Bloggers

Σε κάθε παράδειγμα προς αποφυγήν, θα υπάρχει ένας Αραούχο

01.06.24 | 08:33

Ένα από τα πράγματα που μετρούν στη ζωή, – αν δηλαδή έχεις σκοπό να ξοδέψεις το πέρασμά σου σε μια κοινωνία ανθρώπων και όχι, σε ένα βουνό ως ερημίτης παρέα με φίδια και τσακάλια- είναι το τί παράδειγμα είσαι για τους άλλους και κυρίως για εκείνους που γεννήθηκαν πολύ μετά από εσένα.

Καλώς ή κακώς, έχεις δεν έχεις παιδιά, κάποια στιγμή γίνεσαι παράδειγμα γι’ αυτά.

Είτε είσαι γονιός, είτε συγγενής, είτε δάσκαλος, ταμίας του σούπερ μάρκετ, ποδοσφαιριστής, τραγουδιστής, οδοκαθαριστής, οδηγός F1, διευθυντής σε τράπεζα.

Και είναι στο χέρι σου να γίνεις προς μίμηση ή προς αποφυγήν.

Τα μικρά (παιδιά, σκυλιά, γατιά δεν έχει σημασία) από την στιγμή που θα ανοίξουν τα μάτια τους και για ένα πολύ σοβαρό διάστημα μετά, μιμούνται τους μεγάλους. Γιατί πολύ απλά θεωρούν από τη φύση τους ότι αυτό πρέπει να κάνουν προκειμένου να επιβιώσουν στο περιβάλλον που βρίσκονται.

Και φυσικά, ανάλογα με τα πρότυπα μίμησης που έχουν ή και επιλέγουν, ορίζονται η στάση τους, οι επιλογές τους, τα παθήματα και τα μαθήματα του βίου τους.

Τις τελευταίες ημέρες δεν υπάρχει άνθρωπος που να ασχολείται έστω και λίγο με το ποδόσφαιρο και να μην έχει δει στα social media, τον “περήφανο” μπαμπά να κρατάει το κάθισμα λάβαρο από την OPAP Arena, έχοντας δίπλα την κορη του, ομοίως με ένα δεύτερο κάθισμα στα χέρια, αμφότεροι χαμογελαστοί.

Αυτό το χαμόγελο πρέπει να αποτελεί μακρινή ανάμνηση για τον ίδιο καθώς μόλις κυκλοφόρησε, αναγκάστηκε να κλείσει τον λογαριασμό του, προφανώς από το διαδικτυακό “ντου” που υπέστη.

Το θλιβερό σε όλη την υπόθεση είναι φυσικά το παιδί, το οποίο ποζάροντας σε μια τέτοια φωτογραφία, δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι κάνει κάτι λάθος.

«Αφού το κάνει και ο μπαμπάς! Και ο μπαμπάς ξέρει. Δεν θα με έβαζε ποτέ να κάνω κάτι που δεν είναι σωστό».

Το παιδί λοιπόν παραδειγματίστηκε από τον μπαμπά και έμαθε πως έχει πλάκα να μην σεβόμαστε την ξένη ιδιοκτησία, την διαφορετικότητα.

Έμαθε πως ο πανηγυρισμός για την κατάκτηση μιας ευρωπαϊκής κούπας έρχεται παρέα με βανδαλισμούς.

Έμαθε πως ότι και όποιος δεν είναι σαν κι εμάς, δεν αξίζει τον πολιτισμό μας. Γιατί αυτό είδε.

Το ακόμα χειρότερο για το κορίτσι είναι ότι αντί αυτή η νύχτα να της μείνει ως μια από τις καλύτερες της φίλαθλης ζωής της – χωρίς να είμαι εκεί, αλλά είμαι σίγουρη ότι – έχει μετατραπεί σε έναν εφιάλτη, από την στιγμή που ο μπαμπάς της αποφάσισε να την ρίξει τόσο απερίσκεπτα στην αδυσώπητη αρένα των κοινωνικών δικτύων.

Πολλοί, αν όχι όλοι, υποστηρίζουν – και πολύ λογικά – πως το παιδί δεν φταίει σε τίποτα.

Όμως, δυστυχώς μόλις πατηθεί το κουμπάκι “δημοσίευση”, τίποτα δεν μπορεί να το “ξεπατήσει”. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, να ξεχαστεί για εκείνη όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Ευτυχώς για κάθε τέτοιο παράδειγμα προς αποφυγήν, θα υπάρχει πάντα ένας Αραούχο προς μίμηση.

Ένας Αραούχο ο οποίος στα γκολ του σχηματίζει με τα δάχτυλά του το Α του Άλκη και το Μ του Μιχάλη, για να μην ξεχνάμε ποτέ.

Θα υπάρχει ένας Αραούχο ο οποίος πέρα από την αναγνωρισμένη αγωνιστική του αξία, θα αποτελεί πάντα ένα διαμάντι για το ελληνικό ποδόσφαιρο κι ένας λόγος για αισθάνεται περήφανη η ΑΕΚ που όχι μόνο φόρεσε τη φανέλα της αλλά την τίμησε από τον πρώτο έως το τελευταίο αγώνα.

Αντίο αρχηγέ.