Ολυμπιακός

Τακτική ανάλυση: «Μαέστρος» Μεντιλίμπαρ σε μια «ερυθρόλευκη» ραψωδία άνευ προηγουμένου

03.05.24 | 12:35

Ο Ολυμπιακός συνέτριψε με 4-2 την Άστον Βίλα στην Αγγλία, κάνοντας τεράστιο βήμα πρόκρισης για τον τελικό του Conference League. Ο τεχνικός των «ερυθρόλευκων» Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έστησε υποδειγματικά την ομάδα του και έφτασε σε μια μεγαλειώδη νίκη απέναντι στους «villagers» σπουδαίου Ουνάι Έμερι.

Powered by Opta.

Ο μεταμορφωμένος Ιμπόρα και το τρικ με Μπέιλι και Ντιαμπί

Στο μυαλό του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ δεν υπήρχε ποτέ το δίλλημα Όρτα ή Ιμπόρα. Ήταν η μόνη θέση που θεωρητικά παιζόταν αλλά ο έμπειρος Ισπανός χαφ, είναι κομμένος και ραμμένος για την τακτική προσέγγιση του Βάσκου, ο οποίος τον εμπιστεύθηκε ξανά. Ο Ιμπόρα τον δικαίωσε. Ήταν από τους καλύτερους παίκτες του Ολυμπιακού (αν και αφανής) και συνέδεε την επίθεση και την άμυνα με απόλυτη σταθερότητα. Οι τοποθετήσεις του δεν καταγράφονται στα νούμερα αλλά ο Ιμπόρα ήταν πάντα στη σωστή θέση την ώρα της πίεσης, στη μετάβαση αλλά και στη φάση της οργανωμένης άμυνας. O 36χρονος χαφ με τα 3 Europa League, ολοκλήρωσε τον αγώνα με 5 ανακτήσεις μπάλας, 3/3 τάκλιν, 19/20 πάσες ενώ έχασε την μπάλα μόνο 3 φορές(!!!). Μιλάμε για συγκλονιστικό νούμερο για τα στάνταρ του αγώνα, την ένταση αλλά και τη θέση στην οποία παίζει. Συνήθως, αυτοί που έχουν τόσες λίγες απώλειες είναι οι κεντρικοί αμυντικοί. Χαρακτηριστικά, ο Έσε που έπαιζε δίπλα στον Ιμπόρα, απώλεσε την κατοχή 13 φορές.

Κατά τα άλλα, ο Μεντιλίμπαρ συνέχισε να κάνει αυτό που μας έχει συνηθίσει από τότε που ήρθε στην Ελλάδα, με κάποιες διαφοροποιήσεις. Ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά αμυνόταν σε mid block και στο μεσαίο τρίτο ξεκινούσε και την πίεσή του. Με αυτό τον τρόπο, ανάγκαζε τους ΜακΓκίν και Ντάγκλας Λουίς να γυρνούν αρκετά πίσω για να πάρουν την πρώτη μπάλα (ειδικά ο δεύτερος), με αποτέλεσμα να παίρνουν απόσταση οι γραμμές της Βίλα. Εδώ τα τινά είναι δύο. Κερδίζεις την κατοχή και βγαίνεις με υπεραριθμία στην επιθετική μετάβαση ή σου «σπάνε» το πρέσινγκ και βγαίνουν εκείνοι με υπεραριθμία απέναντι στους αμυντικούς σου. Ο Ολυμπιακός έζησε και τις δύο καταστάσεις αλλά ήταν αποτελεσματικός σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού.

Ο Μεντιλίμπαρ έβαλε δίπλα στον Ελ Κααμπί τον Τσικίνιο, με σκοπό τη δημιουργία στο χώρο και αυτή η επιλογή ήταν άκρως επιτυχημένη. Ο Πορτογάλος έβγαλε την ασίστ στο 1-0 του Ελ Κααμπί ενώ είχε τη λεγόμενη second assist πριν το 2-0 του Μαροκινού στο πρώτο ημίχρονο. Όταν οι Άγγλοι «έσπαγαν» την πίεση, η αλήθεια είναι πως υπήρχαν χώροι, ωστόσο συνήθως, η γραμμή της άμυνας ήταν κοντά με εκείνη της μεσαίας γραμμής και ο Ιμπόρα ήταν αυτός που καθυστερούσε όσο έπρεπε την επίθεση της Βίλα μέχρι να οργανωθούν οι συμπαίκτες του.

