Στις «φλόγες» η Λάρισα: Η ΑΕΛ επιστρέφει με φόρα στα… σαλόνια (videos)!
06.04.25 | 14:48
SHARE IT
«Βυσσινί» και τυπικά… βάφτηκε σήμερα όπως διαφαινόταν εδώ και μήνες ουσιαστικά ο θρόνος στον Α΄ όμιλο της Super League 2 για φέτος.
Η ΑΕΛ κλείδωσε μαθηματικά τον τίτλο και την επάνοδο στη Stoiximan Super League, μετά από τετραετή απουσία, με το σημερινό διπλό στη Χαλάστρα επί του Καμπανιακού με 2-1, κάνοντας γύρο θριάμβου και ανοίγοντας σαμπάνιες επιτυχίας.
Αλλά κυρίως, βγάζοντας ξανά στους δρόμους τους χιλιάδες πιστούς φιλάθλους της, που την ακολούθησαν παντού, στα δύσκολα αλλά και τα… εύκολα, τα χαρμόσυνα όπως σήμερα.
Σαν ηφαίστειο που ξυπνά… Ο «κάμπος φλέγεται» και το… αλογάκι «αγρίεψε», με την ΑΕΛ να φορά το στέμμα με 18 νίκες σε 24 ματς ως τώρα (6 ισοπαλίες και καμία ήττα), που την έχρισαν «αφεντικό» και κυρίαρχη στον όμιλο.
Η «επαρχιακή μοναδικότητα»
Οι Λαρισαίοι φορούν πανηγυρικά το δαχτυλίδι του πρωταθλητή και γυρνούν στο φυσικό τους χώρο.
Ένα brandame που δεν ανήκει κάπου αλλού, όταν μιλάμε για τη μοναδική επαρχιακή ομάδα που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα στην Α΄ Εθνική, στην αξέχαστη πορεία του 1988, με τη μεγαλειώδη και αξεπέραστη «φουρνιά» της.
Η «βασίλισσα του κάμπου» που κατέκτησε δυο Κύπελλα Ελλάδος και έπαιξε Ευρώπη.
Λάρισα ίσον ΑΕΛ
Μια πόλη που ζει και αναπνέει για την ΑΕΛ της, δεν υποστηρίζει τίποτα άλλο και μια ατμόσφαιρα που τόσο έλειψε αυτά τα χρόνια από τα ποδοσφαιρικά «σαλόνια» της χώρας.
Μια μικρή πρόγευση πήραμε με τις 15.000 κόσμου στο ντέρμπι με τον Ηρακλή, ένα ακόμα… ορεκτικό θα ακολουθήσει στην επόμενη και πιο επίσημη φιέστα με τον ΠΑΣ Γιάννινα, αλλά τα ακόμα μεγαλύτερα «πάρτι» θα γυρίσουν τις Κυριακές της επόμενης χρονιάς στη μεγάλη κατηγορία.
Έφτανε στην πηγή τρία χρόνια – Φέτος ήταν η σειρά και η χρονιά της να «δροσιστεί»
Η «βυσσινί θύελλα» από τον υποβιβασμό τον Μάιο του 2021 «έζησε» αρχικά μια τριετία που πάντα είχε στόχο την επάνοδο, αλλά έβγαινε δεύτερη.
Πρώτη χρονιά με μπροστάρη στη διοίκηση τον Αλέξη Κούγια, «κόντραρε» τη Βέροια της οικογένειας Μπίκα και του Παύλου Δερμιτζάκη, οι οποίοι χάρηκαν το πρωτάθλημα, αλλά όχι την άνοδο, αφού έπεσαν… θύματα του συστήματος, στα μπαράζ πρώτα με Λεβαδειακό και μετά με Λαμία.
Δεύτερη χρονιά, με τον Αχιλλέα Νταβέλη πλέον στην «κεφαλή», η ΑΕΛ το πάλεψε ξανά, αλλά ο Πανσερραϊκός, με πρόεδρο τον Τάσο Καζία και προπονητή τον Παύλο Δερμιτζάκη ήταν αυτός που πανηγύρισε και τον τίτλο και την άνοδο.
Ώσπου, πέρυσι, στη δεύτερη χρονιά με τον Αχιλλέα Νταβέλη στο «τιμόνι» και αυτή τη φορά τον Παύλο Δερμιτζάκη… δικό της στο κλείσιμο της σεζόν, ήταν ξανά ανταγωνιστική, αλλά πάλι δεύτερη, με τον Λεβαδειακό του Γιάννη Κομπότη και του Σωκράτη Οφρυδόπουλου να παίρνει πρωτάθλημα και εισιτήριο προβιβασμού.
