Bloggers

Παναθηναϊκός: Το γόητρο του ντέρμπι και η ουσία της επόμενης μέρας

09.05.25 | 21:40

Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό κλείνει μια χρονιά όπου δεν ήρθε ούτε τα πρωτάθλημα για τον Παναθηναϊκό, ούτε το Κύπελλο, οπότε σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να την πει «επιτυχημένη».

Αλλά η κατάληψη της δεύτερης θέσης, από την προτελευταία αγωνιστική, δεν είναι και μικρό πράγμα – ειδικά με όλα αυτά που συνέβησαν από την αρχή της χρονιάς (αλλαγή προπονητή, τραυματισμοί, ντεφορμαρίσματα, ακόμα και την τραγική απώλεια του Τζορτζ Μπάλντοκ βιώσαμε), οπότε δεν λες τη χρονιά και «αποτυχημένη».

Το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, ανάλογα με το πώς επιλέγει να το δει κανείς κι αυτό με έναν τρόπο αποτυπώνεται και στις σκέψεις και τα συναισθήματα των φίλων της ομάδας, σχετικά με την παραμονή ή όχι του Ρουί Βιτόρια: να μείνει ο προπονητής που έβγαλε την ομάδα δεύτερη;

Να του δοθεί η ευκαιρία να κάνει μεταγραφές και προετοιμασία για να μας δείξει την ολόδική του ομάδα; Ή να προχωρήσει παρακάτω η διοίκηση, βρίσκοντας κάποιον άλλον προπονητή, «φτου κι απ’ την αρχή», διότι παρά τη δεύτερη θέση η εικόνα σε πολλά παιχνίδια – ακόμα και σε κάποια που τα κέρδισε ο Παναθηναϊκός – δεν ήταν αυτή που «πρέπει», αυτή που ταιριάζει σε μια μεγάλη ομάδα και αυτή που θέλουν να βλέπουν οι φίλοι της ομάδας;

 

Την τελική απόφαση θα κληθεί να πάρει η διοίκηση του Παναθηναϊκού – σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, η παραμονή Βιτόρια μοιάζει να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες.

Είναι σίγουρα ρίσκο να αλλάξεις για μια ακόμα φορά προπονητή, άλλωστε μέσα σε ενάμιση χρόνο και μετά την απόλυση Γιοβάνοβιτς έχουμε δει κατά σειρά Τερίμ, Αλόνσο και Βιτόρια.

Και πάντα η απόφαση του να αλλάξεις κάποιον, είναι σε άμεση συνάρτηση με το ποιον μπορείς να πάρεις στη θέση του. Κάποιον με καλό βιογραφικό, που πιστεύεις ότι ταιριάζει, όπως ήταν ο Ντιέγκο Αλόνσο;

Κάποιον με βαρύ βιογραφικό, όπως ο Σάρι, που όμως δεν έχει ξαναεργαστεί στη χώρα μας; Ή κάποιον που έχει ξαναδουλέψει στα μέρη μας, οπότε δεν θα χαθεί χρόνος για να καταλάβει τις απαιτήσεις και τις ιδιαιτερότητες του πρωταθλήματός μας, όπως ο Μαρτίνς που είχε εργαστεί στον Ολυμπιακό; Τυχαία τα ονόματα (μπορεί και όχι…), απλά για να συνεννοηθούμε.

Η «πράσινη ευφορία»

Το ντέρμπι γοήτρου με τον Ολυμπιακό που κλείνει την αγωνιστική χρονιά για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, έρχεται σε μια εξαιρετική συγκυρία κι ένα πράσινο κλίμα ευφορίας: ο μπασκετικός Παναθηναϊκός προκρίθηκε στο final-four του Άμπου Ντάμπι, το βόλεϊ πήρε πρωτάθλημα με 3-0 κόντρα στον Ολυμπιακό και το ποδόσφαιρο πήρε τη δεύτερη θέση.

Και μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην είναι «ενιαίος και αδιαίρετος», όπως λέγαμε και ελπίζαμε κάποτε, τουλάχιστον όχι διοικητικά και ιδιοκτησιακά, αλλά οι καρδιές των φίλων του είναι και ενιαίες και αδιαίρετες και «αγαπησιάρικες», σε ό,τι έχει να κάνει με το τριφύλλι και τις επιτυχίες του.

Γι’ αυτόν τον κόσμο, η ομάδα την Κυριακή, κόντρα στον Ολυμπιακό, οφείλει να κάνει μια καλή εμφάνιση και να κυνηγήσει τη νίκη, απέναντι σε μια ομάδα σοβαρή, δεμένη, που έχει τη σφραγίδα του προπονητή της, του Μεντιλίμπαρ και έπαιξε όλα της τα παιχνίδια στα play-offs με εντιμότητα, αξιοπρέπεια και αγωνιστικότητα.

