Ο Ρενάτο Σάντσες μπήκε στο Αγρίνιο στη θέση του Τσέριν, για να παίξει κανένα μισάωρο στο «8». Και τελικά έπαιξε ως «οκτάρι», ως «δεκάρι» και ως αριστερό εξτρέμ.
Κουβάλησε τη μπάλα, ντρίπλαρε, άπλωσε το παιχνίδι με διαγώνιες μπαλιές, δοκίμασε κάθετες μπαλιές, έβγαλε σέντρες και είχε την ασίστ στο 95’ για το νικητήριο γκολ του Γερεμέγεφ. Μέσα σε 30 λεπτά, παρέδωσε ένα κανονικό masterclass, έδειξε πώς παίζεται η θέση, πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ατομική ποιότητα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και «εξήγησε» για ποιο λόγο ο Παναθηναϊκός προσπάθησε τόσο σκληρά και επίμονα να τον φέρει το καλοκαίρι.
Όταν είχε πρωτοβγεί η είδηση ότι ο Παναθηναϊκός ενδιαφερόταν να τον φέρει από την Παρί με τη μορφή δανεισμού, πολλοί ειρωνεύτηκαν την κράση του, αμφισβήτησαν την ποιότητά του και έκαναν λόγο για «τον νέο Εσιέν».
Όταν βγήκε η είδηση ότι κατευθυνόταν για Τουρκία, εξαπέλυσαν βέλη κατά της διοίκησης που τελικά «έχασε τον παικταρά». Αλλά όταν έκανε στροφή και αντί για Τουρκία, προσγειώθηκε στην Ελλάδα, οι ίδιοι άρχισαν πάλι τις ειρωνείες για το αν θα περάσει τα ιατρικά. Κι όταν τα πέρασε, άρχισαν να αναρωτιούνται αν θα αντέξει να βγάλει 15, 20 ή 25 παιχνίδια. Άλλοι, είπαν ότι «και να παίξει, δανεικός είναι και τέλος της χρονιάς θα φύγει». Λες και ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος της χρονιάς.
Ή λες και δεν έχει σημασία τι θα κάνει μέχρι το τέλος της χρονιάς και πόσο θα βοηθήσει την ομάδα να κυνηγήσει τους στόχους της. Αντί να λέμε πόσο τυχεροί είμαστε που βλέπουμε παίκτες τέτοιας αξίας να παίζουν στη χώρα μας, ψάχνουμε συνέχεια να βρούμε λόγους για να γκρινιάζουμε και να μιζεριάζουμε. Ευτυχώς ο Παναθηναϊκός και ο Χρήστος Κόντης, ούτε γκρίνιαξε στο Αγρίνιο, ούτε μιζέριασε.
Η Βέρνη, το Αγρίνιο και (επιτέλους) ο χαρακτήρας του νικητή
Γνωρίζαμε καλά ότι δίχως νίκη στο Αγρίνιο, το διπλό επί της Γιανγκ Μπόις θα «ξεθώριαζε». Γνωρίζαμε επίσης ότι ο κ. Πετράκης δεν θα αντιμετώπιζε με ποδοσφαιρική αφέλεια τον Παναθηναϊκό, δεν θα είχε την άμυνά του ψηλά, δεν θα άφηνε χώρους, αλλά θα προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί κάθε αδράνεια στην πράσινη άμυνα, για να βρει ένα γκολ. Και επίσης γνωρίζαμε ότι ο Κόντης θα έκανε rotation, όπως έκανε και στα προηγούμενα ματς και όπως θα κάνει και στα επόμενα, ώστε να διατηρεί τα επίπεδα φρεσκάδας σε υψηλό βαθμό.
Τα γνωρίζαμε όλα αυτά, αλλά αυτό που δεν γνωρίζαμε, ήταν πως ο Παναιτωλικός, με μηδέν ευκαιρίες σε όλο το ματς, θα έπαιρνε το προβάδισμα, με ένα πέναλτι που υπέδειξε «βιαστικά» και «απρόσεκτα» το VAR χωρίς να υπάρχει και ότι ο προπονητής και οι παίκτες του Παναιτωλικού θα μιλούσαν για μια «μεγάλη χαμένη ευκαιρία» κι «ένα ματς που πικράθηκαν πολύ που έχασαν», παρότι ο Παναθηναϊκός έβαλε 2 γκολ, έχασε όλες τις κλασσικές ευκαιρίες και είχαν τον απόλυτο έλεγχο του ματς.