Έμαθε από τα λάθη της – Οργανώθηκε… παντού και νωρίτερα
Για να φτάσουμε στο φέτος. Η ΑΕΛ ήταν πιο αποφασισμένη από ποτέ, πεισμωμένη και υποψιασμένη. Δε τη «χωρούσε» και άλλη χρονιά η κατηγορία και έκανε τα πάντα για να πετύχει.
Έμαθε από τα λάθη της, είχε αποκτήσει εμπειρίες και έκανε τις συνθήκες… ώριμες από μόνες τους για την αλλαγή ταχύτητας και επιπέδου, παρά τον μεγάλο ανταγωνισμό, κυρίως με τον Ηρακλή, αλλά και ως ένα σημείο και με τον ΠΑΣ Γιάννινα, τη μοναδική ομάδα που δεν έχει κερδίσει ως τώρα φέτος.
Το «κλειδί» για την ομάδα της Λάρισας, εκτός από τις εμπειρίες που είχε συλλέξει, ήταν οι κινήσεις που έκανε, έγκαιρα και με οργάνωση και στρατηγικό πλάνο, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Ο Αχιλλέας Νταβέλης και οι συνεργάτες του έκαναν πιο εύστοχες επιλογές.
Στελέχωση σε καίρια πόστα με γνώστες του χώρου, όπως ο τεχνικός διευθυντής Ευριπίδης Τσιμπανάκος και ο γενικός αρχηγός, Γιάννης Στάθης.
Τα σημεία υπεροχής από Ηρακλή και ΠΑΣ Γιάννινα και το… +14!
Οι νέοι πρωταθλητές του ομίλου κράτησαν κορμό, για να μην έχουν την… κοσμογονία αλλαγών του Ηρακλή, ο οποίος κράτησε πέντε παίκτες από πέρυσι (μόνο δυο βασικοί) και έκανε 20 μεταγραφές, προφανώς θέλοντας πίστωση χρόνου, κάτι που του κόστισε με ένα «χαμένο» πρώτο γύρο.
Άρα είχε μεγαλύτερη ομοιογένεια και χημεία η θεσσαλική ομάδα από το βασικό ανταγωνιστή της, κάτι που έκανε τη διαφορά στην «οικονομία» του ομίλου και του πρωταθλήματος, με σαφή βαθμολογικό αντίκτυπο και αποστάσεις, ειδικά ως το Δεκέμβριο.
Διάστημα από το οποίο και μετά άρχισε να… στρώνει ο «Γηραιός» με τον Παύλο Δερμιτζάκη, αλλά ήταν εξαιρετικά δύσκολο να ανατραπεί το διαμορφωμένο σκηνικό στην κατάταξη.
Από την άλλη, η ΑΕΛ φρόντισε να έχει μεγαλύτερο «βάθος» από τον έτερο διεκδικητή, ΠΑΣ Γιάννινα, που εκτός από τη… βιτρίνα μερικών έμπειρων παικτών, είχε αρκετούς άπειρους (συγκριτικά με τους άλλους δυο τουλάχιστον) παίκτες στο ρόστερ, άσχετα με το ταλέντο τους, με τους Ηπειρώτες να πληρώνουν τις κακές επιδόσεις τους εκτός έδρας, όπως βέβαια και ο Ηρακλής, που δεν είχε κανένα διπλό όλο τον πρώτο γύρο.
Την ίδια στιγμή, η ΑΕΛ έδειχνε συμπαγής, σταθερή και κυρίως αποτελεσματική, εντός αλλά και εκτός, με καλύτερη άμυνα, καλύτερη επίθεση και μακράν περισσότερα διπλά. Όταν οι άλλοι «ψάχνονταν», εκείνη… κάλπαζε και ξεκάθαρα αυτό είναι το πρώτιστο που εξαργύρωσε στο τέλος, με την απόσταση να φτάνει προς το φινάλε της regular season ακόμα και στο… ιλιγγιώδες +14 από τη δεύτερη θέση, μέσα στο χειμώνα!