Αυτό θα κάνει ο Ολυμπιακός και στο ΟΑΚΑ, ενόψει και του τελικού Κυπέλλου, οπότε ο Παναθηναϊκός δεν θα βρει απέναντί του έναν «χαλαρό αντίπαλο» και παίκτες «που έχουν ήδη το μυαλό τους στις διακοπές».

Με οποιονδήποτε άλλον προπονητή, μπορεί να βλέπαμε τον Ροντινέι να μπαίνει στο χορτάρι με σαγιονάρες και τον Ελ Κααμπί με γυαλιά ηλίου, αλλά με τον Βάσκο θα υπάρχει σοβαρότητα και πειθαρχία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του τελευταίου αγώνα που θα βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας.

 

 

Ο σχεδιασμός οφείλει να έχει ξεκινήσει ήδη

Για τον Παναθηναϊκό, τα πράγματα είναι δεδομένα και ξεκάθαρα, σχετικά με το πού χρειάζεται ενίσχυση, ποιοι παίκτες θα αποχωρήσουν μια που τελειώνουν τα συμβόλαιά τους, ποιοι πρέπει να αποχωρήσουν διότι δεν πρόσφεραν και ποιοι πρέπει να παραμείνουν.

Αστερίσκος, τι θα γίνει με τα έσοδα – έξοδα και αν πρέπει να πουληθεί ένας ή δυο παίκτες για να μην φάει πρόστιμο (ή ακόμα χειρότερη τιμωρία) η ΠΑΕ, όπως και τι θα γίνει αν έρθει μια πραγματικά καλή πρόταση για κάποιον (π.χ. Ιωαννίδη, Βαγιαννίδη, Τσέριν) ή τι θα γίνει αν κάποιος παίκτης επιθυμεί να αποχωρήσει.

Αυτά είναι θέματα που πρέπει να ξεκαθαρίσουν σύντομα, ώστε να γνωρίζει ο προπονητής ποιους έχει στα χέρια και ποιους χρειάζεται να πάρει ενόψει της επόμενης σεζόν και του Β’ προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ, ώστε να είναι η ομάδα όσο πιο έτοιμη γίνεται στα μέσα Ιουλίου.

Πέρυσι, αποκτήθηκε ο Μαξίμοβιτς και ο αδικοχαμένος Μπάλντοκ από τον Γενάρη, ως ελεύθεροι και ήρθαν το καλοκαίρι.

Ο Ίνγκασον, ο Τετέ, ο Πελίστρι, ήταν καλές μεταγραφές. Οι δανεικοί Ντραγκόφσκι και Γέντβαϊ αποκτήθηκαν με κανονική μεταγραφή και έγιναν «αγύριστοι».

Πέρυσι το Γενάρη αποκτήθηκε ο Μπακασέτας και φέτος ο Σιώπης και ο Σφιντέρσκι. Όλοι τους, πρόσφεραν κάποια ή πολλά πράγματα, με μοναδική μεταγραφική αποτυχία την περίπτωση του Μαξ.

Παραθέτω όλα τα ονόματα, διότι στεκόμαστε στην απώλεια του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, «τσουβαλιάζοντας» συνήθως τα πάντα και τους πάντες και ξεχνάμε πόσο στοίχισαν οι τραυματισμοί κομβικών παικτών, σε κρίσιμα σημεία της σεζόν:

με ένα αριστερό κι ένα δεξί μπακ ουσιαστικά βγήκε όλη η χρονιά, με σέντερ – μπακ που άλλαζαν συνέχεια (αφού πέραν του βιονικού Ίνγκασον, όλοι οι άλλοι πέρασαν από το κρεβάτι του πόνου), ο Ιωαννίδης έχασε την προετοιμασία και έπαθε και θλάση, Τσέριν και Πελίστρι έχασαν αρκετούς αγώνες, ο Μπακασέτας έμεινε έξω τρεις μήνες και πάει λέγοντας.

Αν ο Παναθηναϊκός είναι και φέτος «εύστοχος» στις μεταγραφές που θα κάνει και είναι και κομματάκι τυχερός ώστε να μην έχει σοβαρούς τραυματισμούς και πρέπει να γίνονται «πατέντες» για να καταρτιστεί 11άδα, τότε μπορεί να δούμε κάτι καλύτερο την επόμενη χρονιά, τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων, όσο και σε επίπεδο θεάματος.