Από την άλλη, ο Έμερι είχε σχεδιάσει ένα τρικ, από το οποίο απείλησε κάποιες φορές ενώ από εκεί πήρε και τα δύο γκολ του. Ο Μπέιλι που θεωρητικά έπαιζε δίπλα στον Γουότκινς, ερχόταν στη γραμμή. Αυτό αρχικά προκαλούσε σύγχυση σε Ποντένσε και Ορτέγκα (ή Ρίτσαρντς στο 2^ο μέρος) για το ποιος πρέπει να πάει πάνω σε ποιον ενώ παράλληλα, δημιουργούσε ένα κενό στο μεσοδιάστημα πίσω από τον ακραίο αμυντικό, που η Βίλα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί με τις κάθετες κινήσεις του Ντιαμπί. Από εκεί ήρθε το 2-1 του Γουότκινς (σε αυτή τη φάση το ρόλο του Μπέιλι έπαιξε ο Κας), από εκεί ήρθε και η ισοφάριση του Γάλλου εξτρέμ.

Το απλό αλλά αποτελεσματικό πλάνο του Μεντιλίμπαρ, στο οποίο δεν είχε απάντηση ο Έμερι

Αυτή τη φορά, η ασταμάτητη πίεση του Μεντιλίμπαρ δεν ήταν αυτή που έφερε τη νίκη. Καμία σχέση με τα παιχνίδια εναντίον της Φενέρμπαχτσε. Ο Βάσκος ήξερε πως αν ανέβαζε την πίεση της ομάδας του τόσο ψηλά, θα ήταν αδύνατο οι παίκτες του να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την ταχύτητα της Βίλα στο χώρο, σε περίπτωση που οι Άγγλοι «έσπαγαν» το πρέσινγκ. Η γραμμή της άμυνας «έπεσε» στο κέντρο και αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η τοποθέτηση και η προσήλωση. Για αυτό και ξεκίνησα με τον Ιμπόρα αυτή την ανάλυση, καθώς ο Ισπανός ήταν άκρως κομβικός στο πλάνο του τεχνικού των φιλοξενούμενων.

Ο Μεντιλίμπαρ γνωρίζει τις αδυναμίες του Ολυμπιακού, όπως ξέρει και τα προτερήματα των «villagers». Αυτό που ήθελε, ήταν να σταματήσει τη Βίλα από το κυκλοφορεί την μπάλα κοντά στην περιοχή του Τζολάκη αλλά αντιθέτως να μεταφέρει την κατοχή της μπάλας μακριά. Για αυτό και ο Κρητικός πορτιέρε των Πειραιωτών, δεν έπαιξε ποτέ με πάσα κάποιο ελεύθερο, σημαδεύοντας μονίμως τον Ελ Κααμπί με μακρινές μεταβιβάσεις και στοχεύοντας τις δεύτερες μπάλες. Χαρακτηριστικά, ο Ολυμπιακός τελείωσε τον αγώνα με 59 μεγάλες μπαλιές έναντι 33 των Άγγλων. Με λίγα λόγια, ήθελε να εγκλωβίσει τους αντιπάλους κοντά στο χώρο του κέντρου, για να μπορεί να έχει τον έλεγχο του αγώνα, χωρίς όμως να έχει την κατοχή.

Κι αυτό έκανε. Ο Ολυμπιακός σκόραρε 4 τέρματα, τη στιγμή που είχε μόλις 7 θετικές ενέργειες στην αντίπαλη περιοχή. Η Βίλα είχε 30. Είναι απίθανο το νούμερο. Απίθανο είναι και το γεγονός πως παρά τις 30 ενέργειες των Άγγλων, τα 10 σουτ εντός περιοχής και τη γενικότερη υπεροχή σε αυτό το κομμάτι, χρειάστηκε το πέναλτι του Λουίς για να ξεπεράσουν οι γηπεδούχοι το 1 xGoal και να φτάσουν τελικά στο 1.43 xG.

Η Βίλα είχε ποσότητα, αλλά όχι ποιότητα. Ένα χαρακτηριστικό που χθες το είχε με περίσσευμα ο Ολυμπιακός.

Η τύχη είναι με τους ικανούς και τους τολμηρούς

Αναμφίβολα, το πιο κομβικό σημείο του παιχνιδιού είναι αυτό μεταξύ του 2-2 και του πέναλτι που κέρδισε ο Ολυμπιακός. Η μείωση του σκορ ήρθε στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους ενώ η ισοφάριση πολύ γρήγορα στο δεύτερο ημίχρονο κι όπως ήταν λογικό, αυτό… έκοψε τα πόδια των «ερυθρόλευκων». Μια ομάδα πρέπει να είναι πνευματικά δυνατή κι έτοιμη για να ανταπεξέλθει μία τέτοια συνθήκη κι ο Ολυμπιακός πλέον είναι.

