Τακτική ανάλυση: Πώς πήρε το τρόπαιο ο Παναθηναϊκός – Ο ρόλος του Χουάνκαρ και ο λυτρωτής Βαγιαννίδης

26.05.24 | 11:59

Σε ένα ματς με λιγοστές καλές στιγμές, πολλή ένταση αλλά και συγκίνηση στο τέλος, ο Παναθηναϊκός κέρδισε με 1-0 τον Άρη κατακτώντας τo 20ό Κύπελλο της ιστορίας του.

Η ομάδα του Χρήστου Κόντη έφτασε στον τίτλο λόγω της οξυδέρκειας του Χουάνκαρ που παρά την κούραση, έψαξε τη σωστή επιλογή στο τελευταίο δευτερόλεπτο του ματς και κυρίως λόγω του Βαγιαννίδη που με το μοναδικό φετινό του γκολ «χάρισε» το τρόπαιο στους «πράσινους» στην εκπνοή.

Το σχέδιο «εξαφανίστε τον Πέρεθ» κι ο Μπερνάρ που επωμίστηκε το βάρος της δημιουργίας

Αρχικά, ο Παναθηναϊκός του Χρήστου Κόντη παρατάχθηκε με μία μόλις αλλαγή από το τελευταίο αγώνα της ομάδας με τον Ολυμπιακό.

Ο Έλληνας προπονητής έβαλε βασικό τον Φώτη Ιωαννίδη που είχε να αγωνιστεί από τις 28/4 κι ουσιαστικά ήταν η μόνη διαφοροποίηση που έκανε.

Στον αντίποδα κι ο Άκης Μάντζιος δεν έκανε πολλές αλλαγές από το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ.

Αντικατέστησε τον Βερστράτε με τον Μανού Γκαρθία και τον Σαμόρα με τον Σαβέιρο.

Ο τεχνικός των «κίτρινων» είχε ένα σαφές σχέδιο στο μυαλό του.

Να σταματήσει τη δημιουργία του Πέρεθ από τον άξονα και να κλείσει όλους τους διαθέσιμους χώρους προς την περιοχή του.

Κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, ο Άρης αυτό το έκανε. Κυρίως ο Νταρίντα και καμιά φορά ο Γκαρθία, ακολουθούσαν τον Ρούμπερ Πέρεθ μέχρι και τις παρυφές της περιοχής του, έτσι ώστε να μην του επιτρέψουν να γυρίσει με πρόσωπο και να σκανάρει το γήπεδο.

Αν αυτό το πρώτο κομμάτι πίεσης έσπαγε, που συνήθως έσπαγε, οι τυπικά φιλοξενούμενοι χαμήλωναν και αμύνονταν στα 2/3 σε μια διάταξη 4-4-2, με τον Σουλεϊμάνοφ να πηγαίνει δίπλα στον Μορόν και να είναι αυτός βασικά, που ασκούσε τη μεγάλη πίεση στους αντίπαλους χαφ.

Ο Παναθηναϊκός «κολλούσε» μεταξύ κέντρου και επίθεσης

Από την πλευρά του ο Κόντης δεν είχε πολλές επιλογές.

Η τοποθέτηση και η πίεση των παικτών του Άρη ήταν άρτια για μεγάλο μέρος του αγώνα κι έτσι οι «πράσινοι» αναγκάζοντας να… ενεργοποιήσουν τον Μπερνάρ.

Ο Βραζιλιάνος ερχόταν πολύ χαμηλά για να δώσει ακόμα ένα σκαλοπάτι ενώ την ίδια στιγμή ο Χουάνκαρ έδινε το πλάτος κι ο Τσέριν έκανε κάθετη κίνηση προς τα 3/3, φτιάχνοντας έτσι ένα «φανταστικό» τριγωνάκι.

Ο Άρης είχε όμως συνήθως απάντηση και σε αυτό. Φαμπιάνο ή και Ζουλ, ακολουθούσαν τον Μπερνάρ χαμηλά σε κάτι που επίσης έμοιαζε με man to man, κλείνοντας όλες τις γωνίες πάσας.

Ο Παναθηναϊκός είχε πραγματικά εγκλωβιστεί, σε έναν αγώνα που προσπαθούσε να παίξει με build up από το αμυντικό τρίτο, έσπαγε την ελαφριά πίεση του Άρη και στη συνέχεια… κολλούσε μεταξύ κέντρου και επίθεσης.

