Ένα ευρωπαϊκό ματς λεπτομερειών. Σε μια «καυτή», ιστορική έδρα, με πλούσια παράδοση για το «τριφύλλι». Και μπροστά, μια μεγάλη πρόκληση για ολόκληρο τον οργανισμό. Ο Παναθηναϊκός ξεκινά απόψε τις ευρωπαϊκές του περιπέτειες, όντας σε αρκετά καλή κατάσταση — ψυχολογικά, αγωνιστικά, και σε επίπεδο κλίματος, τόσο με τον κόσμο όσο και εντός ομάδας.
Η ομάδα προπονήθηκε χωρίς προβλήματα στο βροχερό Άιμπροξ και είναι πανέτοιμη να θέσει τις βάσεις για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Έτσι, όλο το βάρος πέφτει στο αγωνιστικό κομμάτι και στις επιλογές του προπονητή, οι οποίες θα καθορίσουν τελικά και την ενδεκάδα απέναντι στους Ρέιντζερς.
Ο Βιτόρια, βάσει των φιλικών που έχουμε παρακολουθήσει, δείχνει να έχει καταλήξει σε μεγάλο βαθμό στο βασικό σχήμα, με τρεις θέσεις να παραμένουν ανοιχτές. Στο κέντρο της άμυνας, οι Πάλμερ και Ίγκνασον έχουν το προβάδισμα, ενώ υπάρχουν διλήμματα στα εξής «ζευγάρια»: Μαξίμοβιτς – Σιώπης, Τετέ – Πελίστρι και Ιωαννίδης – Σφιντέρσκι.
Κάθε δίδυμο έχει τη δική του χρησιμότητα, ωστόσο υπάρχουν κάποιες πιο ξεκάθαρες συνισταμένες. Και θα προσπαθήσουμε να μπούμε στο μυαλό του κόουτς, για να προσεγγίσουμε την τελική του απόφαση.
Ο Μαξίμοβιτς φαίνεται να έχει ένα μικρό προβάδισμα έναντι του Σιώπη. Και οι δύο υπερέχουν σε τρεξίματα και ανασταλτική λειτουργία, όμως ο Σέρβος έχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα: πατάει περισσότερο στην αντίπαλη περιοχή και μπορεί να σκοράρει. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα δυνατός στο ψηλό παιχνίδι, λειτουργώντας σχεδόν ως τρίτος στόπερ στις στατικές φάσεις.
Ο Σφιντέρσκι διατηρεί ένα ελαφρύ προβάδισμα για την κορυφή της επίθεσης. Ωστόσο, το πλεονέκτημα του Ιωαννίδη είναι η δύναμη. Σε ένα πιο «σετ» παιχνίδι, ο Φώτης —παίζοντας με πλάτη και σώμα— μπορεί να κερδίσει περισσότερες μονομαχίες, να σκοράρει, να δώσει μάχες. Παρ’ όλα αυτά, ο Πολωνός είναι σε εξαιρετική κατάσταση και παραμένει πολύ δυνατή επιλογή. Κατά τη γνώμη μου, η ταχύτητα και η σωματική δύναμη του Φώτη ταιριάζουν περισσότερο απέναντι σε μια σκληροτράχηλη σκωτσέζικη ομάδα.
Τέλος, στα άκρα της επίθεσης, φαβορί είναι ο Τετέ. Όμως ο Πελίστρι σκόραρε απέναντι στη Βέστερλο και ανεβαίνει σταθερά. Ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά: ο Βραζιλιάνος κρατάει περισσότερο τη μπάλα, «παγώνει» το παιχνίδι και ελέγχει τον ρυθμό, ενώ είναι πιο αποτελεσματικός στα τελειώματα. Ο Πελίστρι, από την άλλη, είναι ιδανικός για ένα κλειστό παιχνίδι, όπου το «τριφύλλι» θα περιμένει τον αντίπαλο. Στην κόντρα μπορεί να προκαλέσει ζημιές σε οποιαδήποτε άμυνα, με ασταμάτητα τρεξίματα και ταχύτατες αντεπιθέσεις.
Η τελική απόφαση, φυσικά, ανήκει στον προπονητή. Όμως τα δεδομένα που σας παρουσιάσαμε είναι ξεκάθαρα και αναμένεται να λειτουργήσουν ως πρίσμα για την τελική του επιλογή.