Ποιοτική αναβάθμιση και η αλλαγή στον πάγκο
Στις μεταγραφές του καλοκαιριού ήρθαν παίκτες από το πάνω ράφι, για συνολική άνοδο της ποιοτικής στάθμης και αναβάθμιση, πολλοί με «σφραγίδα» Δερμιτζάκη, αφού τους ήξερε από πρότερες συνεργασίες, όπως οι Πασάς, Στίνα, Μούργος και Οικονόμου.
Παράλληλα, ήρθαν στην ίδια μεταγραφική περίοδο παίκτες που έκαναν τη διαφορά, έχοντας παίξει ήδη ψηλότερα, κάνοντας πρωταθλητισμό ή και γνωρίζοντας άριστα την κατηγορία, όπως οι Μωραϊτης, Μπαριέντος, Βαφέας, Πεντρέου, Παναγιωτίδης, αλλά και ο Λαρισαίος Τάσος Κρητικός, που γύρισε σε οικείο περιβάλλον.
Eπιλογές εύστοχες στη συντριπτική πλειοψηφία τους, σε μια περίοδο που «χτίζονται» οι ομάδες και κάτι που δεν είχε ο Ηρακλής (στον πρώτο γύρο του έλειψε και η ηρεμία, αλλά και η σταθερότητα στον πάγκο).
Ούτε ως προϋπάρχοντα «κορμό», ούτε ως ποσοστό επιτυχίας σε μεταγραφές, αλλά κυρίως σε ταχύτητα υλοποίησης σχεδιασμού, που για τον «Γηραιό» ολοκληρώθηκε μήνες αργότερα και όχι με ίδιο αποτέλεσμα, αφού τα κενά ήταν περισσότερα.
Παράλληλα, όταν η διοίκηση «διέγνωσε» ότι έπρεπε να κάνει αλλαγή στον πάγκο, μετά τα φιλικά και το ματς Κυπέλλου με τον Μακεδονικό, βάσει εικόνας και δικών της προσδοκιών, το τόλμησε, άσχετα αν το τάιμινγκ ξένιζε για την απομάκρυνση Δερμιτζάκη, που είχε θετικά δείγματα την προηγουμένη σεζόν και ενεργό ρόλο στο νέο σχεδιασμό.
Ο Αλέκος Βοσνιάδης ανέλαβε λίγες μέρες πριν την πρώτη σέντρα με την Καβάλα. Ασφαλώς δεν γνωρίζουμε τι θα γινόταν αν έμενε τότε ο Παύλος Δερμιτζάκης και αν «έβγαζε» τη χρονιά, ή αν ερχόταν άλλος προπονητής και πότε.
Η ιστορία όμως γράφτηκε με τον Αλέκο Βοσνιάδη, που έφερε εις πέρας με επιτυχία την απαιτητική αποστολή και άρα μπορούν να νιώθουν δικαιωμένοι στη Λάρισα για τη συγκεκριμένη επιλογή, βάσει αποτελέσματος και όχι μόνο.
Ο «πιστολέρο» Γιάννης Πασάς: 19 γκολ, με μερίδιο σε 35 βαθμούς
Αναζητώντας ηγέτη στη φετινή πρωταθλήτρια ΑΕΛ, η απάντηση είναι… πανεύκολη και προφανής, χωρίς να μειώνεται η αξία και η προσφορά και άλλων παικτών.
Ο πρώτος των πρώτων σε συνεισφορά είναι ασφαλώς ο Γιάννης Πασάς.
Ο 34χρονος Αγρινιώτης επιθετικός ήρθε το καλοκαίρι από την Καλαμάτα και ο άλλοτε άσος των Άρη, Ηρακλή, Βέροιας, Παναιτωλικού, Κέρκυρας, έκανε τη διαφορά σε παραπάνω από ικανοποιητικό βαθμό.
Πήρε την ΑΕΛ από το χέρι και με πολλά, όμορφα σε εκτέλεση, αλλά κυρίως πολύτιμα γκολ, της χάρισε βαθμούς-χρυσάφι.
Τα 19 γκολ του συνοδεύτηκαν με 11 νίκες συνολικά (8 στην κανονική διάρκεια και 3 στα playoffs) και 2 ισοπαλίες. Άρα, πρακτικά και μόνο από τα γκολ, έχει συνεισφορά σε 35 κερδισμένους βαθμούς της ομάδας του.
Ειδικά στα δυο νικηφόρα ντέρμπι με τον Ηρακλή, πέτυχε τρία γκολ και εκεί η συνεισφορά του ήταν ακόμα πιο καταλυτική, όπως φυσικά και στο σημερινό διπλό εξασφάλισης της ανόδου με το πέναλτι του 0-1.
