Ο Αλμέιδα πήγε το ντέρμπι στα όριά του

01.04.24 | 11:56

Η ΑΕΚ μπορεί να «έπεσε από την Ακρόπολη και να στάθηκε όρθια» γιατί ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, αλλά ο προπονητής της πάλεψε με εκπληκτική ψυχραιμία να πάρει το ματς στο τέλος. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Ο σοβαρός Μεντιλίμπαρ και τα χαφ του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός πήγε στην «OPAP Arena» με τη γνωστή σοβαρότητα του Μεντιλίμπαρ και έπαιξε ανοιχτά, μπορούσε να προηγηθεί και με 2-0 στο πρώτο ημίχρονο και να έχει ορίσει την τύχη του αγώνα.

Την ίδια στιγμή η ΑΕΚ «ψαχνόταν» για το πώς μπορεί να σταθεί στον χώρο του κέντρου που είχε χάσει από τους αντιπάλους της, έβλεπε τον Γκαρσία μόνο του να παλεύει να αξιοποιεί μπαλιές 30 μέτρων του Άμραμπατ και προβλημάτιζε.

Ήταν φανερό, όπως αποκάλυψε ο προπονητής της στη συνέντευξη Τύπου, ότι αυτό δεν ήταν τυχαίο, γιατί ο Αλμέιδα δήλωσε ευθαρσώς ότι ο Ολυμπιακός έχει πολύ δυνατό κέντρο και ήθελε να τον σεβαστεί χωρίς παιχνίδι κατοχής, αλλά ένα είδος «κλεφτοπόλεμου».

Στο γραφείο απορούσαμε με αυτό το αναχρονιστικό παιχνίδι με τις σέντρες του Άμραμπατ μέχρι το ημίωρο, τον Πινέδα να έχει περικυκλωθεί και εγκλωβιστεί από τους αντιπάλους, τον Σιμάνσκι και τον Γιόνσον να μην έχουν την ιδανικότερη κυκλοφορία της μπάλας και τον Γκατσίνοβιτς μακριά από τον καλό εαυτό του.

Από την άλλη πλευρά, Ποντένσε, Τσικίνιο, Έσε και Φορτούνης είχαν την αντίστροφη εικόνα από αυτή των αντιπάλων τους. Καλή κυκλοφορία, προσπάθεια να βρουν τον Ελ Κααμπί ή να πλαγιοκοπήσουν με τον φορμαρισμένο Μασούρα και τελικά, να δημιουργούν τετ-α-τετ απέναντι στον Αθανασιάδη που έσωσε την ΑΕΚ.

Δεν θες αντίπαλο τον Αλμέιδα

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι στερεότυπες φράσεις «κοιμήθηκε ο Θεός», «είχε τύχη ο τάδε», «δεν άξιζε τη νίκη ο δείνα» δεν έχουν θέση. Από τους προπονητές της Super League, οι πιο επιδραστικοί στην τακτική της ομάδας τους στη διάρκεια του αγώνα, είναι οι Λουτσέσκου και Αλμέιδα.

Όμως, ο δεύτερος είναι ο τολμηρότερος όλων. Η ΑΕΚ θα ήταν καταδικασμένη να χάσει από τον Ολυμπιακό αν δεν είχε αυτόν τον δαιμόνιο Αργεντινό στον πάγκο. Όσο πέρναγε ο χρόνος, ο Αλμέιδα αποδεχόταν χωρίς κόμπλεξ ότι το αρχικό σχέδιο δεν θα τον βοηθήσει και έκανε κινήσεις στη σκακιέρα.

Πήρε τον Πινέδα και τον έβαλε στα μπακ, μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο με κάποιες «προειδοποιήσεις» επιθέσεων απέναντι στον ακόμα καλό Ολυμπιακό και στο 70ο λεπτό απέδειξε ότι δεν αφήνει κανένα παιχνίδι στην τύχη όσο και αν φαίνεται ότι η ΑΕΚ ήταν «τυχερή» και κέρδισε με buzzer beater στο 91’ γιατί «κέρδισε κόντρα στη ροή του αγώνα».

Ο Αλμέιδα είχε αφήσει πίσω του πλέον κάθε σκεπτικό με το οποίο ξεκίνησε το ματς και ρίχνοντας στο γήπεδο τους Μάνταλο, Ελίασον και Τσούμπερ αντί των Άμραμπατ, Σιμάνσκι και Γκατσίνοβιτς, «έπαιξε τα ρέστα του» για να πάρει το ντέρμπι.

Η ΑΕΚ άλλαξε εντελώς και αυτό το οφείλει στον προπονητή της. Και οι τρεις αλλαγές του έπαιξαν ρόλο: Ο Τσούμπερ ήταν στη φάση του δοκαριού -οφσάϊντ αν έμπαινε γκολ- σε μια πιο «γεμάτη» περιοχή των ερυθρολεύκων, ο Μάνταλος σερβίρει και ο Ελίασον σκοράρει, στο νικητήριο γκολ των γηπεδούχων.

Όλοι οι καλοί προπονητές της Super League μαζί δεν έχουν την άγρια επιθετικότητα του Αλμέιδα στο κοουτσάρισμα. Δεν θες να τον έχεις αντίπαλο, γιατί έχει όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους σα να μην υπάρχει ποτέ κανείς βασικός και αμετακίνητος, ουδείς δυσφορεί αν δεν παίξει ή αν μπει αλλαγή, αλλάζει σχήματα από ματς σε ματς και από 10λεπτο σε 10λεπτο μέσα στο ματς αν το απαιτήσει η εικόνα του αγώνα και παλεύει σα σκυλί να φέρει την κατάσταση εκεί που εξυπηρετεί την ομάδα του.

Καλό είναι, πριν καταλήγουμε σε επιφανειακές προσεγγίσεις των αγώνων, να βλέπουμε και κάποιες κινήσεις των προπονητών όταν αυτοί εκπέμπουν κλάση. Μεντιλίμπαρ, Λουτσέσκου και Αλμέιδα κινούνται σε πολύ υψηλά επίπεδα coaching εφέτος.

Ο Αργεντινός παίρνει όμως έναν πόντο παραπάνω στο «μαχαίρι που βάζει στο κόκκαλο» για να νικήσει. Για την ακρίβεια, κοουτσάρει… με το μαχαίρι στα δόντια.