Λεβαδειακός

Έτσι σήκωσε άμεσα κεφάλι ο Λεβαδειακός και γυρνά πιο δυνατός στα «σαλόνια»

05.05.24 | 18:25

Σα να μη πέρασε μια μέρα, ο Λεβαδειακός επιστρέφει τάχιστα στα «σαλόνια, λείποντας μόνο μερικούς μήνες από τη Super League 1.

Η ομάδα της Βοιωτίας, που εξαρχής λογιζόταν βασικό φαβορί στο Βορρά φέτος και το απέδειξε, «χτίστηκε» όχι απλά για να πρωταγωνιστήσει, αλλά να επανέλθει άμεσα στην «ελίτ». Και το πέτυχε με σταθερό τιμόνι και μόνιμο… έλεγχο της κατάστασης.

Χωρίς ανάγκη πίστωσης χρόνου, με άμεση προσαρμογή

Το κλειδί ήταν ότι αφενός κράτησε και στη Β΄ Εθνική το «μέταλλο» ομάδας που προερχόταν από την Α΄, μαζί με αρκετά ικανοποιητικό – σε νούμερο παικτών – κορμό, αλλά κυρίως είχε παίκτες-γνώστες της κατηγορίας. Και παίκτες γνώστες του πρωταθλητισμού, καταφέρνοντας να προσαρμοστεί… αναίμακτα στα διαφορετικά δεδομένα, χωρίς να απαιτηθεί πίστωση χρόνου. Φαινόμενο που συχνά «απασχολεί» και επηρεάζει ομάδες που υποβιβάζονται και ψάχνουν την άμεση επάνοδο.

Κάτι αρκετά δύσκολο για ομάδες που αλλάζουν κατηγορία, ρόστερ και προφανώς στοχεύσεις, αφού το ζητούμενο δεν ήταν η σωτηρία στη Super League 1, αλλά ο πρωταθλητισμός στη Super League 2. Η σοβαρότητα, η σταθερότητα και η διάρκεια ήταν η βασική «μαγιά» της επιτυχίας των «πράσινων», μαζί φυσικά με το ρόστερ, που είχε εμπειρία, ποιότητα και το «know how» να ξεκλειδώσει το μεγάλο στόχο.

Στο… απυρόβλητο από το Νοέμβριο

Η ομάδα της Λιβαδειάς είχε τον τρόπο της. Άρχισε τη χρονιά με τον Νίκο Νιόπλια, έχοντας μόνο μια ήττα το Νοέμβριο από την Αναγέννηση Καρδίτσας. Τον Δεκέμβριο ανέλαβε ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος και η ομάδα δείχνει… άτρωτη. Μεγάλο αήττητο σερί 19 αγώνων, εκ των οποίων τις 17 μέσα στο 2024. Σχεδόν ένα πεντάμηνο για… φίλημα για τους πρωταθλητές του Α΄ ομίλου, που έδειξαν έμπρακτα «αρνητές ήττας».

Εξαίρεση ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από τη Νίκη Βόλου, που όμως-κακά τα ψέματα-δεν ήταν αυτοσκοπός φέτος η διάκριση στο συγκεκριμένο θεσμό. Όπως δεν μπορεί να είναι απόλυτη προτεραιότητα για ομάδες Super League 2.

Χωρίς «κοιλιά» επί της ουσίας

Κάτι βεβαίως που δεν «αγγίζει» μόνο την ικανότητα, αλλά την ιδιοσυγκρασία, το πείσμα και τη νοοτροπία μιας ομάδας. Την ψυχοσύνθεσή της. Η συνταγή πρωταθλητισμού επιτάσσει ουσία και βαθμοθηρία, ασχέτως εμφανίσεων και θεάματος. Τρίποντα και στη μέτρια μέρα σου.

Και ο Λεβαδειακός όταν δεν είχε τις… μεγάλες νίκες, είχε τις «επαγγελματικές», ενίοτε και βολικές ισοπαλίες σε δύσκολες έδρες, που κάποιοι αντίπαλοί του μπορεί να έφευγαν και ηττημένοι. Κάθε λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Η δεύτερη ΑΕΛ απειλούσε για μεγάλο διάστημα. Πότε πλησίαζε, πότε… υποχωρούσε και απομακρυνόταν. Όπως και πέρυσι όμως, «κυνηγούσε» τον Πανσερραϊκό, χωρίς ποτέ να αισθανθεί φαβορί, αφού τα σκαμπανεβάσματα και οι μεταπτώσεις δεν είχαν βγει από το… λεξιλόγιο και δεν επέτρεψαν το κάτι παραπάνω. Είχε τα «ups and downs», τη στιγμή που ο Λεβαδειακός δεν έδειχνε κάποιο διάστημα… κοιλιάς.