Με 16 γκολ και μια ασίστ σε 17 συμμετοχές στην κανονική διάρκεια, όπως και 3 γκολ σε 6 παρουσίες στα playoffs, έβαλε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του στην επιτυχία, ως ξεκάθαρος MVP και απόλυτος πρωταγωνιστής, με το ένστικτο… εκτελεστή να συνοδεύει τα βήματά του.
Το βαρύ πυροβολικό των Λαρισαίων έκανε χατ τρικ στο 3-0 εντός με τον Καμπανιακό για την κανονική περίοδο τον Ιανουάριο, ενώ από δυο γκολ πέτυχε στα ματς με Διαγόρα Ρόδου (3-0 εντός), Εθνικό Νέου Κεραμιδίου (3-1 εκτός), Ηρακλή (1-2 εκτός) και Νίκη Βόλου (3-0 εντός).
Ο Πασάς δίνει μεγάλη μάχη με τον Θοδωρή Τσιριγώτη του Ηρακλή, για τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στον όμιλο, ενώ οι μόνες ομάδες κόντρα στις οποίες δεν πανηγύρισε γκολ φέτος ήταν η Καβάλα και ο ΠΑΟΚ Β.
Από κοντά σε «επίδραση» οι Μωραϊτης, Μούργος, Στίνα, Μπαριέντος και Βαφέας
Η φετινή ΑΕΛ ήταν μια ομάδα που… ξεχείλιζε ποιότητα, έχοντας βάθος και εμπειρία σε όλες τις γραμμές της. Μια ομάδα με αρκετά «αστέρια» για τα συνηθισμένα στάνταρ και επίπεδα της κατηγορίας.
Πλην του Πασά, τη διαφορά μεσοεπιθετικά έκαναν ακόμα τρεις παίκτες, οι επόμενοι στη λίστα των σκόρερ της.
Όπως ο Παναγιώτης Μωραϊτης των 6 γκολ, που έπαιξε παντού στη γραμμή κρούσης, ερχόμενος από τη Super League και το Βόλο και απασχολώντας πολλές ομάδες νωρίτερα. Τα τρία γκολ τα πέτυχε σε ματς με τον Ηρακλή (τα δυο στο 3-0 του πρώτου γύρου και ένα στην ισοπαλία του Καυτανζογλείου στα playoffs), ενώ πολύτιμα ήταν και αυτό στο διπλό στη Ρόδο με τον Διαγόρα, όπως και στην ισοπαλία με 1-1 στα Γιάννενα με τον ΠΑΣ.
Πινελιές ποιότητας ξεδίπλωσαν τόσο ο διεθνής Μολδαβός Βίκτορ Στίνα, με 5 γκολ, όσο και ο Σάββας Μούργος, με άλλα τόσα.
Βεβαίως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ο Ζαν Πιερ Μπαριέντος, άλλοτε άσος της Ξάνθης και του Βόλου στα «σαλόνια» ήταν η ηγετική φυσιογνωμία και ο «εγκέφαλος» στη μεσαία γραμμή, όπως και ο Νίκος Βαφέας, που ήρθε και αυτός από την πρώτη κατηγορία και την Κηφισιά, ο «βράχος» και ο καθοδηγητής στο κέντρο άμυνας. Όλοι οι παραπάνω ήταν πολύτιμες «κολώνες» για την άνοδο.
Πολύτιμες λύσεις πρόσφεραν επίσης οι Οικονόμου, Ηλιάδης, Παναγιωτίδης, Κρητικός, Κοσονού, Θ. Παπαγεωργίου και Στάμου.
