Ολυμπιακός: Τα παραμύθια τελικά βγαίνουν αληθινά

30.05.24 | 15:00

«Χαιρετώ και συγνώμη για την ώρα. Αύριο θα ήθελα ένα κείμενο για τον Ολυμπιακό»

Ώρα 01.35 π.μ.

Το μήνυμα που έλαβα από την αρχισυνταξία (βλέπετε τί ώρα ήταν).

Δεν ήταν παραμύθι

Και σκέφτομαι από την στιγμή που έπεσα χθες για ύπνο – ακούγοντας τα πυροτεχνήματα όλο το βραδυ – : και τι να γράψω; Ή μάλλον τι να αφήσω απέξω;

Προσπαθούσα να θυμηθώ τι λεγόταν /ακουγόταν /γραφόταν λίγο πριν φύγει το 2023 για την αγωνιστική (την ποια;;;) του Ολυμπιακού, την απελπισία, την αγανάκτηση και το παράπονο των φίλων της ομάδας που την έβλεπαν να κάνει κάστινγκ σε προπονητές “σας ευχαριστούμε πολύ, θα σας ειδοποιήσουμε”.

Και σήμερα, έχουν ξυπνήσει – όσοι κατάφεραν να κοιμηθούν – και ακόμα προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι όλα όσα έζησαν χθες βράδυ μέχρι το ξημέρωμα, είναι πέρα για πέρα αληθινά.

Ότι μοιάζει με παραμύθι αλλά δεν είναι, ή ακόμα κι αν είναι πρόκειται για ένα από αυτά που βγαίνουν αληθινά.

Δεν ξέρουμε αν είναι case study αυτό που έκανε φέτος ο Ολυμπιακός, δεν ξέρουμε καν πώς να το χαρακτηρίσουμε.

Είναι τύχη; είναι δουλειά; είναι ευτυχής συγκυρία; είναι πρόγραμμα; Είναι όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μαζί.

Δεν θα τα αναλύσουμε όλα εδώ, ένα scrolling στο monobala.gr αρκεί για να βρείτε.

Αυτό που μπορούμε να πούμε εδώ, είναι ότι πρέπει να σημειωθεί με μεγάλα γράμματα στο ερυθρόλευκο ημερολόγιο πρώτα η ημερομηνία που ο Μεντιλίμπαρ έπιασε το στυλό για να υπογράψει το συμβόλαιό του και να γιορτάζεται κάθε χρόνο. Και μετά η χθεσινή ημέρα.

Γιατί ο Βάσκος – μεταξύ άλλων – έδειξε στους παίκτες του πώς ξεκλειδώνεις τον καλύτερο εαυτό σου, όποιον αντίπαλο κι έχεις μπροστά σου και πώς βλέπεις μια προοπτική εξέλιξης εκεί που οι όλοι οι άλλοι βλέπουν ένα χάος.

Και ναι, κατά τη γνώμη αυτής εδώ της στήλης, φυσικά και πρόκειται για την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική επιτυχία σε επίπεδο συλλογών για τη χώρα μας.

Για όσους ρωτούν και ζητούν επιχειρήματα, δεν μπαίνουμε στη διαδικασία, καθώς όσοι θέλουν επεξήγηση είναι βέβαιο ότι έχουν διαμορφώσει ήδη την άποψή τους και δεν αλλάζει. Πάμε παρακάτω.

Και πάλι καλά να λέμε…

Να ευχηθούμε αυτό να είναι μόνο η αρχή, η αφορμή και ο λόγος να ανοίξει ένα ευρωπαϊκό μονοπάτι και για τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες.

Να ευχηθούμε οι επόμενες ποδοσφαιρικές χρονιές να είναι – συνολικά – ίδιες και γιατί όχι ακόμα καλύτερες από τη φετινή.

Υγ: Όσο το γεγονός ότι οι τουαλέτες και μερικά καθίσματα του γηπέδου έπεσαν στα χέρια κάποιων – δεν αξίζουν καν τον χείριστο χαρακτηρισμό – και άλλαξαν διακόσμηση (sic) μπορούμε να το δούμε ως ένα ενδιαφέρον φαινόμενο προς μελέτη και αξιολόγηση:

Καταρχάς, στους 20.000 φίλους του Ολυμπιακού που πήγαν στην OPAP Arena, υπήρχαν και περίπου 20; 30; θέλετε 50; πάντως παραπάνω δεν ήταν αυτοί οι οποίοι έκαναν ό,τι και όσο μπορούσαν για να ντροπιάσουν τους υπόλοιπους 19.950.

Με άλλα λόγια, το ποσοστό είναι από λογικό έως και αναμενόμενο. Και πάλι καλά να λέμε.

Αντίστοιχοι ανεγκέφαλοι υπήρχαν και από την μεριά των βιόλα και για να μην μακρυγορούμε η ηλιθιότητα είναι σαν τα μυρμήγκι, όσο και να καθαρίσεις το σπίτι σου, πάντα θα βρει τρόπο να εμφανιστεί.

Και αν κάποιοι είναι τόσο περήφανοι που έβγαζαν και φωτογραφίες από τα επιτεύγματά τους, είναι μάλλον γιατί μέχρι εκεί φτάνουν.

Όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν να λένε ότι θυμούνται αυτή τη μαγική νύχτα για τον Τζολάκη, τον Ελ Κααμπί, τον Ρέτσο, τον Ποντένσε και τα άλλα παιδιά.