Πρέμιερ Λιγκ… όπως Σούπερ Λιγκ
02.03.24 | 17:55
Στην Ελλάδα κάνουμε το μέγα λάθος, να υποβαθμίζουμε οτιδήποτε καλό και θετικό υπάρχει στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου μας. Και ο λόγος απλός και εν μέρει κατανοητός. Το γύρω-γύρω, η βαβούρα, το παρασκήνιο, η ποιότητα του διαλόγου μεταξύ των παραγόντων (ευτυχώς όχι όλων) και η εύλογη καχυποψία, παρασύρουν στο διάβα τους όλα τα υπόλοιπα κομμάτια που συνθέτουν το πάζλ της Super League 1.
Άδικο; Ναι. Γιατί ενώ όλα αυτά προφανώς συμβαίνουν και είναι στη ζωή μας, το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και ο ανταγωνισμός, που από τότε που ανέβηκε ο Παναθηναϊκός, έχει περάσει σε άλλη διάσταση. Ο Ολυμπιακός κυριαρχούσε, η ΑΕΚ επανήλθε το 2018, ο ΠΑΟΚ μπήκε σφήνα στο παλιό ΠΟΚ το 2019 και από το 2021 που έκανε step up η ομάδα του Γιάννη Αλαφούζου, το πρωτάθλημα απέκτησε άλλο χρώμα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
Ο Ολυμπιακός κάνει κινήσεις για να επιστρέψει στην κορυφή, η ΑΕΚ κάνει ότι μπορεί για να μείνει σε αυτήν, ο ΠΑΟΚ βρίσκεται συνέχεια στην ελίτ, μετά από χρόνια απαξίωσης και ο Παναθηναϊκός έρχεται με δυναμική. Μια δυναμική που έλειπε από το πρωτάθλημα και εδώ και μία διετία, η μάχη του τίτλου είναι μεταξύ τεσσάρων σχεδόν ισοδύναμων ομάδων.
Συγγνώμη, αλλά ο ανταγωνισμός είναι το Α και το Ω στον αθλητισμό. Μη λέμε γνωστά και χιλιοειπωμένα πράγματα. Και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουμε πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα ποδόσφαιρου.
Για να έχετε εικόνα, δύσκολα θα βρει κανείς στην Ευρώπη, τέσσερις ομάδας να διεκδικούν τον τίτλο με αξιώσεις. Στην Αγγλία τρεις θα παλέψουν, ως το τέλος. Λίβερπουλ, Σίτι και Άρσεναλ. Στην Ιταλία η κούρσα είναι για έναν. Ίντερ και το χάος. Ο δεύτερος στο -10+. Στη Γερμανία, η Λεβερκούζεν του Τσάμπι Αλόνσο, στην ποδοσφαιρική ραψωδία του, κάνει πλάκα στην Μπάγερν που ακολουθεί πολύ πίσω ασθμαίνοντας. Άντε ας πούμε πως 1+1 θα μονομαχήσουν, γιατί το brand της Μπάγερν είναι βαρύ.
Στην Ισπανία, η Ρεάλ έχει αφήσει πίσω την έκπληξη Τζιρόνα και δεν ανησυχεί από την προβληματική Μπαρτσελόνα. Στη Γαλλία ο Εμπαπέ θα αφήσει την Παρί για τη Μαδρίτη, κατακτώντας ένα πανεύκολο πρωτάθλημα.
Σύμφωνοι, εκεί στα…ξένα παίζουν πιο θεαματικό ποδόσφαιρο, έχουν τεράστια ονόματα, μεγάλους σταρ και καλύτερα γήπεδα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Προσωπικά, ως φίλαθλος βλέπω με μεγάλο ενδιαφέρον την Σούπερλιγκ, δεν μπορώ να προβλέψω ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα και κάθε εβδομάδα έχει σασπένς. Κάτι που χρειαζόμαστε όλοι.
Θα μου πείτε, σωστά όλα αυτά, όμως το γύρω-γύρω δεν σε ενοχλεί; Φυσικά με ενοχλεί, αλλά δεν με χαλάει. Αυτό λέω. Οι υγιείς φίλαθλοι υπάρχουν και είναι περισσότεροι. Αυτοί δεν πάνε μαζικά γήπεδο πια, ωστόσο βλέπουν μανιωδώς τα παιχνίδια της αγαπημένης τους ομάδας.
Ας στοχεύουμε στα θετικά, ας αναδεικνύουμε την προσπάθεια των σωστών (παραγόντων, προπονητών, παικτών, διαιτητών) και φυσικά ας μην παραβλέπουμε την τοξικότητα. Εδώ στο monobala.gr θα ασχολούμαστε και με τις δύο πλευρές του ποδοσφαίρου μας. Και τη φωτεινή και την σκοτεινή. Μην αδικούμε την φωτεινή, επειδή υπάρχει η σκοτεινή. Κρίμα είναι…