Το ρόστερ των πρωταθλητών
Τερματοφύλακες
Κλέτον Περντρέου
Στέφανος Σουλούκος
Θόδωρος Βενετικίδης
Μιχάλης Πίτσικος
Αμυντικοί
Νίκος Βαφέας
Θεοχάρης Ηλιάδης
Πέτρος Μπαγκαλιάνης*
Δημήτρης Στάμου
Αχμέντ Λαυρέντης Κοσονού
Οδυσσέας Λυμπεράκης*
Θανάσης Παπαγεωργίου
Στάθης Τάχατος
Κώστας Γκρόζος
Μέσοι
Ζαν Πιερ Μπαριέντος
Άγγελος Οικονόμου
Κυριάκος Γιαξής
Λούκα Αντράντα*
Βίκτορ Στίνα
Αντώνης Τριμμάτης
Παναγιώτης Παναγιωτίδης
Κώστας Παπαγεωργίου
Δημήτρης Δημηνίκος
Επιθετικοί
Γιάννης Πασάς
Παναγιώτης Μωραϊτης
Τιερί Μουτίνιο*
Σάββας Μούργος
Τάσος Κρητικός
Γιώργος Δούμτσης*
Σάββας Σιατραβάνης*
Κεχίντε Φαταϊ
Βαγγέλης Γραββάνης
*Αποκτήθηκαν το χειμώνα
**Το χειμώνα αποχώρησαν οι Γιόχανσον, Ακόστα, Σγούρος, Γιανναράκης και Παπαδόπουλος.
Ο προπονητής: To… άστρο του «μετρ» των ανόδων, Αλέκου Βοσνιάδη-Το έκανε πέμπτη φορά
Ανόδων συνέχεια για τον Αλέκο Βοσνιάδη, τον «άρχοντα» των προβιβασμών από τη Β΄ στην Α΄ Εθνική. Κανονικός… σπεσιαλίστας του είδους, «αρχιτέκτονας» και βασικός πυλώνας της φετινής επιτυχίας, ξεκάθαρα με μεγάλο μερίδιο σε αυτή.
Ανέβασε το 2012-2013 τον Απόλλωνα Σμύρνης, το 2013-2014 τη Νίκη Βόλου, το 2015-2016 την Κέρκυρα και πέρυσι την Αthens Kallithea (2023-2024).
Ο έμπειρος Θεσσαλονικιός προπονητής, άνθρωπος των… ειδικών αποστολών, έχει τον τρόπο του, το «know how», αλλά ένωσε τις δυνάμεις του με ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης, όπου βρήκε τις προϋποθέσεις για να πετύχει.
Υπήρχαν οι προδιαγραφές, τα εχέγγυα και το υπόβαθρο, σε διοίκηση, ρόστερ, κόσμο και γενική στελέχωση.
Και έτσι ο Αλέκος Βοσνιάδης το έκανε για πέμπτη φορά, αφού ήξερε καλά το… μονοπάτι και τη «συνταγή», παίρνοντας το 100% από το ρόστερ που διαχειρίστηκε.
Άριστος γνώστης της κατηγορίας και των συνθηκών του πρωταθλητισμού, έκανε αυτό για το οποίο τον επέλεξαν στη Λάρισα, χωρίς να παρεκκλίνει η ομάδα ποτέ από την πορεία της.
Σοβαρές κρίσεις δεν υπήρξαν φέτος είναι η αλήθεια, ούτε ιδιαίτεροι τριγμοί και κλυδωνισμοί, παρά την δεδομένη πίεση.
Αλλά και να υπήρχαν, η «διαδρομή» του Αλέκου Βοσνιάδη δείχνει το δρόμο της διαχείρισής της, αν χρειαζόταν.
Είναι δική του σφραγίδα και επίτευγμα η στόφα επίδοξου πρωταθλητή σε όλη την πορεία, το μέταλλο νικητή, ή του… ανίκητου αν προτιμάτε.
Ομάδα με «ταυτότητα Βοσνιάδη» από την αρχή ως το τέλος, για έναν άνθρωπο που αποπνέει ηρεμία και εμπνέει σεβασμό, με τη δουλειά, το έργο και τις επιτυχίες του.
