Διεθνή

Σοκάρει η μαρτυρία γυναίκας οπαδού: «Δέχτηκα σεξουαλική επίθεση σε τρένο – Πατέρας και γιος γελούσαν, μου έλεγαν να το απολαύσω!»

Η ιστορία που θα διαβάσετε έχει ονοματεπώνυμο: Ιβ ντε Χάαν, ένθερμη οπαδός της Τότεναμ, κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας!

Η συγκεκριμένη φίλαθλος των «πετεινών», η οποία παρακολουθεί αδιαλείπτως τα παιχνίδια της αγαπημένης της ομάδας, σε ένα από τα πιο σύγχρονα γήπεδα του κόσμου, σε μία από τις πιο εμφατικές πρωτεύουσες του πλανήτη, το Λονδίνο, κατήγγειλε πώς δέχτηκε σεξουαλική επίθεση μέσα στο τρένο, ενώ κατευθυνόταν στο «Tottenham Hotspur Stadium» με τον πατέρα και το γιο που βρίσκονταν δίπλα να γελούν και να μην επεμβαίνουν!

Τη συγκλονιστική αυτή ιστορία την παρουσίασε η εφημερίδα «Guardian» και σύμφωνα με την καταγγέλλουσα έλαβε χώρα την 21η Σεπτεμβρίου, μετά το εντός έδρας ματς της 5ης αγωνιστικής της Premier League, Τότεναμ-Μπρέντφορντ, το οποίο βρήκε νικήτρια τη γηπεδούχο με 3-1.

Η καταγγέλλλουσα μιλά με συγκλονιστικές λεπτομέρειες γι’ αυτό που της συνέβη, απευθύνοντας έκκληση προς όλους τους αρμόδιους φορείς να επέμβουν και να λάβουν δραστικά μέτρα για την πάταξη του φαινομένου!

Η ιστορία της είναι η ακόλουθη:

«Τον περασμένο μήνα, πήρα το τρένο για να βρεθώ στη θέση μου με το εισιτήριο διαρκείας στο καλύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο της χώρας, στο βόρειο Λονδίνο, όπου είναι το σπίτι μου.

Καθόμουν ανάμεσα σε μεσήλικες άντρες που έχω μάθει να αγαπώ τα τελευταία τρία χρόνια, παρακολουθώντας μια ομάδα που αγαπώ από παιδί και γιορτάζοντας τη νίκη 3-1 επί της Μπρέντφορντ.

Πώς λοιπόν, 30 λεπτά μετά το τελευταίο σφύριγμα, βρέθηκα περιτριγυρισμένη από αστυνομικούς, κλαίγοντας με λυγμούς σε ένα γραφείο του «Transport for London» (o φορέας που έχει συστήσει η δημοτική αρχή του Λονδίνου προκειμένου να ελέγχει και να συντονίζει καλύτερα τις δημόσιες μεταφορές στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου) στο «Seven Sisters;»

Υπάρχει πάντα μια αίσθηση νευρικότητας όταν μπαίνω στο γεμάτο τρένο μετά από έναν αγώνα, είτε κερδίσουμε, είτε χάσουμε. Τα τρένα περνούν μόνο κάθε 15 λεπτά, το πλήθος συχνά σπρώχνεται στο μικρό σταθμό και, με ύψος 1,60 και στριμωγμένη ανάμεσα σε άντρες που πέρασαν τα τελευταία 90 λεπτά σε μια νοοτροπία κυριαρχίας, συχνά χρειάζεται να παίρνω βαθιές ανάσες για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.

Αλλά μέχρι τώρα ήμουν καλά. Παρά τις καταστάσεις, οι περισσότεροι φίλαθλοι σε αυτές τις συνθήκες φαίνονταν να έχουν μια γενικά αλτρουιστική και συμπονετική στάση απέναντι σε όσους αισθάνονται πιο αδύναμοι, λιγότερο άνετοι, ή απλά…μικροκαμωμένοι.

«Με παρενοχλούσαν σεξουαλικά»

Όταν ένας αντίπαλος φίλαθλος με χτύπησε με τον αγκώνα στο πρόσωπο καθώς έμπαινε στο βαγόνι εκείνο το Σαββατοκύριακο, το απέδωσα στον έντονο συνωστισμό, καθώς όλοι σπρώχνονταν για να προλάβουν να επιβιβαστούν.

