Ο Βαγγέλης Παυλίδης αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά «εργάτης» μέσα στο γήπεδο, σε μια βραδιά όπου το Μπενφίκα δυσκολεύτηκε να δημιουργήσει. Ο Έλληνας φορ βρέθηκε συχνά αποκομμένος από την περιοχή, καθώς η ομάδα του δεν κατάφερε να τροφοδοτήσει σωστά την επίθεση. Παρ’ όλα αυτά, εκείνος δεν έμεινε θεατής: κατέβαινε πίσω για να πάρει μπάλα, πάλευε στις μονομαχίες και γινόταν το στήριγμα για τους μέσους, κρατώντας το σύνολο «ζωντανό».
Είναι παράδοξο να ξεχωρίζει ο επιθετικός μιας ομάδας που ουσιαστικά δεν απείλησε καθόλου. Κι όμως, από τα λίγα που δημιούργησε το Μπενφίκα, τίποτα δεν κατέληξε στα πόδια του Παυλίδη. Η συμβολή του όμως ήταν καθοριστική: αν η μπάλα δεν έφτανε σε εκείνον, φρόντιζε εκείνος να πάει να τη βρει.
Όπως γράφει η A Bola, θα ονομαζόταν αυτό «παιχνίδι με πλάτη», να κρατάει μπάλα και να περιμένει στηρίγματα από τους χαφ για να συνδυαστεί. Όπως κι αν ονομαστεί, το σίγουρο είναι ότι ο Παυλίδης έδωσε πνοή στο παιχνίδι του Μπενφίκα και αναδείχθηκε – έστω και χωρίς γκολ ή τελική προσπάθεια – ο πιο θετικός παίκτης της ομάδας
