Bloggers

Συνεταιρισμός; Το πιο σύντομο ανέκδοτο

11.02.25 | 19:23

Να, κάτι τέτοιες ημέρες λέω «μα τι ωραία που είναι να ασχολείσαι με το ελληνικό ποδόσφαιρο!»! Όχι, δεν το λέω. Κάτι τέτοιες ημέρες σκέφτομαι το ακριβώς αντίθετο. Ρωτάω και ξαναρωτάω τον εαυτό μου ποιο κάρμα έχω επιβαρύνει, σε ποια προηγούμενη ζωή δεν είχα υπάρξει καλός άνθρωπος και σε αυτήν έχω επιλέξει μέρα νύχτα να βλέπω, να γράφω, να διαβάζω, να εκπλήσσομαι αλλά και να μην εκπλήσσομαι με και για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Βέβαια, για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινείς, ό,τι γίνεται και ακούγεται τα τελευταία 24ωρα είναι το φυσιολογικό, η νόρμα, όχι η είδηση. Ο -όποιος- πολιτισμός είχε παρουσιαστεί από τις ομάδες -δηλαδή από τους παράγοντές αυτών- ήταν η εξαίρεση, η έκπληξη, η «πώς γκένεν αυτό».

Ε, και τώρα επανήλθε το (μικρό)σύμπαν μας στην σωστή πορεία του και σε πλήρη εικόνα. Από τη μία, τραμπούκοι χτύπησαν το μαγαζί του κόοουτς Παντελίδη στον Πειραιά και ήταν απλώς Δευτέρα. Το μόνο που δεν είπαμε «καιρό είχε να συμβεί κάτι τέτοιο, να ανέβουν λίγο οι παλμοί». Και έχει ήδη ξεχαστεί. Ή τουλάχιστον κάποιοι είναι αναγκασμένοι να το ξεχάσουν όσο πιο σύντομα γίνεται και να το βάλουν κάτω από το χαλάκι

Γιατί να τα σκαλίζουμε όμως τώρα; τον μπελά μας θέλουμε να βρούμε; ποιος ξέρει; μπορεί να χρωστούσε το ρεύμα και να ήρθε η ώρα να το ξεχρεώσει.

Και από την άλλη έχουμε το Διοικητικό Συμβούλιο της Super League με τα εσωτερικά (;) της θεματάκια. Να διαβάζουμε ανακοινώσεις/αποφάσεις του προεδρείου, να βγαίνουν ομάδες να λένε «εμείς ποτέ δεν συμφωνήσαμε αυτά που λένε», μετά να βγαίνει άλλη ανακοίνωση και να λέει «ελάτε ρε παιδιά, μια οικογένεια είμαστε, δεν είναι σωστό να τσακωνόμαστε».

Βέβαια, αυτό το «Είμαστε ένας συνεταιρισμός, όχι πεδίο για να προπαγανδίζει ο καθένας», ήταν από τα πιο επιτυχημένα που έχουν γραφτεί στην ιστορία της Super League. Διότι, συγγνώμη κιόλας, αλλά έως τώρα ΜΟΝΟ πεδίο προπαγάνδας και ατομικών συμφερόντων της κάθε ΠΑΕ ήταν ο κατά τα άλλα συνεταιρισμός εδώ και παρά μα πάρα πολλά χρόνια.

Την τελευταία φορά που η διοργανώτρια ποδοσφαιρική Αρχή θύμιζε ένωση ομάδων, δεν υπήρχε το Instagram, για να καταλάβετε πόσο πίσω πάμε. Όταν οι Ντέμης, Ζαγοράκης, Πηλαδάκης, Κόκκαλης (Πέτρος), Τζιγγερ και λοιποί είχαν αποφασίσει να βάλουν το εγχώριο ποδόσφαιρο σε μια ορθόδρομη πορεία. Αλλά μετά, είχαμε τις γνωστές παρεμβάσεις και τα υπόλοιπα είναι απλά Ιστορία.

Δεν ζητάμε να ξαναζήσουμε τέτοιες δόξες, αλλά ας μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας με τα περί συνεταιρισμού όταν, όποτε και με όποιον μας συμφέρει και ανάλογα με το πού γέρνει η βάρκα. Το μόνο στοίχημα που μπαίνει κάθε φορά είναι το πόσο γελοίο μπορούν να κάνουν να φαίνεται αυτό το δυσμοιρό άθλημα στη χώρα μας. Με άθλιες αντιπαραθέσεις, με διαλόγους-παρωδία, με έμμεσες και άμεσες απειλές.

Ας συμμαζέψει ο καθένας τον ανδρισμό και τα νταηλίκια του όσο πιο σύντομα γίνεται με την ελπίδα -όχι να διορθωθεί αλλά- να μην γίνει ακόμα χειρότερο αυτό που για πολλούς από εμάς είναι αγάπη. Και μετά να δούμε πώς θα πάρουν πίσω αυτή τη λευκή επιταγή που υπέγραψαν κάποιοι με το κράτος και γεννήθηκε το θαύμα της ΔΕΑΒ.