Διαχειρίστηκε το προβάδισμα – Είπε… ευχαριστώ στα «δώρα» της ΑΕΛ στα playoffs

Από ένα σημείο και μετά, ο Λεβαδειακός έκανε διαχείριση του αβαντάζ. Άφηνε την αίσθηση ότι είναι θέμα χρόνου να κόψει το νήμα πρώτος, ειδικά μετά τα συνεχιζόμενα… δώρα των Λαρισαίων στα playoffs. Επί του πρακτέου, η θεσσαλική ομάδα έκανε την πρώτη νίκη της στη β΄ φάση μόλις την… 7η (προηγούμενη) αγωνιστική, στο 3-0 με την ΑΕΚ Β. Στην έναρξη των playoffs η διαφορά των δυο ομάδων ήταν στους 4 πόντους, παρότι δεν ήταν… ατόφια η κατάταξη αλλά διαιρέθηκαν δια δυο οι βαθμοί (κάτι που δεν ευνοεί τον πρώτο) και στην πορεία η ψαλίδα άνοιξε στο +10 και πλέον στο +13.

Την κράτησε μακριά στα τρία ντέρμπι

Επίσης, μπορεί ο Λεβαδειακός να μην κέρδισε σε κανένα ντέρμπι τους Θεσσαλούς, αλλά ούτε οι «βυσσινί» τους κέρδισαν, με τις τρεις ισοπαλίες να… απαγορεύουν τη βαθμολογική προσέγγιση, πολύ περισσότερο την προσπέραση.

Οι… πιένες της Ρούμελης και η διαφορά ηρεμίας

Στη Λάρισα συγκριτικά μάλλον έλειψε και η ηρεμία, στο βαθμό που εξέπεμπε η ομάδα της Ρούμελης, διατηρώντας πιο χαμηλούς τόνους σε αυτή τη διαδρομή, τουλάχιστον μεταξύ των δυο, όσο το δυνατόν πιο μακριά από τα «φώτα». Ακόμα και αν υπήρξαν εσωτερικά ζητήματα, υπήρξαν και στεγανά. Eίπαμε, όλα μετρούν. Σημειωτέον, το συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα τονώνεται από πλευράς εκπροσώπησης, μετά και τη φετινή δυναμική παρουσία της Λαμίας.

Ισορροπία σε άμυνα-επίθεση

Από τα συν για το Λεβαδειακό ήταν η στιβαρή ανασταλτική λειτουργία, όπου δέσποζε η παρουσία του Γκροφ στην εστία, με αρκετά clean sheet. Για παράδειγμα, στα playoffs οι Βοιωτοί είναι στο 12-3, με average +9, ενώ η δεύτερη ομάδα του Παύλου Δερμιτζάκη στο 13-12, μόλις στο +1.

Στην κανονική περίοδο, η ομάδα του Σωκράτη Οφρυδόπουλου ήταν με τέρματα 36-9, ενώ η ΑΕΛ με 32-12. Στο +27 οι πρωταθλητές, που υπερτέρησαν και στους δυο τομείς (άμυνα-επίθεση), στο +20 η θεσσαλική ομάδα, με ορίζοντα 22 αγώνων για κάθε ομάδα.

 

Όσο για τους σκόρερ, συνολικά ως τώρα στις δυο φάσεις και δυο στροφές πριν το φινάλε, για τους «πράσινους» πρώτος σκόρερ είναι ο Ρομό με 10 γκολ και έπονται ο Τσιριγώτης με 8 («αποκάλυψη» μέσα στο 2024 ο Ζακυνθινός), ο Νίκας με 7 και ο Γιαννιώτας με 4. Τρεις παίκτες έχουν από 3 γκολ και είναι οι Τσάπρας, Κουάδρα και Πολέτο.

Στους 14 οι παραμένοντες από πέρυσι

Σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά στη Super League 1, στη δύναμη του Λεβαδειακού παρέμειναν οι Γκροφ, Στογιάνοβιτς, Αγγελόπουλος (τερματοφύλακες), Ντεντάκης, Βήχος, Τσάπρας, Λιάγκας (αμυντικοί), Μεχία, Νίκας, Χάμοντ, Μπελμόντ (μέσοι), Γιαννιώτας, Τσιριγώτης (γύρισε από δανεισμό στην ΑΕΛ), Συμελίδης (επιθετικοί). Μια καλή βάση για το νέο «χτίσιμο», αλλά όχι από το μηδέν.

