Πηγή: Intime

Bloggers

Τα φαντάσματα του Άρη και ο Κόντης που δεν έπαθε…Τερίμ

26.05.24 | 16:37

Γράφει: Πάνος Βόγλης

Αποβολή Κώτσιρα. Σωστή. Αποβολή Νταρίντα. Σωστή. Αποβολή Ζουλ. Ολόσωστη.

Για ποια διαιτητική απόφαση μιλάμε που έκρινε τον τελικό; Ας είμαστε σοβαροί και κυρίως ψύχραιμοι. Ο τελικός κρίθηκε στις λεπτομέρειες, στη μία φάση, στο ένα γκολ, στο ένα λάθος, όχι όμως στη διαιτησία. Εκτός από απαράδεκτη, είναι και αναίτια η επίθεση του Καρυπίδη και των συν αυτώ στη Στεφανί Φραπάρ. Πουθενά δεν αδικήθηκε ο Άρης, όπως πουθενά δεν αδικήθηκε και ο Παναθηναϊκός. Με καθαρό μυαλό τα ίδια θα πουν και οι φίλοι του Άρη. Είναι ανθρώπινο και ως ένα σημείο λογικό να εκνευριστεί με το αποτέλεσμα ο Καρυπίδης. Αλλά να ψάξει τους ενόχους στα πρόσωπα των διαιτητών και μάλιστα να κινηθεί απειλητικά εναντίον τους, ξεπερνάει το όριο. Είναι καλό να ονειρεύεσαι, είναι κακό να βλέπεις φαντάσματα.

Σίγουρα ο ίδιος έρχεται σε δύσκολη θέση και στα μάτια των οπαδών της ομάδας του, καθώς πρέπει να δικαιολογήσει την (όχι όσο επιτυχημένη θα ήθελε) χρονιά, με κάποια πειστικά επιχειρήματα.  Η πίεση, η απώλεια του τίτλου, ο έκρυθμος χαρακτήρας, το νεαρόν της ηλικίας και φυσικά η πάγια ελληνική τακτική της αναζήτησης ευθυνών σε άλλους και όχι σε μας, οδήγησαν τον Πρόεδρο του Άρη σε πράξεις που τον εκθέτουν.

Και αν κάποιος πει, όπως ο γράφων, πως λίγες στιγμές μετά τον τελικό, το αίμα βράζει, η σύγχυση είναι μεγάλη και όλα εξηγούνται (όχι δικαιολογούνται), θα συμφωνήσω μαζί του.

Την άλλη μέρα όμως; Γιατί διαβάζουμε πως ο Καρυπίδης θα καταγγείλει στην UEFA τη Φραπάρ και τον Varista που είχε. Ακόμη θυμωμένος είναι; Ως τι θα την καταγγείλει; Ως στημένη από τον Μάνταλο; Για να πάρει το τρόπαιο ο…Παναθηναϊκός που προφανώς…ελέγχει την ΚΕΔ. Ναι, ακριβώς αυτό τίποτα άλλο.

Ο Μάντζιος έφτασε τον Άρη στο ταβάνι του

Η σοβαρότητα καθορίζει την πορεία των ομάδων. Και το καθαρό μυαλό στις αποφάσεις. Δεν είναι αργά για τον Άρη να αλλάξει το αφήγημα για την…στημένη διαιτητίνα και να αρχίσει το χτίσιμο της ομάδας της νέας χρονιάς. Που ακούω ότι δεν θα έχει τον Άκη Μάντζιο στο τιμόνι, αν και προσωπικά διαφωνούμε. Ο Μάντζιος παρουσίασε έναν Άρη πολύ σοβαρό, τον πήγε σε τελικό Κυπέλλου, του έδωσε ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα, έγινε δύσκολος αντίπαλος εντός και εκτός έδρας. Νίκησε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό δύο φορές, έφερε ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, νίκησε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και έχασε τον τελικό του Κυπέλλου στο 90+6! Τι άλλο θα κάνει δηλαδή ο επόμενος προπονητής; Θα πάρει το πρωτάθλημα;

Ο Κόντης δεν έπαθε…Τερίμ

Ο τελικός κρίθηκε στις λεπτομέρειες και αναλύθηκε στο κείμενο του Θάνου Κονταξή, πάντα με τη βοήθεια της OPTA, η επιδραστικότητα του Χουάνκαρ, η συμβολή του Μπερνάρ και η τακτική του Άρη, ειδικά μετά τη συνθήκη των 10vs9 παικτών.

Κατά τη γνώμη μας το πήρε η ανώτερη ομάδα, που προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά δεν τα κατάφερε καθώς απέναντι της είχε έναν αντίπαλο με σκληρά μαρκαρίσματα, συμπαγή άμυνα και αλληλοκαλύψεις αξιοζήλευτες. Ο Άρης δεν πρόδωσε τα πιστεύω του, ο Κόντης δεν έκανε αλλαγές γιατί δεν ήθελε να διαταράξει χημεία και συνεργασίες και εν τέλει νικητής βγήκε ο…πιο άπειρος, γιατί έχει καλύτερο ρόστερ και δεν μπέρδεψε την ομάδα του με κινήσεις πανικού από τον πάγκο. Όπως ο προκάτοχος του.

Το δέσιμο παικτών με Αλαφούζο

Η εικόνα των παικτών να σηκώνουν στον αέρα τον Γιάννη Αλαφούζο, λέει πολλά για το δέσιμο διοίκησης και παικτών. Οι παίκτες γουστάρουν πολύ τον ιδιοκτήτη, το δείχνουν, το λένε και αυτό ας το κρατήσουμε. Όλοι θέλουν τίτλους, όλοι θέλουν το πρωτάθλημα, είναι γελοίες οι απόψεις που γράφονται στα social media πως ο ιδιοκτήτης δεν θέλει η ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα, γράφοντας ως επιχειρήματα κάτι ψεκασμένα που πραγματικά σε κάνουν να απορείς. Το θέλει και το παραθέλει. Σωστή η κριτική για τα λάθη του. Άστοχοι και στο όριο της γραφικότητας οι ισχυρισμοί πως υπάρχει κρυφό σχέδιο πίσω από την απώλεια του τίτλου. Παιδιά, αυτά πιστεύει και ο Καρυπίδης για τον χαμένο τελικό του Σαββάτου. Ότι υπάρχει σχέδιο από πίσω. Όχι, το λέω για να ξέρουμε που βρίσκεται ο καθένας. Στην πλευρά της λογικής ή στον Αθέατο Κόσμο του Κώστα Χαρδαβέλλα; Αν τον θυμάστε…