Ένα φιάσκο που δεν πρέπει να ολοκληρωθεί

28.03.24 | 16:18

Σε αυτήν τη χώρα δεν βαριέσαι ποτέ. Για μια ακόμη φορά, μετά τη σημερινή σύσκεψη για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, πάει να επικρατήσει το παράλογο και όχι το λογικό!

Οδηγούμαστε σε έναν ακόμη τελικό μπροστά σε άδειες κερκίδες, εξαιτίας «κολλημάτων» και ακαταλληλότητας ενός σταδίου, που σε μια κανονική χώρα έπρεπε να πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσει ένα ματς-γιορτή.

Τι μάθαμε σήμερα; Ότι ο Άρης επιμένει στην επιλογή του Πανθεσσαλικού, ότι ο Αχιλλέας Μπέος ανοίγει τις κερκίδες, δίνοντας από 4.000 εισιτήρια σε κάθε φιναλίστ συν τα υπόλοιπα για τις θύρες των επισήμων (προσκλήσεις, VIP κ.λπ.) και ότι ο Παναθηναϊκός είναι αντίθετος με διεξαγωγή τελικού με τόσο λίγο κόσμο, αλλά κυρίως λόγω του γεγονότος ότι το Πανθεσσαλικό δεν έχει ούτε τα βασικά για να διεξαχθεί εκεί ένας τελικός που θα φιλοξενήσει φιλάθλους και από τις δυο ομάδες!

Ακατάλληλο στην παρούσα φάση

Το γήπεδο του Βόλου είναι, στην παρούσα φάση, ακατάλληλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς. Δεν είναι μόνο οι κάμερες που δεν υπάρχουν, αλλά και ζητήματα ασφάλειας (τουρνικέ τα οποία χρειάζονται 2-3 μήνες!) που δεν «πέρασαν» από τον έλεγχο που προηγήθηκε. Άρα, λοιπόν, τι είναι αυτό που προτείνεται από τη στιγμή που ο Άρης δεν θέλει τη λύση του ΟΑΚΑ; Να διεξαχθεί ένα τελικός ΞΑΝΑ κεκλεισμένων των θυρών! Καταλαβαίνει κανείς ότι εδώ μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό.

Ο Παναθηναϊκός θέλει περισσότερα εισιτήρια για τον κάθε φιναλίστ, αλλά και καταλληλότητα του γηπέδου. Όταν έχεις σχεδόν τα διπλάσια εισιτήρια διαρκείας και υπάρχει επιλογή για τελικό με πολύ κόσμο, γιατί να πας στα λιγότερα και σε ένα γήπεδο δίχως ασφάλεια; Κι όταν το Ολυμπιακό Στάδιο, πέρα από άνεση και δυνατότητα για πάνω από 50.000 φιλάθλους, σου την προσφέρει (ασφάλεια), ποιος ο λόγος της άρνησης από την πλευρά της ομάδας της Θεσσαλονίκης;

Αν στον Άρη θεωρούν ότι το ΟΑΚΑ είναι έδρα του Παναθηναϊκού, επειδή έδωσε ευρωπαϊκά παιχνίδια στην αρχή της σεζόν, και ο πραγματικός λόγος της άρνησης είναι αυτός, τότε δεν χρειάζεται να συζητάμε κάτι περισσότερο. Με όλα αυτά, αντί να χαρούμε ένα παιχνίδι – γιορτή, δυστυχώς οδηγούμαστε στο… κενό με τελικό μπροστά σε έρημο τοπίο.