Bloggers

Το πιο οδυνηρό είναι ότι έχασε στο δικό της τέμπο

04.04.24 | 00:29

To βράδυ της Τετάρτης στη Λεωφόρο εξελίχθηκε επώδυνα για την ΑΕΚ, όχι μόνο γιατί έχασε αλλά κυρίως για τον τρόπο που έχασε. Η απώλεια του προβαδίσματος σε ένα τρίλεπτο και η συνολική απώλεια μιας ευκαιρίας να μη χάσει τουλάχιστον η «Ένωση» ένα παιχνίδι που στρώθηκε στα μέτρα της, αφήνουν ένα μεγάλο «αχ» ωστόσο στη διαδικασία των play-off δεν υπάρχει περιθώριο για μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, αφού μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου και να τα ξανανοίξεις έχεις το επόμενο απαιτητικό ματς.

Έχασε ένα ματς που στρώθηκε στα μέτρα της

Το ματς της Λεωφόρου όπως ξεκίνησε ήταν ταμάμ για την ΑΕΚ και το στιλ παιχνιδιού που έμαθε να υπηρετεί στην εποχή Αλμέιδα. Προηγήθηκε με το γρήγορο γκολ του Βίντα, είδε τον αντίπαλο να παθαίνει τρικυμία και την έδρα του να του βάζει επιπλέον πίεση. Τι έγινε μετά από όλα αυτά; Το παιχνίδι πήγε σε ένα ρυθμό που βολεύει την ΑΕΚ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Πάνω-κάτω με έναν υψηλό ρυθμό στον οποίο η ΑΕΚ της μεγάλης διετίας δεν είχε αντίπαλο. Το αρνητικό της όλης ιστορίας είναι ότι η ΑΕΚ υστέρησε σε σχέση με τον αντίπαλο στο δικό της στιλ, στο πάνω-κάτω με έντονο ρυθμό, μη μπορώντας να βγάλει καθαρές ευκαιρίες με εξαίρεση εκείνη του Τσούμπερ και βλέποντας τον Παναθηναϊκό να την απειλεί πιο ουσιαστικά.

Πληγώθηκε από τα ατομικά λάθη

Μέσα στο πρόγραμμα είναι και τα ατομικά λάθη. Ποδόσφαιρο είναι θα γίνουν. Τα δυο συνεχόμενα λάθη του Μουκουντί, ήταν αρκετά χτυπητά γιατί έγιναν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως για ένα στόπερ που παίζει αρκετά με την μπάλα είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή να συμβούν. Παρόμοια προσέγγιση σε αρκετές φάσεις είχε ο Μουκουντί και στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, όμως εκεί οι προσπάθειές του ήταν επιτυχείς και αποθεώθηκε. Με τον Παναθηναϊκό του έκατσαν μαζεμένες οι γκέλες, η ΑΕΚ δέχτηκε γκολ μετά από αυτές και μένει αυτή η πολύ αρνητική εικόνα.

Πήγε εκεί που την ήθελε ο αντίπαλος

Θα έρθει η μέρα που θα βρεις μπροστά σου τα λάθη του ενός. Δε γίνεται αλλιώς στο ποδόσφαιρο. Και ο Παναθηναϊκός έμεινε πίσω στο σκορ λόγω του λάθους του Χουάνκαρ και της επιμονής του Ελίασον. Το θέμα είναι να μπορείς να τα διορθώνεις, ή αν έχεις τη δυνατότητα να τα διορθώσεις ως σύνολο. Η ΑΕΚ δεν το κατάφερε και για ένα ακόμα ντέρμπι, το τέταρτο στη σειρά, δεν κατάφερε να είναι καλύτερη από τον αντίπαλο. Ακόμα και στο χρονικό σημείο του ματς που ο Παναθηναϊκός είχε εντελώς παθητικό ρόλο και η ΑΕΚ ρίσκαρε, η «Ένωση» δεν κατάφερε να απειλήσει σχεδόν καθόλου με εξαίρεση ένα παράλληλο γύρισμα του Χατζισαφί μέσα στην περιοχή και ένα στημένο του Γκατσίνοβιτς. Ο αντίπαλος πήγε την ΑΕΚ ακριβώς εκεί που την ήθελε και η «Ένωση» δεν κατάφερε να βρει απάντηση στην πολύ κλειστή άμυνα των «πρασίνων» στο δεύτερο ημίχρονο.

Δεν υπάρχει πολυτέλεια συναισθηματικής φόρτισης, πάμε παρακάτω

Το «γιατί έπαιξε ο ένας και όχι ο άλλος» προσωπικά δε με αγγίζει και είμαι πολύ μακριά από αυτό. Δεν ταιριάζει στο επίπεδο του προπονητή που επανέφερε το χαμόγελο σε μια καταθλιπτική ομάδα, αυτή η καγκούρικη προσέγγιση λες και στον πάγκο είναι ο Γιαννίκης, ή λες και ξέρει καλύτερα από τον Αλμέιδα την ομάδα και τα δεδομένα ο Γιάννης από το Καματερό και ο Λεωνίδας από την Ανάκασα. Η ΑΕΚ είναι σοβαρό πράγμα και πρέπει να κρίνεται και να αξιολογείται ως σοβαρό πράγμα. Η ποδοσφαιρική εικόνα δεν αλλάζει, δεδομένα η ομάδα δεν έχει την ανωτερότητα που είχε σε σχέση με τον ανταγωνισμό, όμως το θέμα για αυτό δεν είναι ο ένας παίκτης που έπαιξε στη θέση κάποιου άλλου. Κάτι λείπει. Τη διαβάζουνε καλύτερα; Τη μάθανε; Παίζει ρόλο το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες δεν είναι στο επίπεδο που ήταν στο προηγούμενο διάστημα; Όλα αυτά μαζί; Μπορεί. Φτιάχνονται αυτά. Ένα δε φτιάχνεται: Το να κλονιστεί η εμπιστοσύνη, η πίστη.