνάει» ιδέες, ούτε κάνει νεοτερισμούς. Αυτό όμως που εκπροσωπεί, το κάνει με επιτυχία εδώ και χρόνια.
Ο Φατίχ Τερίμ είναι ο άνθρωπος που πήγε την εθνική Τουρκίας στα ημιτελικά του Euro 2008 και τελικά έχασε από τη Γερμανία με γκολ του Λαμ στο 90’. Είναι επίσης αυτός που χάρισε στη Γαλατάσαραϊ το Κύπελλο UEFA το 2000, κερδίζοντας την Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ και των Μπέργκαμπ, Όβερμαρς, Ανρί και Βιεϊρά.
Τουτέστιν, δεν είναι χθεσινός, ούτε άσχετος. Ιδιόρρυθμος είναι και καλός προπονητής. Ζεις και πεθαίνεις με τις εμπνεύσεις του.