Ο δρόμος προς τον τίτλο
Κανονική διάρκεια
1η ΑΕΛ-Καβάλα 2-1
2η ΑΕΛ-Διαγόρας Ρόδου 3-0
3η Εθνικός Νέου Κεραμιδίου-ΑΕΛ 1-3
4η ΑΕΛ-Ηρακλής 3-0
5η Νίκη Βόλου-ΑΕΛ 3-3
6η ΑΕΛ-Μακεδονικός 2-0
7η Καμπανιακός-ΑΕΛ 0-2
8η ΠΑΟΚ Β-ΑΕΛ 0-1
9η ΑΕΛ-ΠΑΣ Γιάννινα 1-1
10η Καβάλα-ΑΕΛ 0-3
11η Διαγόρας Ρόδου-ΑΕΛ 0-1
12η ΑΕΛ-Εθνικός Νέου Κεραμιδίου 1-0
13η Ηρακλής-ΑΕΛ 1-2
14η ΑΕΛ-Νίκη Βόλου 3-0
15η Μακεδονικός-ΑΕΛ 0-1
16η ΑΕΛ-Καμπανιακός 3-0
17η ΑΕΛ-ΠΑΟΚ Β 2-1
18η ΠΑΣ Γιάννινα-ΑΕΛ 1-1
Τα playoffs
1η Ηρακλής-ΑΕΛ 2-2
2η ΑΕΛ-Καμπανιακός 4-1
3η ΠΑΣ Γιάννινα-ΑΕΛ 1-1
4η ΑΕΛ-Μακεδονικός 3-0
5η ρεπό
6η ΑΕΛ-Ηρακλής 1-1
7η Καμπανιακός-ΑΕΛ 1-2
8η ΑΕΛ-ΠΑΣ Γιάννινα (;)
9η Μακεδονικός-ΑΕΛ (;)
10η ρεπό
Πάντα στην κορυφή, με «ξεπέταγμα» στην αρχή – Τα μεγάλα σερί νικών
Καταλύτης στην πορεία τίτλου της ΑΕΛ, βαθμολογικά και ψυχολογικά, ήταν το… ξεπέταγμα των πρώτων αγωνιστικών, αλλά και το γεγονός ότι ποτέ δεν αποχωρίστηκε την κορυφή. Κανείς δεν κατάφερε να την «γκρεμίσει» και να την εκτοπίσει, ούτε για μια φορά.
Πάντα οι Λαρισαίοι είχαν… θέα από ψηλά και τους άρεσε. Ήταν μόνιμα «γαντζωμένοι» στο ρετιρέ και είχαν συνηθίσει εκεί, κάτι που ανέβαζε διαρκώς ψυχολογία και αυτοπεποίθηση.
Κάτι σπάνιο όσο και δύσκολο, ειδικά σε αυτή την κατηγορία. Ασφαλώς για κάτι τέτοιο απαιτούνται ψυχικά χαρίσματα, για υποδειγματική και ψύχραιμη διαχείριση της πίεσης του πρωταθλητισμού και του… κυνηγητού από τους άλλους διεκδικητές του «θρόνου».
Ήταν μια ομάδα που είχε πάντα τον έλεγχο και δεν έδειξε να «ζαλίζεται» ψηλά. Χτίστηκε για αυτό το στόχο και τον υλοποίησε.
Παρατηρώντας τα αποτελέσματα της ΑΕΛ, «έχτισε» τρεις φορές μεγάλα σερί νικών, στην αρχή με τέσσερις διαδοχικές νίκες, πριν το 3-3 την 5η αγωνιστική στην έδρα της Νίκης Βόλου.
Μετά με τρεις νίκες στον πρώτο γύρο, αλλά κυρίως το σερί 8 νικών, που έκανε και τη μεγάλη διαφορά. Ύστερα από το 1-1 εντός με τον ΠΑΣ Γιάννινα την 9η αγωνιστική, οι Λαρισαίοι πάτησαν γκάζι, με οκτώ απανωτά τρίποντα, πριν από ένα ακόμα 1-1 με τους Ηπειρώτες, αυτή τη φορά εκτός έδρας στο φινάλε της κανονικής διάρκειας.
Από τις 6 ισοπαλίες της χρονιάς ως τώρα, με τρεις αντιπάλους μόνο (ΠΑΣ Γιάννινα τρεις φορές, Ηρακλής δυο και Νίκη Βόλου μια), μόνο μια φορά ήρθαν διαδοχικά δυο «Χ» για τους Θεσσαλούς. Το 1-1 με τον ΠΑΣ εκτός στο φινάλε της α΄ φάσης και το 2-2 με τον Ηρακλή, επίσης εκτός, στην έναρξη των playoffs.
Ορόσημο τα δυο τρίποντα με Ηρακλή και οι οκτώ «επαγγελματικές» νίκες
Αναζητώντας τις επιμέρους νίκες-σταθμό, διπλής αξίας και ορόσημο, πρέπει να γίνει «στάση», ως πιο καταλυτικές, στις δυο με τον Ηρακλή για την κανονική διάρκεια.
Το 3-0 την 4η αγωνιστική στο AEL FC ARENA, με δυο γκολ του Μωραϊτη και ένα του Πασά, έστειλε από νωρίς το μήνυμα και βάσει εμφάνισης με ανταγωνιστή, με τον «Γηραιό» να μην έχει ακόμα νίκη.