Δεν είναι ποτέ ευχάριστο, ποτέ άνετο, αλλά συμβαίνει. Ήταν, όμως, μόλις το τρένο ξεκίνησε που συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα με παρενοχλούσαν σεξουαλικά.

Ο ίδιος φίλαθλος με έσπρωχνε, όχι με την έννοια λόγω του συνωστισμού, αλλά πίεζε σκόπιμα τη λεκάνη του πάνω μου. Ταυτόχρονα, ο άντρας μπροστά μου χαμογελούσε και έγλειφε τα χείλη του καθώς με πίεζαν από πίσω του. Ήταν σαν να ήμουν το τυρί σε ένα φρικτό σάντουιτς επίθεσης!

Για να χειροτερέψουν τα πράγματα, ο αντίπαλος φίλαθλος είχε μαζί του δύο έφηβους γιους, οι οποίοι άρχισαν να γελούν για το πώς ο πατέρας τους μπορούσε να «διεισδύσει» σε μια κοπέλα στο τρένο.

Όταν του είπα να σταματήσει, έγινε χαμός. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για όσα είπαν, αλλά ήταν σκληρά και μισογυνιστικά. Άρχισαν επίσης να με βιντεοσκοπούν ενώ με παρενοχλούσαν, και κάποιος στο βαγόνι μου φώναξε να το «απολαύσω».

Ενημέρωσε τους υπεύθυνους, αλλά…

Όταν ενημέρωσα έναν νεαρό υπάλληλο του TfL στο Seven Sisters για τον επιτιθέμενο, εκείνος σήκωσε τους ώμους, φανερά ανίδεος για τη διαδικασία.
Αναστατωμένη, ενώ οι φίλαθλοι συνέχιζαν να μου φωνάζουν, περίμενα να φύγει όλο το πλήθος προτού δω πέντε αστυνομικούς πιο κάτω στο σταθμό.

Αφού τους εξήγησα τι είχε συμβεί με λυγμούς, έτρεξαν στις κυλιόμενες σκάλες και κράτησαν τον συρμό της γραμμής Victoria για να τον βρουν.
Ήταν όμως αργά – αυτός και οι γιοι του είχαν προλάβει να πάρουν ένα προηγούμενο τρένο.»

Η οπαδός της Τότεναμ συνέχισε:

«Μετά από την κατάθεση της μαρτυρίας μου, με τη φανέλα μου βρεγμένη από ιδρώτα, και έχοντας λάβει παρηγοριά από πολύ ευγενικούς και συμπονετικούς αστυνομικούς, ο φίλος μου ήρθε να με πάρει και έκανα την τελευταία διαδρομή μου προς το σπίτι.

Ήταν μόνο κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου Σαββατοκύριακου που ο θυμός μου για αυτόν τον άνδρα μεγάλωσε και μετατράπηκε στον οικείο θυμό απέναντι στη συστημική ανισότητα που αναγκάζομαι να αντέχω κάθε εβδομάδα που πηγαίνω στο γήπεδο.\

Γιατί, παρά το γεγονός ότι είμαι δια βίου φίλαθλος, όπως αυτοί οι άντρες, πρέπει να σφίγγω τα δόντια μου κάθε φορά που παρακολουθώ έναν αγώνα;
Το μυαλό μου πηγαινοερχόταν από τη σκέψη “γιατί επιτρέπεται στους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας να βρίσκονται στην αποβάθρα;” μέχρι “γιατί ο άντρας υπάλληλος του TfL απλώς σήκωσε τους ώμους του”, σαν να είναι αυτό απλώς μέρος της εμπειρίας του να πηγαίνεις σε ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Γιατί πρέπει να είναι έτσι; Υπερασπιζόμενοι την παραδοσιακή, και ενίοτε υπέροχη, ποδοσφαιρική κουλτούρα αυτής της χώρας, γιατί αυτό πρέπει να σημαίνει διατήρηση και ακόμη και επιδοκιμασία των απόψεων και συμπεριφορών προς τις γυναίκες που δεν είναι μόνο ξεπερασμένες, αλλά ανοιχτά αρπακτικές;

Επιπλέον, σε ποιον πέφτει η ευθύνη να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα; Θα υπέθετα ότι η Τότεναμ δεν έχει καμία σχέση με τους φιλάθλους από τη στιγμή που φεύγουν από το γήπεδο.