Αν οι Πειραιώτες δεν αντιδρούσαν σε αυτό το σημείο, το πιθανότερο θα ήταν να έχουμε μια… επανάληψη του ματς με την Τότεναμ στο Λονδίνο για το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή τη φορά όμως, τα πράγματα ήρθαν αλλιώς. Το χέρι του Ντάγκλας Λουίς μετά την κεφαλιά του Ρέτσου ήρθε ως μια μικρή βοήθεια της τύχης, που ευνόησε τον ικανό και τολμηρό Ολυμπιακό. Έκτοτε, η Βίλα ήταν… απούσα από το γήπεδο. Οι παίκτες έχασαν την αυτοπεποίθησή τους και την ηρεμία τους κι αυτό θεωρώ πως είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα απ’ όλα. Οι οπαδοί σχεδόν αποδοκίμαζαν κάθε κακή προσπάθεια των «χωριατών» και η υπομονή τελείωνε. Άδικο αυτό το γεγονός για τους παίκτες του Έμερι, οι οποίοι κάνουν τρομερή σεζόν φέτος. Ό,τι αλλαγή κι αν έκανε από και μετά ο Ισπανός τεχνικός όμως, δεν άλλαξε τίποτα ενώ η κούραση είχε κάνει προ πολλού την εμφάνισή της. Το γκολ του Έσε ήρθε ως επισφράγισμα μιας μυθικής «ερυθρόλευκης» εμφάνισης για να δώσει έξτρα προβάδισμα στον Ολυμπιακό, που σε μια βδομάδα θα κυνηγήσει κάτι ονειρικό.

Η αδικία με τον Ντάγκλας Λουίς, οι τρομεροί Ελ Κααμπί-Φορτούνης και ο κομβικός Τζολάκης

Ξεκινώντας με τον Ντάγκλας Λουίς, είναι πραγματικά άδικη η κατακραυγή που δέχεται από χθες σε όλα τα αγγλικά Μέσα. Ο Βραζιλιάνος ήταν πραγματικά εντυπωσιακός αλλά του χάλασε την εικόνα το πέναλτι που έκανε αλλά και το πέναλτι που έχασε, το οποίο ήταν το πρώτο που χάνει σε συλλογικό επίπεδο. Είναι αλήθεια πως τα δύο αυτά τα γεγονότα, έκριναν το ματς και την έκβασή του, αλλά κακός ο Λουίς δεν ήταν. Μάλιστα ήταν ίσως ο καλύτερος παίκτης της Βίλα.

Ο Βραζιλιάνος τελείωσε το ματς με τις περισσότερες επαφές με την μπάλα από οποιονδήποτε, φτάνοντας τις 98. Είχε 75/79 πάσες (95%), δημιούργησε 4 ευκαιρίες (επίσης τις περισσότερες), είχε μία ανάκτηση μπάλας και τρία κερδισμένα φάουλ.

Στον αντίποδα, ο Ελ Κααμπί «σπάει» κάθε ρεκόρ σκοραρίσματος. Έγινε ο πρώτος «ερυθρόλευκος» που κάνει ευρωπαϊκό χατ τρικ μετά τον Κώστα Μήτρογλου και τα τρία γκολ που είχε πετύχει στην έδρα της Άντερλεχτ για το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι φυσικά ο παίκτης με τα περισσότερα ευρωπαϊκά γκολ στην ιστορία του Ολυμπιακού σε μια σεζόν, φτάνοντας πλέον τα 13 ενώ με τα 8 γκολ που έχει βάλει σε 7 ματς στο Conference League, είναι και ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης μαζί με τον Ζάχαβι.

Γενικά, όλη η ομάδα του Ολυμπιακού χθες ήταν εξαιρετική και ειδικά οι μεσοεπιθετικοί, ωστόσο θα σταθώ λίγο παραπάνω στον Κώστα Φορτούνη που για ακόμα ένα βράδυ, έκανε τα πάντα. Γκολ δεν έβαλε όπως ο Ελ Κααμπί, ασίστ δεν έβγαλε όπως οι Ποντένσε και Τσικίνιο αλλά ήταν αυτός που έκανε τα πράγματα… να συμβαίνουν. Τελείωσε τον αγώνα με 55 επαφές (μόνο ο Ροντινέι είχε δύο παραπάνω), είχε ακόμα 31/38 πάσες, 5 ανακτήσεις μπάλας, 1 επιτυχημένη ντρίπλα, 3 κερδισμένα φάουλ ενώ δημιούργησε και μία ευκαιρία.

Τέλος, δεν γίνεται να μην γίνει αναφορά στον Κώστα Τζολάκη. Μετά τη μυθική εμφάνισή του στην Κωνσταντινούπολη, ο νεαρός κίπερ είχε ακόμα μια τρομερή παρουσία κάτω από τα «ερυθρόλευκα» γκολπόστ. Ο Τζολάκης παρότι δέχθηκε αυτό το… σπάνιο γκολ από τον Ντιαμπί, ολοκλήρωσε τον αγώνα με 5 αποκρούσεις, με τη μία εξ αυτών τρομερά δύσκολη κόντρα στον Ρότζερς στην αρχή του ματς και 6 επιτυχημένες μακρινές μεταβιβάσεις.