Εθνική… μοναξιά πριν το Euro

08.06.24 | 12:02

Η πικρία των διεθνών που η Εθνική μας θα λείπει από το Euro ήταν φανερή στις δηλώσεις τους.

Η εμφάνισή τους όμως ήταν σα να ήταν εκεί.

Μια φουρνιά που δικαιούται διάκριση

Η Εθνική μας ομάδα ταξίδεψε στη χώρα που θα φιλοξενήσει για ένα μήνα το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου με την πικρία ότι οι διεθνείς μας θα λείπουν από αυτό και, εν τέλει, άδικα, πραγματικά άδικα.

Δε χάθηκε μόνο μια χρυσή ευκαιρία για να «μεγαλώσει» η ευρωπαϊκή μας παρουσία, για να καρπωθεί πολύ μεγάλα κέρδη η Ομοσπονδία και το ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά , πάνω απ’ όλα, για να νιώσουν μια αγωνιστική επιβράβευση καριέρας, παίκτες που έχουν πολύ καλά στοιχεία.

Εννοείται ότι το αποτέλεσμα στο φιλικό με τους οικοδεσπότες του EURO, κυνικούς Γερμανούς δεν λέει απολύτως τίποτα και μάλιστα, μπορεί να πει κανείς ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει νικήσει ή το λιγότερο να πάρει την ισοπαλία με την καλή εμφάνισή της.

Είναι οι ίδιοι διεθνείς που έχασαν το ματς-ορόσημο με τη Γεωργία, οι ίδιοι που διεκδίκησαν μέχρι τέλους το να είναι στις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες, κι όπως έλεγε σε δηλώσεις του στο Μένχενγκλάντμπαχ ο Σιώπης «δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές που θα είναι παρούσες».

Είναι, δε, προς τιμήν τους ότι με υπηρεσιακό προπονητή που έκανε πολύ καλό κοουτσάρισμα, τον Νίκο Παπαδόπουλο, σίγουρα αποκαρδιωμένοι από τον αποκλεισμό στα μπαράζ, πήγαν και έπαιξαν ένα αξιοπρεπές παιχνίδι, έχασαν ευκαιρίες με τον Τζόλη και τον Παυλίδη απέναντι στον «τρομακτικό» Νόιερ και θύμισαν ότι είναι ένα δεμένο σύνολο από τη δουλειά του Πογιέτ, ότι από μια κακή βραδιά στην Τιφλίδα είναι απόντες, και ότι μέσα στη μοναξιά τους εκεί στο γήπεδο της Μπορούσια, τουλάχιστον δεν έπαιξαν «ξενερωμένοι» και αδιάφοροι. Το αντίθετο.

Τι ακολουθεί για την Εθνική

Οι επόμενες αγωνιστικές υποχρεώσεις με τους αγώνες στο Nations League και τα Προκριματικά του Μουντιάλ θα βρουν την Εθνική με νέο προπονητή.

Ένα μυστήριο, προς το παρόν, καλύπτει τις σκέψεις της ΕΠΟ, αφού, η Ομοσπονδία θα είναι…εντελώς καινούρια μετά τις 22 Ιουλίου.

Ο Μπαλτάκος είχε πει ότι δε θέλει να δεσμεύσει την επόμενη διοίκηση και καλώς έπραξε, ο Νίκος Παπαδόπουλος έκανε τη δουλειά του άριστα ως υπηρεσιακός, και το τοπίο είναι θολό, για το ποιος θα κάτσει στον πάγκο της «γαλανόλευκης» για τα επόμενα χρόνια.

Η φιλοσοφία του Πογιέτ, ας μη γελιόμαστε, ήταν πολύ σωστή.

Μια συμπαγής ομάδα με κεντρικό κορμό και αμυντική λογική αλά Ρεχάγκελ το 2004, αλλά και την αξιοποίηση των παραστάσεων των διεθνών που παίζουν στο εξωτερικό, να είναι το όχημα για τον τρόπο παιχνιδιού.

Θα είναι χωρίς νόημα, ο επόμενος προπονητής να αλλάξει αυτή τη λογική – για να πάει σε ποια;

Σε ένα ποδόσφαιρο χωρίς ρεαλισμό που θα θέλει να προσποιηθεί ότι θα έιναι κάτι άλλο από αυτό που είναι;

Ο σοφός Ρεχάγκελ είχε πει στα χρόνια της επιτυχίας στους παίκτες του «πρέπει να σκέπτεστε ότι είστε σαν μια κανονική γυναίκα που θέλει να προσελκύσει τη διάκριση και όχι σα να είστε η Κλόντια Σίφερ και στο τέλος να φάτε τα μούτρα σας, γιατί ΔΕΝ είστε σαν τη Κλόντια Σίφερ».

Ο Σάντος συνέχισε τον ανάλογο τρόπο δουλειάς, ο Πογιέτ μετά τα παλιά βατερλώ στη μετα-Σάντος εποχή επανέφερε τη λογική και ο όποιος προπονητής αναλάβει δε μπόρεί να οδηγηθεί σε τρέλες, για να παίξει σε ένα άλλο ταμπλό από αυτό.

Η Εθνική μας έχει πλέον και επιθετικά όπλα – βγήκε ο Ιωαννίδης χθες τραυματίας, έπαιξαν άριστα Τζόλης και Παυλίδης, αύριο μπορεί να ξανάρθει ο Γιακουμάκης και να είναι και επιθετικά άρτια η ομάδα μας εκτός από το αμυντικό κομμάτι όπου εναντίον των Γερμανών κάναμε λάθη.

Αλλά από το αμυντικό κομμάτι ξεκινάμε, θέλουμε δε θέλουμε.

Ακούγεται το όνομα του Γιοβάνοβιτς που είναι μια λογική επιλογή – αλλά ουδείς ξέρει ποια φιλοσοφία θα επιδείξει η διοίκηση Γκαγκάτση που αναλαμβάνει.

Αν ο υιός Γκαγκάτσης βαδίσει στα χνάρια του πατέρα του που άφησε τον Ρεχάγκελ να δουλέψει ανεπηρέαστα και ρεαλιστικά, θα έχουμε μια σωστή επιλογή για τον πάγκο.

Το δικαιούνται αυτοί οι διεθνείς που είναι καλοί παίκτες και είναι κάπως σαν οικογένεια.

Το δικαιούται αυτή η φουρνιά που θα είναι άδικο να μείνει εκτός κάποιας μεγάλης διοργάνωσης.