Άκρως πολύτιμο ήταν και το διπλό του Δεκεμβρίου με 2-1 στο Καυτανζόγλειο. Το 1-0 του Μιράντα έδωσε τη σκυτάλη στην αποβολή του Μπερτόλιο, το λάθος του Μαρκετζιάνι στο 1-1 και ο Γιάννης Πασάς με δυο γκολ «υπέγραψε» μια μεγάλη ανατροπή.
Το +11 της ΑΕΛ, όχι απλά δεν έγινε +8, αλλά μετατράπηκε σε +14. Η ψυχολογία στα δυο στρατόπεδα άλλαξε άρδην, δημιουργώντας πολύ συγκεκριμένα δεδομένα για το φαβορί και το αουτσάιντερ στην κούρσα ανόδου για τους επόμενους μήνες, παρότι η βαθμολογία θα άλλαζε με το ισχύον σύστημα.
Φυσικά, κομβικό ήταν και το 2-2 στα playoffs επίσης στη Θεσσαλονίκη, όταν η διαφορά ήταν στους 6 βαθμούς και εκεί παρέμεινε.
Από εκεί και πέρα, στο «flash back» των υπόλοιπων νικών, δύσκολων αλλά υπερπολύτιμων, θα βάζαμε το 0-1 στη… λασπομαχία στη Ρόδο με τον Διαγόρα, με γκολ του Μωραϊτη και αριθμητικό μειονέκτημα λόγω αποβολής του Κοσονού και τις δυο νίκες με τον ΠΑΟΚ Β, με 1-0 εκτός για την κανονική διάρκεια και το δύσκολο 2-1 εντός, με ανατροπή και τον Σουλούκο να αποκρούει πέναλτι στο φινάλε.
Οπωσδήποτε και οι νίκες στη Θεσσαλονίκη, με 2-0 εκτός κόντρα στον υπολογίσιμο φέτος Καμπανιακό, που «έτρεχε» μεγάλο αήττητο σερί τότε, όταν «ξεκλείδωσε» το ματς ο Στίνα, με γκολ στο 75΄ και ασίστ στο φινάλε, όπως και το 0-1 με τον Μακεδονικό.
Όχι ότι ήταν εύκολο και το 1-0 εντός σε επίσης… λασπομαχία με τον δυσκολοκατάβλητο Εθνικό Νέου Κεραμιδίου ή και το 2-1 με την Καβάλα, στην πρεμιέρα εντός και με ανατροπή στο φινάλε. Νίκες από τις χαρακτηριζόμενες ως επαγγελματικές, που χαρίζουν τίτλους και ανόδους ξεκάθαρα, για να φτάσουμε στο σημερινό 1-2 με τον Καμπανιακό, που σφράγισε την επίτευξη του στόχου.
Oι μεγαλύτερες νίκες σε έκταση – «7/18» με τρία γκολ διαφορά
Βεβαίως, υπήρξαν και ματς που η ομάδα του Αλέκου Βοσνιάδη επιβλήθηκε με άνεση των αντιπάλων της. Εκτός από το 3-0 με τον Ηρακλή, άνετα χαρακτηρίζονται και άλλα τρίποντα, με γκολ και θέαμα. Όπως το 3-0 εντός με τον Διαγόρα, το 3-0 μέσα στην Καβάλα, τα 3-0 εντός με Νίκη Βόλου και Καμπανιακό στον δεύτερο γύρο.
Αλλά και στη δεύτερη φάση, το 4-1 εντός με τον Καμπανιακό και το 3-0 εντός με τον Μακεδονικό. Συνεπώς, 7 από τις 18 νίκες, ήρθαν με τρία γκολ διαφορά.
Οι σκόρερ της ΑΕΛ
19 γκολ: Πασάς
6 γκολ: Μωραϊτης
5 γκολ: Μούργος, Στίνα
2 γκολ: Ηλιάδης, Κρητικός, Βαφέας, Mουτίνιο, Σιατραβάνης
1 γκολ: Μπαγκαλιάνης, Ακόστα, Κ. Παπαγεωργίου, Τριμμάτης
Το… ήσυχο κεφάλι στο «1» με Περντρέου και Σουλούκο
Σε αυτή την κατηγορία αλλά και γενικά στο ποδόσφαιρο είναι σημαντικό να έχεις ασφάλεια και σιγουριά στα γκολπόστ.