Είναι δυστυχώς ένα σύμπτωμα των ημερών: ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που έχει δώσει δικαιώματα στους αντιπάλους του, να νιώθουν ότι «απέτυχαν» που δεν τον νίκησαν και να πιστεύουν ότι μπορούν να τον κοιτάξουν στα μάτια, να πιστεύουν ότι είναι «του χεριού τους». Ενώ στην πραγματικότητα, είναι στο χέρι του ίδιου του Παναθηναϊκού, να ανεβάσει την απόδοσή του και να γίνει ξανά εκείνη η ομάδα που θα μπαίνει στα παιχνίδια αυτά και θα τον αντιμετωπίζουν με τον σεβασμό που του αρμόζει.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να κάνει τα πράγματα που έκανε στο Αγρίνιο – ιδανικά πιο νωρίς και όχι να περιμένει το 95’. Να ξεπερνάει τις δυσκολίες και τις αναποδιές, τα γκολ που μπορεί να δέχεται κόντρα στη ροή του ματς, τους μυστήριους διαιτητές και VARίστες και τις ατυχίες, να μην πτοείται, να μην «τον παίρνει από κάτω» και να κάνει το παιχνίδι του μέχρι να δικαιωθεί. Στο Αγρίνιο, σε ένα ματς που του στράβωσε, που έφαγε γκολ από ένα ανύπαρκτο πέναλτι και στη συνέχεια είδε Τζούριτσιτς και Μπακασέτα να χάνουν μεγάλες ευκαιρίες, βρήκε πρώτα την ισοφάριση από τη «ζωγραφιά» του Τετέ και στο τέλος το γκολ της νίκης από την κλάση του Ρενάτο και τη σωστή τοποθέτηση του Γερεμέγεφ.
Έχει την ευκαιρία να αλλάξει τα πάντα μέχρι την Κυριακή
Ίσως είναι νωρίς να μιλάμε για «πάτημα κουμπιού» και «αλλαγή διακόπτη» μετά από μόλις δυο συνεχόμενες νίκες και όλα τα άσχημα που έχουν προηγηθεί, αλλά τώρα είναι η στιγμή να κεφαλοποιήσει ο Παναθηναϊκός τις νίκες σε Βέρνη και Αγρίνιο, με τα δυο εντός έδρας ματς που ακολουθούν: με Γκόου Εχέντ Ίγκλς στο ΟΑΚΑ και Ατρόμητο στη Λεωφόρο. Αν τα καταφέρει, θα είναι με 6 βαθμούς στη League Phase του Europa, πρώτος και καμαρωτός και στο πρωτάθλημα θα βελτιώσει τη θέση, περιμένοντας να δει τι θα κάνουν ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός στο μεταξύ τους ντέρμπι και έχοντας σε εκκρεμότητα το ματς με τον ΟΦΗ, όπου με νίκη θα πάρει κι άλλη ώθηση. Κυρίως, αν τα καταφέρει, θα μπορεί να πάει σε αυτή τη διακοπή για τις Εθνικές ομάδες πολύ πιο ήρεμος σε σχέση με την προηγούμενη διακοπή και με πολύ καλή ψυχολογία – αυτό που του έχει λείψει τόσο πολύ το προηγούμενο διάστημα.
Για να το καταφέρει όμως αυτό, θα πρέπει να είναι ακόμα πιο συγκεντρωμένος και πολύ πιο πεισματάρης την προσεχή Πέμπτη και Κυριακή, απ’ ό,τι ήταν κόντρα στον Παναιτωλικό.
Να μην βρεθεί να κυνηγάει στο σκορ, να μην θεωρήσει ότι έλυσε όλα του τα προβλήματα επειδή έκανε δυο συνεχόμενες νίκες, να θυμηθεί όλα τα ωραία πράγματα που έκανε στη Βέρνη και να νιώσουν οι παίκτες, πως όλοι πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν στην 11άδα ή να μπουν αλλαγή και να δώσουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Είτε είναι «σταρ» σαν το Ρενάτο, είτε είναι «τίμιοι και φιλότιμοι», σαν το Γερεμέγεφ…
