Bloggers

Και τα θαύματα θέλουν δουλειά

19.04.24 | 15:25

Η πρόκριση στα ημιτελικά μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, συνιστά ένα θαύμα για τις ελληνικές ομάδες.

Μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία. Και τα θαύματα όμως θέλουν δουλειά για να γίνουν.

Οι κινήσεις-ματ του Μεντιλίμπαρ

Ξεκινάμε από τα αγωνιστικά. Ο Ολυμπιακός, εν αντιθέσει με το ματς στο «Καραϊσκάκης», δεν την «είχε» τη Φενέρ στην Πόλη.

Δεν ήταν η καλύτερη ομάδα, η πιο δημιουργική, η πιο κυριαρχική στον αγωνιστικό χώρο. Και εδώ έρχεται η επίδραση του προπονητή.

Σε ματς που δεν πήγαινε ιδανικά για την ομάδα του, ο έμπειρος Μεντιλίμπαρ, φρόντισε να μη χαθεί ο έλεγχος στο 100%, να μην πάθει ο Ολυμπιακός, ότι έπαθε η Φενέρ μία εβδομάδα πριν και σταδιακά να φέρει το ματς σε μία ισορροπία.

Πως το πέτυχε αυτό; Αρχικά με την αλλαγή του Γιόβετις, τον οποίο απέσυρε στο 46’ και έβαλε στη θέση του τον Ιμπόρα. Γιατί τον Ιμπόρα και όχι τον Όρτα ή τον Μασούρα;

Γιατί ο Μεντιλίμπαρ ήθελε έναν έμπειρο σε ευρωπαϊκά ματς παίκτη, με παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο, που να μπορεί να παγώσει το ρυθμό, να πρεσάρει σωστά και να έχει το καθαρό μυαλό και την ηρεμία που ήταν απαραίτητη σε εκείνο το χρονικό σημείο.

Ένας ποδοσφαιριστής με τέσσερα τρόπαια Γιουρόπα Λιγκ, ακόμη και στα 36 του χρόνια, για ένα ημίχρονο είναι πιο χρήσιμος από έναν «καλύτερο» μέσο όπως σαφώς είναι ο Όρτα αυτήν την περίοδο. Και του βγήκε.

Στο 64’ ο Μεντιλίμπαρ σκέφτηκε προφανώς, «οκ το ισορροπήσαμε κάπως, πάμε και να το πάρουμε τώρα» και ρίχνει στο ματς τον Μασούρα, αντί του Ποντένσε. Ο Μασούρας έχασε μία από τις δύο μεγάλες φάσεις του Ολυμπιακού στο παιχνίδι.

Η άλλη ήταν το δοκάρι του Ιμπόρα με κεφαλιά από φάουλ του Φορτούνη. Είπατε κάτι;

Το ματς μπορούσε να κλείσει από την παράταση, με σκορ 1-1, χωρίς οι ερυθρόλευκοι να έχουν παίξει καλύτερα από τον αντίπαλο τους. Αυτό πιστώνεται στις κινήσεις του Μεντιλίμπαρ κατά τη διάρκεια του αγώνα και φυσικά στην προσπάθεια των παικτών.

Ο Τζολάκης ήρωας, ο Καντίογλου σούπερ-σταρ

Τώρα τα υπόλοιπα: Ήρωας της βραδιάς ο Τζολάκης. Αλλαγή κλειδί ο Ιμπόρα. Παίκτης… ανάσα ο Μασούρας.

Αλλά καλύτερος παίκτης του γηπέδου, με διαφορά ο αριστερός μπακ-χαφ-επιθετικός-τα κάνω όλα και δεν νιώθω, Καντίογλου. Απίθανος μπακ, δεν τον έκοψε ούτε κατά λάθος η άμυνα του Ολυμπιακού, η οποία πάντως περιόρισε τον Τζέκο.

Ο Καντίογλου είναι 25 ετών, δεν θα μείνει Τουρκία για πολύ καιρό ακόμη και τον περιμένει μεγάλη καριέρα.

Η σημασία της επιτυχίας

Τι σημαίνει αυτή η επιτυχία: Για μένα έχει να κάνει με το να τραβήξουμε μία γραμμή στο τι ποδόσφαιρο θέλουμε στην Ελλάδα.

Θέλουμε το ποδόσφαιρο της ίντριγκας, του παρασκηνίου και του μίσους ή της λογικής αντιπαλότητας, της προσπάθειας για να γίνουμε καλύτεροι μέσα από επενδύσεις και σωστό πλάνο και της αναβάθμισης του προϊόντος;

Στο χέρι μας είναι. Εγώ δεν λέω να αγαπηθούμε και να γίνουμε φίλοι. Όχι φυσικά. Και γιατί να γίνουμε; Σάμπως είναι φίλοι οι οπαδοί της Λίβερπουλ με της Γιουνάιτεντ ή της Σίτι; Ούτε καν.

Όμως δεν υπονομεύουν ο ένας την πορεία του άλλου στο πρωτάθλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα. Ο εκάστοτε ισχυρός υπονομεύει τη ζωή των υπολοίπων.

Ή προσπαθεί γι’ αυτό με κάθε τρόπο. Και έτσι δημιουργείται η τοξικότητα και έτσι οι οπαδοί μετά δεν χαίρονται ή δεν χειροκροτούν από σεβασμό και αναγνώριση την προσπάθεια και την επιτυχία του αντιπάλου.

Η επιτυχία του Ολυμπιακού είναι τεράστια. Και μακάρι να είχε περάσει και ο ΠΑΟΚ.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να αφήσει στην άκρη τις τοξικότητες και τις άνευ ουσίας αντιπαλότητες εκτός γηπέδων και να επιστρέψει στα παλιά καλά χρόνια, όπου οι ευρωπαϊκές πορείες έδιναν το οξυγόνο σε ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Το ανταγωνιστικό πρωτάθλημα έχει επιστρέψει, καιρός να δούμε και την εκτός συνόρων διάκριση.

Έτσι ίσως ξεχάσουμε όσα μας βασανίζουν εντός Ελλάδας.