Τι βραδιά ζήσαμε ρε παιδιά στη Λεωφόρο;

22.02.24 | 21:10

Είναι φορές που η ίδια η δουλειά σου, δεν σταματά να σε εκπλήσσει. Ελέω της μαγείας του αθλητισμού. Κάτι τέτοιο συνέβη στο μεγάλο ραντεβού Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ , που καθήλωσε όλη την Ελλάδα, με τις απίστευτες εναλλαγές συναισθημάτων. Ασχέτως του νικητή, ανέδειξε πάμπολλα συναισθήματα. Όπως και ανθρώπινες παραμέτρους.

Με όσους παίκτες μίλησα, με τον κόσμο, παράγοντες, μετά την λήξη, έξω απο τα αποδυτήρια, ήταν πραγματικά εκστασιασμένοι. Το έβλεπες στα μάτια τους, άκουγες τον τόνο της φωνής τους. Το εξέφραζαν με θαυμασμό. Ανάμεικτο με συναισθήματα, χαράς και ανακούφισης. Τι είδαμε αλήθεια ρε παιδιά στη Λεωφόρο. Τι ιστορική πρόκριση ήταν αυτή; Τι ντέρμπι Θεέ μου!

Γράφτηκε, λοιπόν, ιστορία με αυτό που έγινε την Τετάρτη στο Απόστολος Νικολαΐδης! Μετατράπηκε σε ένα τεράστιο ενεργειακό «ηφαίστειο», πραγματικά, οταν ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε. Όταν κατάφερε ακόμη τρεις φορές να πάει από την «κόλαση στον παράδεισο» ή από το «χείλος του γκρεμού», κατάφερε να ανέβει στο ποδοσφαιρικό «everest», ενός τελικού κυπέλλου Ελλάδος είναι κάτι το απίθανο.

Ένα ντέρμπι που εκτός από το προφανές, δηλαδή μια ιστορική πρόκριση, μια τονωτική ένεση για όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, δίνει προοπτική και κάτι να περιμένεις ως το Μαϊο. Την κατάκτηση ενός τίτλου, ίσως δυο, μαζί με το πρωτάθλημα. Μια σύγκρουση που ανέδειξε, ωραίους, μοιραίους, δραματικούς χαρακτήρες!

Τον άτυχο τυχερό Ράχμαν. Ευτυχώς είναι καλά, αν και μας έκοψε το αίμα… Ο τραυματισμός του άλλαξε όλο τη ροή του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ… στα καπάκια δέχτηκε γκολ. Ο ωραίος, παρολιγο και μοιραίος Λημνιός, που έστειλε την ομάδα του στο φιναλε από την κολαση, στον ποδοσφαιρικό παράδεισο.

Ο τεράστιος, Ντραγκόφσκι να έχει κατεβάσει ρολά σε τρεις περιπτώσεις…φωτιά! Όχι σε ένα απλό πέναλτι, αλλά σε μία φάση Χ 3 που κρίνεται το μέλλον μιας ομάδας, οπότε φανταστείτε πόσο βαριά είναι η μπάλα! Για εκείνο που εκτελεί και για αυτόν που αν δεχτεί γκολ το έργο έχει τελειώσει. Τι έκανε το παλικάρι! Πρόλαβε και έβγαλε τα λεφτά του όπως λέμε , ενώ έστρωσε χαρτί για συμβόλαιο και επέκταση της συνεργασίας…

Ο Σαμάτα έκανε σαματά με το πέσιμό του. Ενώ ο τύπος με το κρύο αίμα, ο Μπάρτ Σένκεφελντ, έκανε το καθήκον του, όπως και ο Αράο. Έκανε κακό ματς, με δυο τραγικά λάθη στο 0-1 και 0-2. Λάθος πάσα και έχασε τους αντιπάλους του και έκανε το καλύτερο δυνατό για την ομάδα, με την ασίστ οξυδέρκειας στο Λημνιό.

Ενώ δεν θα ξεχάσω τον Τερίμ. Σε 1,5 μήνα πρόλαβε να χρησιμοποιήσει φουλ ροτέσιον. Να δώσει κίνητρο σε όλους τους παίκτες. Να κερδίσει χωρίς τον Φώτη, κι ένα σωρό τραυματίες πρώτης γραμμής, ματς που παιζόταν το μέλλον της ομάδας. Κι ένα στραβοπάτημα δεν θα συγχωρούνταν. Τεράστια πίεση αν με καταλαβαίνετε.

Ήταν μια τεράστια πρόκριση! Ο Παναθηναϊκός γλίτωσε ένα μεγάλο πισωγύρισμα και φουλ της εσωστρέφειας. Οι πανηγυρισμοί του κόσμου θα κρατήσουν για ημέρες. Όπως και του Γιάννη Αλαφούζου. Ο οποίος έκανε σαν μικρό παιδί στα αποδυτήρια απο τη χαρά του.

Οι παίκτες το χάρηκαν όσο το χάρηκαν, τώρα η μπάλα κάτω. Υπάρχει το πρωτάθλημα και η Κηφισια. Ο μεγάλος στόχος. Αυτός ο μαχητικός Παναθηναϊκός που δεν τα παρατάει ποτέ, απέδειξε πως μπορεί να τον εκπληρώσει. Ας απολαύσουμε αυτήν τη μαγική βραδιά μέχρι την επόμενη.

ΥΓ: Ακούω ότι ο ΠΑΟΚ έπαιξε καλύτερα και ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός. Το σωστό είναι πως μέχρι το 70 οι δυο αντίπαλοι εξουδετερώθηκαν εκατερωθεν. Ο ΠΑΟΚ ήταν πιο επικίνδυνος ως τη λήξη της κανονικής διαρκείας. Μετά ήταν πολύ καλύτερος ο Παναθηναϊκός. Που αντί στο 0-2 να πετάξει λευκή σημαία απέδειξε ότι η τύχη ευνοεί μόνο τους δυνατούς ! Με βαρίδια στα πόδια έπρεπε να αλλάξει σε 15 λεπτά την κατάσταση. Τα
υπόλοιπα νομίζω τα είδατε. Ένα ματς Γκραν Γκινιόλ που βάφτηκε παλικαρίσια, σε πράσινη απόχρωση!