«Βγήκαν» οι περισσότερες επιλογές του καλοκαιριού

Παράλληλα, ο Λεβαδειακός πήρε καλό βαθμό στους παίκτες που έντυσε τα πράσινα το καλοκαίρι, όταν δομούνται πιο ορθολογικά οι ομάδες. Ήρθαν οι αμυντικοί Τσελεπίδης, Σωτηράκος, Πίρινεν, Άνχελ Λόπεθ, οι μέσοι Νικολιάς, Κασέμι, Πολέτο και οι επιθετικοί Ρομό, Κουιρουκίδης, Κουάδρα, Νταγκό.

Οι περισσότεροι «βγήκαν», είχαν ενεργό ρόλο και έκαναν τη διαφορά, ενώ και οι ξένοι είχαν πρότερη εμπειρία κατά βάση στην Ελλάδα (Βόλος, Παναιτωλικός, Απόλλων Σμύρνης). Η΄ την Κύπρο όπως ο Βενεζουελάνος Χοσέ Ρομό, πρώτος σκόρερ της ομάδας φέτος ως τώρα.

Οι συμπληρωματικές «πινελιές» του χειμώνα

Ταυτόχρονα, στην εμβόλιμη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου αποκτήθηκαν οι Κωστή, Γκουστάβο Κόστα (μέσοι), Μπαϊροβιτς, Γκεζαλί (επιθετικοί). Μπορεί οι παίκτες που ήρθαν το χειμώνα να μην έκαναν την απόλυτη διαφορά στην πλειοψηφία τους (δυο γκολ ο Αντμίρ Μπαϊροβιτς ως τώρα), αλλά σε τελική ανάλυση δε… χρειάστηκε τόσο.

Ο ρόλος Κομπότη και η διαφορά παραγοντικής εμπειρίας

Και δεν πρέπει να λησμονούμε τη διαφορά παραγοντικής εμπειρίας του Γιάννη Κομπότη με τον Αχιλλέα Νταβέλη. Ο πρώτος είναι χρόνια στο… κουρμπέτι. Γνωρίζει άριστα το χώρο και ήταν παρών σε μεγάλες στιγμές του Λεβαδειακού, ανόδους, πορείες στην Α΄ Εθνική, σημαντικές πωλήσεις παικτών (Φώτης Ιωαννίδης μια αρκετά πρόσφατη περίπτωση) και διαχείριση «ονομάτων». Περιστοιχιζόμενος από τεχνοκράτες συνεργάτες, όπως οι Μιχάλης Νικολόπουλος και Τάσος Παστός.

Ο ισχυρός άνδρας της Λάρισας διανύει τη δεύτερη σεζόν στην «κεφαλή» της ΑΕΛ και στο ποδόσφαιρο και ακόμα ρεαλιστικά είναι σε φάση που συλλέγει εμπειρίες, σε θέματα στελέχωσης της ομάδας, επιλογής συνεργατών και ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά και διαχείρισης κρίσεων.

Δύσκολων στιγμών που πάντα προκύπτουν μέσα σε μια χρονιά. Κάθε χρόνος ωριμάζει τον οποιονδήποτε ποδοσφαιρικό παράγοντα και του προσφέρει «μαθήματα», με ή χωρίς…παθήματα, αλλά σε κάθε «μπρα ντε φερ» η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Μετρά πάντα το ποιόν έχεις απέναντί σου σε μια «μετωπική».

Η επόμενη μέρα

Βεβαίως, ο Λεβαδειακός καλείται να μη γίνει «ασανσέρ», αφού πριν δυο χρόνια ήταν σε παρόμοια θέση, ανόδου στη Super League 1, τότε ως πρωταθλητής Νότου, υπό τις οδηγίες του Γιάννη Ταουσιάνη και αφού χρειάστηκε πρώτα μπαράζ, με την τότε πρωταθλήτρια Βορρά, Βέροια.

Η ομάδα της Βοιωτίας θα κληθεί να δείξει ότι μαθαίνει από τα όποια λάθη της και να εδραιωθεί στα «σαλόνια», με έγκαιρο και προσεκτικό σχεδιασμό. Το ένα δεδομένο είναι ότι ο μέσος Γιώργος Νίκας ανήκει στον Παναθηναϊκό και συνεπώς όλα εξαρτώνται από το «τριφύλλι».