Bloggers

Τον Παναθηναϊκό, δεν θα τον ξεγράφεις

29.02.24 | 15:09

Για πολλούς, «μύριζε» νέα γκέλα στο παιχνίδι με τον Άρη. Είχαν προηγηθεί οι δυο (αναπάντεχες) εντός έδρας ισοπαλίες με Λαμία και Κηφισιά, ο Άρης είναι καλύτερη ομάδα από τις άλλες δυο, ο Παναθηναϊκός έδειχνε μπερδεμένος στα τελευταία παιχνίδια, με αμυντικές αρρυθμίες και λιγοστές ιδέες επιθετικά.

Εγώ προσωπικά, πίστευα ακράδαντα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην κερδίσει ο Παναθηναϊκός το συγκεκριμένο ματς – όχι διότι μου το αποκάλυψε η γυάλινη σφαίρα μου, ούτε διότι «δεν γίνεται τρίτη στη σειρά εντός έδρας γκέλα». Αλλά διότι ο Άρης, ως πιο μεγάλο μέγεθος από Λαμία και Κηφισιά, θα… ντρεπόταν να στήσει διπλή ζώνη άμυνας, να κλειστεί στο καβούκι του και να ψάξει το γκολ αποκλειστικά από αντεπιθέσεις. Περίμενα ότι θα παίξει μεν προσεκτικά, αλλά ταυτόχρονα θα προσπαθήσει να κάνει το παιχνίδι του, να κρατήσει τη μπάλα, να την κυκλοφορήσει.

Δεν ξέρω τι σκοπούς είχε ο Άκης Μάντζιος μπαίνοντας στο ματς, πάντως ό,τι και να είχε κατά νου, πήγε περίπατο από το εκρηκτικό ξεκίνημα του Παναθηναϊκού: γκολ ο Μπακασέτας με το «καλησπέρα σας», χαμένη ευκαιρία αμέσως μετά που έβγαλε ο Κουέστα, δοκάρι ο Ιωαννίδης, χαμένο τετ-α-τετ ο Μπερνάρ, ευκαιρία από αριστερά πάλι ο Ιωαννίδης. Πολλές ευκαιρίες σε λιγότερο από 30 αγωνιστικά λεπτά, χαμηλή αποτελεσματικότητα μεν αλλά τουλάχιστον μια ξεκάθαρη δήλωση προθέσεων σχετικά με το πού θα πάει το παιχνίδι.

Κι ακόμα κι αν ο Άρης μπήκε στην επανάληψη με μια καθαρή ευκαιρία, το πέναλτι του Ιωαννίδη ξεκαθάρισε τα πράγματα και ουσιαστικά «έσβησε» το παιχνίδι: ο Άρης δεν μπορούσε να κάνει πολλά, ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε να κάνει περισσότερα, για να μην ρισκάρει έξτρα κούραση ή έναν νέο τραυματισμό, μια στροφή πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου. Με τους τραυματισμούς άλλωστε δεν είναι να παίζει κανείς λίγο πριν τα play-offs – αν δεν προκύψει κάτι απρόοπτο, με την επιστροφή του Γεντβάι, ο Τερίμ θα τους έχει όλους διαθέσιμους στο πιο καθοριστικό κομμάτι της χρονιάς.

Τι συνέβη και άλλαξε τόσο ουσιαστικά, τόσο δραστικά η εικόνα της ομάδας, σε σύγκριση με τα προηγούμενα ματς; Οι προληπτικοί θα έλεγαν ότι ήταν καθοριστική η απουσία του Κώστα Ψάρρα από τη μετάδοση του αγώνα, σχόλιο που δεν υιοθετώ…

Η πραγματικότητα είναι πως ήταν ένας συνδυασμός διάθεσης, πληγωμένου εγωισμού και σημαντικών επιστροφών: ο Μπερνάρ επέστρεψε και έδωσε ποικιλία, ο Τσέριν επέστρεψε και έδωσε ηρεμία, ο Φώτης Ιωαννίδης επέστρεψε στα καλά παιχνίδια (στα προηγούμενα έδειχνε να μην πατάει καλά) και έδωσε κύρος στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Και πέρα από την επιστροφή των συγκεκριμένων παικτών, φάνηκε και πόσο καλά νιώθουν αυτοί που παίζουν δίπλα τους ή πλάι τους: ο Τσέριν «κόλλησε» μια χαρά με τον Ζέκα και «απελευθέρωσε» τον Μπακασέτα, ο Παλάσιος διαφορετικά συνεργάζεται με τον Ιωαννίδη και τον Μπερνάρ σε σχέση με τον Σπόραρ και τον Μαντσίνι και πάει λέγοντας.

Τα «καμπανάκια» για μια ακόμα φορά ακούστηκαν από την καρδιά της άμυνας: Ακαϊντίν και Ούγκο πήραν ακόμα ένα παιχνίδι ως δίδυμο και για ένα ακόμα παιχνίδι έδειξαν ότι δεν έχουν καλή χημεία. Απόλυτα κατανοητό ότι πρέπει κάποια στιγμή να πάρει ανάσες ο Αράο για να μην «χαλάσει», αλλά παραμένει ένα μεγάλο ζήτημα τι θα γίνεται στην πράσινη άμυνα, όταν δεν θα είναι διαθέσιμο το δίδυμο Αράο – Γεντβάι. Διότι με τον Άρη ο Παναθηναϊκός δεν έφαγε γκολ στις δυο καλές ευκαιρίες του Άρη, αλλά στα play – offs, ειδικά εκτός έδρας, οι αντίπαλοι πιθανότατα θα είναι πιο πιεστικοί και η άμυνα του Παναθηναϊκού θα πρέπει να φροντίσει να μην φτάνουν με ευκολία οι αντίπαλοι σε απόσταση βολής από τον Ντραγκόφσκι.