Τώρα αρχίζει το Euro το καλό!

05.07.24 | 17:30

Και ναι, το Euro, τώρα έχει την απόλυτη προσοχή μας! Αφού στη φάση των ομίλων βγάλαμε λίγο τα ματάκια μας με το κουτάλι του παγωτού, μας πήρε ο ύπνος ελαφρώς στην φάση των 16 (εντάξει όχι σε όλα τα ματς), τώρα ήρθε η ώρα της πραγματικής μπάλας από τις 7 το απόγευμα έως τις 12 τα μεσάνυχτα για 2 συνεχόμενες ημέρες.

Ειλικρινά πάντως, δεν θυμάμαι άλλη τέτοια ευρωπαϊκή διοργάνωση του παρελθόντος να έχει διχάσει τους φιλάθλους στη φάση των «8». Οι μισοί λένε τους μεν, οι άλλοι μισοί τους δε. Εγώ από την άλλη, που έφυγα νωρίς – ως εθνική Ιταλίας εννοώ- μπορώ να δω τις αναμετρήσεις χωρίς άγχος και να έχω τις προτιμήσεις μου δίχως να φάω και καμιά τρελή στεναχώρια αν πέσω έξω. Τα καλά του πρόωρου αποκλεισμού, όταν βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο.

Και σε αυτό το φιλαθλητικο coolness που με διακατέχει λοιπόν, θα πω πως αν υπάρχει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη η Ισπανία πρέπει, είναι απαραίτητο, είναι σωστό να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Θα μου πείτε «περίμενε να περάσει πρώτα την Γερμανία» και λίγες ώρες πριν το πρώτο σφύριγμα (ίσως και τον απόλυτο διασυρμό μου) λέω ότι οι Ροχας θα ανέβουν ακόμα ένα σκαλοπάτι που θα τους οδηγήσει στην κορυφή, έτσι ώστε όλοι εμείς οι ποδοσφαιρολάτρεις – πλην των Γερμανών – να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το δίδυμο Γιαμάλ – Γουίλιαμς ακόμα περισσότερο στις οθόνες και όσοι τυχεροί στο γήπεδο.

Φυσικά η Γερμανία έχει δείξει σοβαρότητα, σταθερότητα και συνέπεια σε όλα τα παιχνίδια της, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αλλά εδώ μιλάμε για ποδόσφαιρο, όχι για εργοστάσιο αυτοκινήτων. Όπως και να το κάνουμε η θεά μπάλα θέλει την ομορφιά της.

Και η Ισπανία είναι η μόνη ομάδα που δεν έκανε καμία «έκπτωση» στο θέαμα και στην όρεξή της για αυτό. Σε αντίθεση πχ με την Ολλανδία η οποία θυμήθηκε την δυναμική της και για ποιο λόγο βρίσκεται στα γερμανικά γήπεδα μόλις στην τελευταία αναμέτρησή της με την Ρουμανία. Τουλάχιστον ας ελπίσουμε ότι θα κρατήσει την ίδια φορά και απέναντι στην Τουρκία.

Η Πορτογαλία έχει μια ακόμα ευκαιρία να (από)δείξει πως υπάρχει λόγος σοβαρός για τον οποίο έχει πάρει μέρος σε αυτή την διοργάνωση και δεν εννοώ τον Κριστιάνο Ρονάλντο (αρκετό ξεβάφτισμα έφαγα στο προηγούμενο blog μου, δεν θέλω άλλο, ευχαριστώ). Αν όμως αποτινάξουν από το μυαλό τους πως όλοι δουλεύουμε για τον σούπερ σταρ, ίσως να κάνουν τη ζημιά στους Γάλλους.

Δεν είναι λίγοι (ανάμεσά τους κι εγώ) που πιστεύουν πως οι τρικολόρ είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση της διοργάνωσης, από τις ομάδες που συνεχίζουν στην προημιτελική φάση. Παρότι κουβαλούσε τον τίτλο του πιο δυνατού φαβορί για την κούπα, αυτό δεν βγαίνει παραέξω. Φαίνεται μάλλον πως μαζί με την μύτη του Εμπαπέ στην πρεμιέρα, στραπατσαρίστηκε και όλο το πρόσωπο της Εθνικής Γαλλίας.

Είναι φανταστικό πάντως το γεγονός ότι ενώ η ομάδα του Ντεσάν δεν έχει καταφέρει να σκοράρει κανονικό γκολ σε κανονική ροή αγώνα, ταυτόχρονα είναι και η μοναδική ομάδα που δεν έχει βρεθεί πίσω στο σκορ. Ας είναι καλά οι αντίπαλοι που τα έβαζαν για χάρη τους, θα πει κάποιος, αλλά ακόμα κι έτσι, μετράνε. Τι να κάνεις; να κάτσεις να μαλώσεις;;

Οσο για το Αγγλία-Ελβετία, δεν έχω να πω πολλά πάρα μόνο τo εξής: ελπίζω μόνο να μην κρατήσει πολλές καθυστερήσεις ο διαιτητής της αναμέτρησης. If you know, you know.