Η ομάδα του Μάντζιου, είχε στο μυαλό της την μετάβαση αλλά και τις δεύτερες μπάλες και κάπως έτσι και χωρίς καμία μεγάλη φάση κύλησε το πρώτο ημίχρονο.

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να επισημάνουμε πως η επιλογή του Ιωαννίδη δεν βγήκε απόλυτα στον Κόντη.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα έκαναν οι Σπόραρ και Γερεμέγεφ σε ένα τόσο κλειστό ματς, αλλά ο Έλληνας φορ έδειχνε ξεκάθαρα εκτός ρυθμού, αποτυγχάνοντας να κρατήσει μπάλες με την πλάτη, αυτό που τον χαρακτηρίζει δηλαδή.

Ένα τρελό, τρελό δεύτερο ημίχρονο

Στο δεύτερο ημίχρονο η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πολλά για να αναλύσεις.

Η κόκκινη κάρτα στον Κώτσιρα μόλις στο 51’ άλλαξε άρδην τα σχέδια και των δύο προπονητών, μα περισσότερο μπέρδεψε τον Άρη και λιγότερο τον Παναθηναϊκό.

Για το επόμενο τέταρτο όπου έμειναν και οι δύο ομάδες με 10 παίκτες, οι «κίτρινοι» είχαν «φυλακιστεί» σε ένα ερώτημα: «Εμείς τώρα πρέπει να παίξουμε άμυνα ή επίθεση;».

Πραγματικά έμοιαζαν ανήμποροι να διαχειριστούν την αριθμητική τους υπεροχή, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να διατηρήσει την κατοχή και μην κινδυνέψει ουσιαστικά, ελέγχοντας απόλυτα το παιχνίδι.

Εξαίρεση αποτελεί η φάση του Σαμόρα, που έχασε μεγάλη ευκαιρία να δώσει το προβάδισμα στην ομάδα του σε μια στιγμή που προκλήθηκε ωστόσο μετά από στατική φάση.

Για περίπου 10 λεπτά, ο Κόντης έπαιζε με τον Μαντσίνι δεξί μπακ και τον Μπακασέτα σε ένα πιο ελεύθερο ρόλο μπροστά του, πριν τελικά βάλει τον Βαγιαννίδη στη θέση του Αργεντινού.

Κάπου εκεί όμως, πρώτα ο Νταρίντα και λίγο αργότερα ο Ζιλ αποβλήθηκαν από το ματς, αφήνοντας τον Άρη με 9 παίκτες για τα 20 εναπομείναντα λεπτά κι όλα πλέον άλλαξαν.

Οι «κίτρινοι» χαμήλωσαν πολύ, αμυνόμενοι πλέον στο 1/3 και ο Παναθηναϊκός γυρνούσε την μπάλα, γύρω από την αντίπαλη περιοχή περιμένοντας την ευκαιρία του.

Κάποιες όμως βιαστικές κινήσεις των «πρασίνων» δεν τους έδιναν την ευκαιρία να δημιουργήσουν τη μεγάλη στιγμή.

Όλα αυτά, ως το τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων.

Ο Μπερνάρ βρήκε μια σωστή πάσα στα αριστερά, ο Χουάνκαρ παρά την κούρασή του και την ένταση (είχε πάρει κίτρινη κάρτα 3 λεπτά πριν επειδή κλότσησε την μπάλα μακριά), εκμεταλλεύτηκε όλα τα διαθέσιμα μέτρα και με τρομερή οξυδέρκεια επέλεξε σωστά την πάσα στο πίσω δοκάρι, ίσως ακούγοντας τον Βαγιαννίδη να φωνάζει «δεύτερο».

Εκεί, η δουλειά του Έλληνα μπακ ήταν εύκολη.

Το δύσκολο κομμάτι το είχε καταφέρει ήδη, κάνοντας σωστή κίνηση στην πλάτη του αντίπαλου αμυντικού και έχοντας το σωστό συγχρονισμό στο βηματισμό του.

Έτσι, με το μοναδικό φετινό του τέρμα, εξασφάλισε στον Παναθηναϊκό το 20ό Κύπελλο Ελλάδας στην ιστορία του.