Το καλό πρέσινγκ, η κακή δημιουργία και όσα είδαμε από τον Παναθηναϊκό κόντρα στην Πάφο

03.07.24 | 21:55

Η προετοιμασία του Παναθηναϊκού επί αυστριακού εδάφους έχει μπει στη δεύτερή της εβδομάδας με τους «πράσινους» να έχουν ακόμη δυο προπονήσεις, ένα ακόμη φιλικό (Μπράουνσβάικ) και στη συνέχεια να επιστρέφουν στην Αθήνα για να συνεχίσουν από εκεί τη σκληρή δουλειά και έχοντας σταδιακά επιστροφές παικτών (Μαξίμοβιτς, Μλαντένοβιτς, Τσέριν, Σπόραρ, Βέρμπιτς, Ιωαννίδης), αλλά και συνέχεια στην αναγκαία μεταγραφική ενίσχυση.

Αποστολή στην Αυστρία

Στο ισόπαλο (0-0) φιλικό με την Πάφο, που ήταν ένα… κανονικό τεστ κι όχι μια προπόνηση όπως αυτό με την Ουνιόν Χάουζ, είδαμε θετικά, αλλά και αρνητικά από την ομάδα του Ντιέγκο Αλόνσο. Σε μεγάλο βαθμό λογικά πράγματα για την εποχή.

Ας τα δούμε παρακάτω:

Ο Αργεντινός παρέταξε την ομάδα του με ένα 4-2-3-1, δεν είχε τον Μπακασέτα ο οποίος ένιωσε ενοχλήσεις στον τετρακέφαλο στην προθέρμανση και έβαλε στη θέση του τον Λημνιό. Η νοοτροπία που θέλει να περάσει στην ομάδα ο Ουρουγουανός είναι το άμεσο κάθετο παιχνίδι και η πίεση, στοιχεία που είδαμε αρκετά στο πρώτο ημίχρονο.

Οι «πράσινοι» είχαν καλό πρέσινγκ ανα διαστήματα και προσπαθούσαν με ανακτήσεις μπάλας να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις. Κάποιες φορές ανάγκαζαν την Πάφο σε απομακρύνσεις, ενώ από τέτοιον τρόπο προήλθε και η μοναδική μεγάλη τους ευκαιρία του πρώτου 45λεπτου με τον Γερεμέγεφ.

Σε δυο περιπτώσεις το high press δε λειτούργησε καλά όταν η Πάφος το «έσπασε» και βγήκε γρήγορα στο τρανζίσιον, κάτι που πρέπει να προσεχθεί και να δουλευτεί ακόμη περισσότερο από τον Αλόνσο. Αλλά γι’ αυτό γίνονται τα φιλικά προετοιμασίας. Δεν μπορεί όλα να λειτουργούν ρολόι τέτοια εποχή, ειδικά για μια ομάδα με νέο προπονητή, αρκετές ελλείψεις και μεταγραφές που έρχονται.

Στην επανάληψη, από ένα σημείο και μετά δεν μπορεί να γίνει ιδιαίτερη ανάλυση από τη στιγμή που έγιναν αρκετές αλλαγές, αγωνίστηκαν πολλά νέα παιδιά και η ενδεκάδα ήταν πειραματική. Παρ’ όλα αυτά, κρατάμε τη νοοτροπία και τη διάθεση για πίεση. Από μια τέτοια βγήκε η φάση του Τσόκαϊ.

Στα αρνητικά για το «τριφύλλι» βάζουμε την έλλειψη δημιουργίας. Πέρα από την πίεση, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα όταν είχε απέναντί του οργανωμένη άμυνα, ενώ δεν έγινε φάση και από κόρνερ ή φάουλ κοντά στην περιοχή. Αυτό, πέρα από τη δουλειά, είναι και θέμα ποιότητας. Θα το δούμε περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, με τους Ιωαννίδη, Μπακασέτα μαζί, αλλά και με την αναγκαία αναβάθμιση στους εξτρέμ.

Ανασταλτικά, ο Παναθηναϊκός πήρε καλό βαθμό στο μεγαλύτερο διάστημα. Δεν απειλήθηκε πέρα από μια – δυο περιπτώσεις, είχε συνοχή στην άμυνά του και νεύρο όποτε χρειαζόταν. Τα μοναδικά μελανά σημεία, όπως αναφέραμε και παραπάνω, ήταν οι λίγες φορές του όχι καλού αμυντικού τρανζίσιον.

Σε ατομικό επίπεδο, πολύ καλά πήγε ο Αράο τόσο ως χαφ, όσο και ως στόπερ. Οταν αναγκαστικά επέστρεψε στην άμυνα, η απουσία του από το κέντρο φαινόταν. Καλή εμφάνιση και από τον Βαγιαννίδη, αμυντικά και επιθετικά με πολλά τρεξίματα. Ξεχώρισε και ο Λοντίγκιν με δυο καλές επεμβάσεις στο πρώτο ημίχρονο.

Υ.Γ: Για την επιλογή του Πέδρο Ρεμπότσο θα αναφερθούμε σε επόμενο κείμενο. Πρόκειται για ποδοσφαιριστή που ο Παναθηναϊκός τον είχε κυκλώσει εδώ και ένα μήνα και η περίπτωσή του ενεργοποιήθηκε μετά το «όχι» του Δημήτρη Γιαννούλη. Τα υπόλοιπα, σε κείμενο – ανάλυση μετά την… απαιτούμενη μελέτη για τον ποδοσφαιριστή.