Κύπελλο, «κυπελλάκι» ή ευρωπαϊκό σωσίβιο;

08.05.24 | 14:43

Ο Άρης προετοιμάζεται σε όλη τη διάρκεια των playoffs για τον τελικό του Κυπέλλου χωρίς άγχος και χωρίς σκοτούρες.

Είτε χάνει, είτε κερδίζει, το «ιερό του Δισκοπότηρο» είναι ο τελικός, κάτι που έχει βάλει κάτω από το χαλί κάθε αγωνιστική αδυναμία ή τραγελαφική εικόνα που είδαμε σε κάποια ματς – αντίθετα κάθε του επιτυχία, όπως η νίκη επί του ΠΑΟΚ ή επί του Παναθηναϊκού ή η ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, τονώνει ακόμα περισσότερο το ηθικό του και τον ψυχισμό του, ώστε κανείς στον οργανισμό του Άρη να μην ασχολείται με κάποια άλλα παιχνίδια, όπου (για να το θέσουμε κομψά…) ο Άρης δεν εμφανίστηκε και πολύ ανταγωνιστικός.

Ο έτερος φιναλίστ του τελικού του Κυπελλου από την άλλη, ο Παναθηναϊκός, δεν είχε την πολυτέλεια να δει τα playoffs ως «μέθοδο διδασκαλίας» ή «γενική επανάληψη» ή προετοιμασία για τον τελικό.

Μπήκε στα play-offs με βαθμολογικό ντεσαβαντάζ, πήρε οξυγόνο από τις 5 νίκες σε 6 παιχνίδια και στη συνέχεια έκανε δυο απανωτές ήττες, με ΑΕΚ και Άρη, που τον έβγαλαν ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος.

Κι όλο αυτό, έφερε γκρίνια, εσωστρέφεια, απογοήτευση, αγανάκτηση και παντελή έλλειψη ηρεμίας, σε ένα χρονικό σημείο όπου ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να τα χάσει όλα: το πρωτάθλημα (που το έχασε), το Κύπελλο (όπου ο Άρης έχει «μυριστεί αίμα»), ακόμα και την παρουσία του στην Ευρώπη την επόμενη χρονιά.

Ζητείται ψυχραιμία

Εν μέσω απόδοσης ευθυνών, προγραμματισμένων συλλαλητηρίων και γενικού αναθέματος, πολλοί συμπεριφέρονται σαν να έχει τελειώσει ήδη η χρονιά και ο Παναθηναϊκός να έχει μείνει στην ίδια τάξη.

Δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο, προφανώς μια ακόμα χρονιά χωρίς πρωτάθλημα είναι μια χρονιά δύσκολη για τους «πράσινους», αλλά δεν ξέρω ειλικρινά πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει βαθιά μέσα τους τι θα σημάνει αν ο Παναθηναϊκός χάσει το Κύπελλο και δεν καταφέρει να βγει Ευρώπη ούτε μέσω της κατάταξής του στο πρωτάθλημα.

Θα μιλάμε για αδιανόητη καταστροφή και μεγάλο πισωγύρισμα, που παραπέμπει σε άλλες εποχές, όχι και τόσο μακρινές, που όλοι θέλουν να ξεχάσουν.

Μόνο που ο λογαριασμός γίνεται στο τέλος της χρονιάς και όχι τρία παιχνίδια πριν το φινάλε.

Και η ομάδα αυτή, αξίζει να φτάσει στο τέλος των φετινών αγωνιστικών υποχρεώσεων όχι με βρισιές και «λαϊκά δικαστήρια», αλλά με ψυχραιμία και στήριξη – μην τους βγάλουμε όλους ούτε σκάρτους, ούτε αδιάφορους, μισθοφόρους ή άχρηστους…

Δεν είναι απλά το «κυπελλάκι», είναι η Ευρώπη

Για όλους αυτούς που παραδοσιακά απαξιώνουν το Κύπελλο και το χαρακτηρίζουν «κυπελλάκι», θεωρώντας το πρωτάθλημα το μοναδικό αξιόλογο τρόπαιο, ο τελικός με τον Άρη περνάει περίπου στα ψιλά.

Και η αλήθεια είναι πως για τον Άρη το Κύπελλο αυτό είναι «ολόκληρη η ζωή του», ενώ για τον Παναθηναϊκό θα είναι απλά ένα τσιρότο πάνω σε μια πληγή που αιμορραγεί ασταμάτητα.

Αλλά με το ηθικό των «πράσινων» στα πατώματα και με τα ματς που απομένουν στα playoffs να είναι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ και στη Λεωφόρο με τον Ολυμπιακό, είναι ορατός ο κίνδυνος να τερματίσει ο Παναθηναϊκός τέταρτος.

Και η μοναδική του ευρωπαϊκή διέξοδος, να είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου.

Για να αποφύγει λοιπόν ο Παναθηναϊκός να φορτωθεί με τόσο τεράστιο «πρέπει» η κατάκτηση του Κυπέλλου, για να αποφύγει να παίξει με τόσο μεγάλο άγχος, καλό θα ήταν να φροντίσει με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό να πάρει τα αποτελέσματα εκείνα, που θα τον διατηρήσουν σε θέση ευρωπαϊκή, ώστε να πάει στον τελικό Κυπέλλου διεκδικώντας έναν τίτλο και όχι την «ύπαρξή του».

Όλο αυτό φυσικά μόνο εύκολο δεν μοιάζει – για λόγους τόσο αγωνιστικούς, όσο και ψυχολογικούς.

Κι ακόμα και με Μπερνάρ και Ιωαννίδη διαθέσιμους, δυο παίκτες δηλαδή που μπορούν να αλλάξουν πράγματα προς το καλύτερο στο παιχνίδι της ομάδας, τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα.

Για να μην γίνουν όμως ακόμα δυσκολότερα, πρέπει οι παίκτες και ο προπονητής να βρουν τον τρόπο να καθαρίσουν το μυαλό τους, αρχής γενομένης στην Τούμπα, κάνοντας αυτό που επιτάσσει η φανέλα και η ιστορία της ομάδας, αλλά σκεπτόμενοι και τη δική τους επόμενη μέρα – όσοι τουλάχιστον θα βρίσκονται στην ομάδα και την επόμενη χρονιά.