Είναι οι σύλλογοι που θα έπρεπε να δουλέψουν περισσότερο για να καταπολεμήσουν τη μισογυνική συμπεριφορά; Είναι ευθύνη της αντίπαλης ομάδας που πουλάει τα εισιτήρια στους επιθετικούς φιλάθλους;

Είναι ευθύνη του TfL που θα μπορούσε να εργαστεί σκληρότερα για να διασφαλίσει ότι οι γυναίκες είναι ασφαλείς στα βαγόνια μετά από ποδοσφαιρικούς αγώνες, βάζοντας περισσότερα τρένα για να μειωθεί ο συνωστισμός, ή εξερευνώντας πολιτικές όπως τα βαγόνια μόνο για γυναίκες, όπως στην Ιαπωνία και τη Βραζιλία;

Ή είναι ευθύνη της Βρετανικής Αστυνομίας Μεταφορών (BTP), η οποία θα πρέπει να επενδύσει περισσότερο σε εκστρατείες κατά της σεξουαλικής βίας και των διαταραχών μετά τους αγώνες;»

Η απάντηση των δημόσιων φορέων

Όταν ο «Guardian» επικοινώνησε με το TfL, εκείνοι είπαν ότι ήταν σοκαρισμένοι ακούγοντας για την εμπειρία της κοπέλας. «Λυπούμαστε πολύ που η συγκεκριμένη γυναίκα δεν έλαβε τη βοήθεια που χρειαζόταν. Υποστηρίζουμε την αστυνομία στην έρευνά της και εξετάζουμε επίσης πώς χειρίστηκε το προσωπικό μας την κατάσταση.»

Εν τω μεταξύ, η μητροπολιτική αστυνομία του Λονδίνου δήλωσε ότι υπήρξε αύξηση στις αναφορές για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και ότι «οι αξιωματικοί μας περιπολούν 24/7 και μπορούν να συναντήσουν τα τρένα στον επόμενο σταθμό. Αν αυτό συμβεί στο μετρό και δεν έχετε σήμα, μπορείτε να μιλήσετε στο προσωπικό ή να μας στείλετε μήνυμα στον επόμενο σταθμό.»

Η κατάθεση της οπαδού καταλήγει ως εξής:

«Αν και είμαι σίγουρη ότι οι προθέσεις τους είναι ειλικρινείς, είμαι ακόμα κουρασμένη και θυμωμένη που χρειάζεται να μπαίνω σε «λειτουργία προστασίας» κάθε φορά που θέλω να πάω να δω τον σύλλογο που αγαπώ, υποστηρίζω και πληρώνω για να παρακολουθήσω. Όλο μου το σώμα γεμίζει με τρόμο όταν σκέφτομαι τώρα το ταξίδι προς και από τον επόμενο αγώνα.

Αυτή είναι μια δημόσια έκκληση προς τους συλλόγους, την BTP και το TfL να κάνουν κάτι καλύτερο. Τουλάχιστον, να επενδύσουν σε εκστρατείες που αντιμετωπίζουν αυτή τη συμπεριφορά.

Να εξετάσουν πολιτικές που κάνουν αυτούς τους χώρους ασφαλείς για τις γυναίκες. Να μας πάρουν στα σοβαρά και να σταματήσουν να μας θεωρούν δευτερεύουσες στον ανδρικό χώρο.

Το γεγονός ότι δύο έφηβοι ενθάρρυναν αυτό που συνέβαινε δείχνει πόσο ζωτικής σημασίας είναι να αλλάξουμε αυτές τις συμπεριφορές πριν μεταδοθούν στην επόμενη γενιά.

Και αν κάποια γυναίκα που θα έρθει στο ματς Τότεναμ – Γουέστ Χαμ στις 19 Οκτωβρίου θέλει να συνοδευτούμε και να ταξιδέψουμε μαζί, ας μου στείλει μήνυμα.
Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται, αλλά εδώ είμαστε.»

I was sexually assaulted on a train after Spurs v Brentford while a dad and his sons laughed https://t.co/SBS8sxn4Zi

— The Guardian (@guardian) October 10, 2024