Bloggers

Παναθηναϊκός: Πες μου τι έκανες αυτές τις 7 ημέρες

02.08.24 | 22:55

Λένε ότι στο ποδόσφαιρο ακόμα και η μια στιγμή μπορεί να είναι σημαντική.

Αλήθεια είναι αυτό, μια στιγμή, μια φάση, μια έμπνευση, μπορεί να κρίνει έναν αγώνα, ένα κύπελλο, ένα πρωτάθλημα, ένα Euro ή Μουντιάλ.

Αλλά αυτές είναι οι ωραίες ή οι αξιομνημόνευτες ή οι επικές στιγμές του ποδοσφαίρου – στην πραγματικότητα η επιτυχία μιας ομάδας, βασίζεται στον χρόνο που αυτή δουλεύει.

Στην προετοιμασία που μπαίνουν οι βάσεις. Στις συνεχόμενες προπονήσεις, όπου οι παίκτες γνωρίζονται μεταξύ τους και «μαθαίνουν» τον προπονητή.

Στους επίσημους αγώνες όπου η ομάδα λειτουργεί υπό κανονικές συνθήκες, απέναντι σε «κανονικό αντίπαλο» κι όχι σε καταστάσεις φιλικών ή προπονητικού διπλού.

Αυτός ακριβώς ο χρόνος, της εβδομάδας που μεσολάβησε από το πρώτο παιχνίδι με τη Μπότεφ στο ΟΑΚΑ, μέχρι το δεύτερο στη Βουλγαρία, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για να δούμε έναν τόσο βελτιωμένο Παναθηναϊκό. 

Πες μου τι έκανες αυτές τις 7 ημέρες

Σε αυτό το χρονικό διάστημα και με τους Σένκεφελντ – Βιλένα εκτός, ο Ίνγκασον ανέβασε ρυθμούς και έκανε δίδυμο με τον Γέντβαϊ. Αποτέλεσμα;

Ο Παναθηναϊκός απέφυγε τα «παιδικά λάθη» στο κέντρο της άμυνάς του, όπως εκείνο που παραλίγο να στοιχίσει ένα πέναλτι στο ΟΑΚΑ που θα μπορούσε να κάνει το σκορ 2-2.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα ο Τσέριν ήταν πλέον έτοιμος να πάρει θέση στη μεσαία γραμμή. Αποτέλεσμα;

Καλή κυκλοφορία της μπάλας, σωστή ανάπτυξη, ηρεμία και φυσικά κανένα χοντρό λάθος, σαν εκείνο που έκανε ο Βιλένα στο πρώτο ματς και στοίχισε το γκολ της Μπότεφ.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα, ο Μλαντένοβιτς με τον Τζούρισιτς «γνωρίστηκαν» καλύτερα, παίζοντας στην ίδια πλευρά, κάτι που είχε συμβεί ελάχιστα ως καθόλου αυτόν τον έναν χρόνο που είναι στην ομάδα.

Οι δυο Σέρβοι συνεργάστηκαν άψογα στη φάση του πρώτου γκολ και γενικά «κούμπωσαν» πολύ καλά, όχι μόνο στην επίθεση αλλά και σε κατάσταση αμυντικής λειτουργίας, φυλώντας ο ένας τα νώτα του άλλου.

Γενικά, σε αυτό το χρονικό διάστημα της μιας εβδομάδας, ο Μαντσίνι έβαλε περισσότερη ουσία στο παιχνίδι του, ο Γερεμέγεφ ξεκάθαρα δούλεψε τα τελειώματά του, ο Μπακασέτας με τον Αράο έκαναν τη δουλειά τους όπως ακριβώς έπρεπε και η νίκη – πρόκριση ήρθε δίκαια, καθαρά και ξάστερα.

Και χωρίς στο δεύτερο ματς να υπάρχει κάποιος που υστέρησε, ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο ενόψει συνέχειας.

Φίλιπ Τζούρισιτς, το νου σου!

Ο Τζούρισιτς ο περσινός, στα πρώτα του παιχνίδια, μας άφησε με το στόμα ανοιχτό: έκανε απίθανα πράγματα σε δημιουργία, σκοράρισμα, ντρίπλες, απ’ αυτά που είχαμε να δούμε χρόνια – στα περσινά προκριματικά δεν είχε «ανθίσει» ακόμα ο Μπερνάρ, που ερχόταν από μια μέτρια προς καλούτσικη πρώτη χρονιά.

Σταδιακά ο Τζούρισιτς άρχισε να φθίνει: στην αρχή «χανόταν» σε μεγάλα διαστήματα του αγώνα, αλλά τουλάχιστον έκανε 2-3 ενέργειες τέτοιες, που μπορούσαν να καθορίσουν τη μοίρα του ματς.

Στη συνέχεια, κάτι οι τραυματισμοί και κάτι η αγωνιστική άνοδος του Μπερνάρ, έφεραν τον Σέρβο μεταξύ πάγκου και εξέδρας. Η «προφανής λύση» θα ήταν να ζητήσει να φύγει – ειδικά όταν «εξαφανίστηκε από προσώπου γης» στο διάστημα του Τερίμ.

Ο Τζούρισιτς τελικά όχι μόνο παρέμεινε, αλλά στα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν επωμίστηκε ένα πολύ βαρύ φορτίο: να μπει στα παπούτσια και να αναλάβει το ρόλο του Μπερνάρντ, ως ένα «δεκάρι» που παίζει αριστερά, που μπορεί να αξιοποιεί τους συμπαίκτες του αλλά και να απειλήσει, που περισσότερο συγκλίνει και λιγότερο παίζει πάνω στη γραμμή.

Η παρουσία του στα δυο πρώτα ματς ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στον ίδιο και τον Παναθηναϊκό και μένει να δούμε αν θα διατηρήσει την απόδοσή του σε αυτά τα επίπεδα και θα ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη του ανταγωνισμού στο εξτρέμ που θα αποκτηθεί, ή σταδιακά θα «πέσει» όπως συνέβη και πέρυσι.

Αν συμβεί το πρώτο, τότε μια από τις σημαντικότερες φετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού θα έχει πραγματοποιηθεί χωρίς να δαπανηθεί ούτε ένα ευρώ.