Από το «1» άλλωστε ξεκινούν να χτίζονται οι ομάδες, που ψάχνουν για έναν καλό γκολκίπερ. Όταν δε υπάρχουν… δυο, όπως στην φετινή ΑΕΛ, τα πράγματα είναι ιδανικά για το τεχνικό τιμ, που έχει ευχάριστο «πονοκέφαλο». Μεγάλη υπόθεση σε πρότζεκτ πρωταθλητισμού.
Ο περσινός κορυφαίος τερματοφύλακας του ομίλου, όπως ψηφίστηκε υπερασπιζόμενος την εστία του Μακεδονικού, ο Κλέτον Περντρέου, έγινε κάτοικος Λάρισας και βοήθησε.
Όπως συνέδραμε καταλυτικά και ο υψηλόσωμος Λαρισαίος (1.92), Στέφανος Σουλούκος, δυο σχεδόν ισάξιοι γκολκίπερ, που μοιράστηκαν τα ματς, έκαναν πολύτιμες επεμβάσεις και χάρισαν βαθμούς.
Άνετα αμφότεροι μπορούσαν να σταθούν και στην πρώτη κατηγορία, όπου άλλωστε έχει παίξει ο 24χρονος Σουλούκος (δυο παρουσίες), με 28 συμμετοχές πέρυσι στη Super League 2. Φέτος ο Σουλούκος έχει ως τώρα 14 εμφανίσεις, με 7 παραβιάσεις εστίας και 8 «clean sheet».
Σημείο αναφοράς φυσικά η επέμβαση στο πέναλτι με τον Γκούμα του ΠΑΟΚ Β στο 93΄ εντός, κρατώντας το 2-1 και τη νίκη.
Επίσης, 30χρονος Περντρέου, ύψους 1.91, είχε παίξει στην Α΄ Κύπρου με τον Ακρίτα Χλώρακα πριν το Μακεδονικό, ενώ στις 11 παρουσίες του φέτος (είχε και τραυματισμό), δέχτηκε 8 γκολ και πέντε φορές κράτησε το μηδέν.
Οι «κλίμακες» στην ενίσχυση του Ιανουαρίου
Εφτά παίκτες έντυσε στα βυσσινί τον Ιανουάριο η ΑΕΛ, εκ των οποίων πρόσφεραν όλοι, περισσότερο ή λιγότερο.
Τη διαφορά έκανε ο Τιερί Μουτίνιο, που είχε ενεργό ρόλο στα δυο «φτερά» της επίθεσης ή και στο «10», έχοντας 8 συμμετοχές, 2 γκολ και 1 ασίστ, στις δυο φάσεις του πρωταθλήματος συνολικά.
Επίσης, ο Αργεντινός Λούκα Αντράντα, που ήξερε τα… κατατόπια από την προηγούμενη θητεία του, έδωσε λύσεις στο «6» και το «8», με τον δεξιό μπακ, Στάθη Τάχατο, που ήρθε από τη Super League και το Βόλο να έχει επίσης ενεργό συμμετοχή.
Στην άμυνα έπαιξε αρκετά ματς δίπλα στον Βαφέα, ο Μπαγκαλιάνης (που ήρθε από την Πολωνία για να καλύψει το κενό του Ηλιάδη), πότε αυτός και πότε ο Στάμου, ενώ με δυο γκολ συνεισέφερε ο Λαρισαίος μεσοεπιθετικός, Σάββας Σιατραβάνης, που γύρισε πιο ώριμος για μια ακόμα θητεία μετά από χρόνια, προερχόμενος από τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου.
Επίσης, ο Οδυσσέας Λυμπεράκης, που ήρθε από την Παναχαϊκή έδωσε λύσεις μαζί με τον Κοσονού στο αριστερό άκρο της άμυνας, ενώ μετά το… σίριαλ με τη μεταγραφή του Γιώργου Δούμτση, που ήρθε από τη Νίκη Βόλου στο φινάλε, ο Φλωρινιώτης μεσοεπιθετικός αποτέλεσε ακόμα μια αξιόπιστη επιλογή στους winger.
Καθόλου άσχημα ως εφτάδα, μεσούσης της χρονιάς και για ομάδα που έχει ήδη σχηματοποιηθεί, «ρολάρει» αγωνιστικά, παίρνει αποτελέσματα και πρωταγωνιστεί.
Δείτε τα highlights των αγώνων της SL2 στο κανάλι του Monobala στo Youtube.
