Εθνική ομάδα: Το πλάνο πέτυχε, ο ασθενής… απεβίωσε

27.03.24 | 18:30

Το τέλος του αγώνα στην Τιφλίδα βρήκε όλους τους Έλληνες στεναχωρημένους και τους παίκτες κλαμένους στα αποδυτήρια του «Boris Paichadze». Απόλυτα λογικά συναισθήματα τα οποία γεννά ο αθλητισμός. Από την υπέρτατη χαρά μετά το θρίαμβο κόντρα στο Καζακστάν στην απόλυτη θλίψη για τον αποκλεισμό από άλλη μία μεγάλη διοργάνωση. Τα 10 χρόνια μακριά από τις τελικές φάσεις έχουν δημιουργήσει το κλίμα που σήμερα… δηλητηριάζει τους πάντες.

H δεκαετία της απόλυτης επιτυχίας (2004-2014)

Η γενιά που μεγάλωσε βλέποντας την Εθνική ομάδα να κατακτά την κορυφή της Ευρώπης, να βρίσκεται στις 5 από τις 6 τελικές φάσεις από το 2004 ως το 2014… καλόμαθε. Μεγάλωσε και πίστεψε ότι η Ελλάδα είναι μέσα στο top των Εθνικών ομάδων, ενώ μέχρι το 2004 είχε παρουσία (τραυματική) σε δύο μεγάλες διοργανώσεις. Αν αναλογιστούμε το χρονικό διάστημα ζωής των εθνικών ομάδων, η μία δεκαετία είναι απλά μία… σταγόνα στον ωκεανό. Κι όμως αυτή η δεκαετία έγινε σημείο αναφοράς για όλους μας. Αυτή άλλαξε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Και φυσικά έχει τα καλά του αλλά όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, έχει και τα κακά του. Ας μην αναλωθούμε στο τι καλό μας έχει προσφέρει η δεκαετία της επιτυχίας και ας μείνουμε στο ότι μας έκανε απαιτητικούς, αυστηρούς, υπεραισιόδοξους και στο τέλος της ημέρας… άδικους σε πολλές περιπτώσεις.

Το αποτέλεσμα κρίνει το μέλλον των προπονητών

Στον επαγγελματικό αθλητισμό η μοίρα των ανθρώπων του εξαρτάται από τα αποτελέσματα. Όσο καλή δουλειά κι αν κάνεις ή θεωρείς ότι κάνεις αν στο τέλος της ημέρας δεν καταφέρεις να πάρεις το αποτέλεσμα, θα δεις δίπλα στο όνομά σου τη λέξη αποτυχία. Όμως αυτό δεν είναι η εύκολη και απλή ανάγνωση; Και αν αυτό είναι το μόνο κριτήριο τότε καμιά 20αριά προπονητές θα έπρεπε να έχουν δουλειά. Δεν μπορεί η Εθνική ομάδα να λειτουργεί λες και είναι η Βραζιλία, η Γαλλία ή η Γερμανία. Από την απομάκρυνση του Φερνάντο Σάντος και μετά η Εθνική Ελλάδας πέρασε μία μακρά περίοδο που δεν καταλάβαινες καν τι συμβαίνει στο εσωτερικό της ομάδας.

Ο Ρανιέρι έφυγε πριν καν έρθει και μετά ο… άσχετος πήρε το πρωτάθλημα με τη Λέστερ. Ο Μαρκαριάν ήρθε, είδε και απήλθε. Ενδιάμεσα καθόταν για λίγο και ο Τσάνας στον πάγκο. Ο Σκίμπε άντεξε μία τριετία αλλά αν σας ρωτήσω τι έκανε στην Εθνική, κανείς δεν θα έχει μία απάντηση. Ο Αναστασιάδης δεν κατάφερε να ηγηθεί της αναγέννησης και όλα έδειχναν… μαύρα.

Τον Ιούλιο του 2019 άρχισε η… αντεπίθεση

Μας άρεσε, δεν μας άρεσε ο Φαν’τ Σχιπ ήταν ο άνθρωπος που ήρθε στην Ελλάδα και άλλαξε τον τρόπο λειτουργίας της Εθνικής. Παρακολούθησε όλους τους παίκτες και αρχίσαμε να ακούμε άγνωστα ονόματα στις κλήσεις του. Τα αποτελέσματα δεν τα λες ιδανικά αλλά το ότι υπήρχε πλάνο δεν μπορούσε να μην το δει κάποιος. Επιτυχημένο ήταν; Όχι. Σε μία ομάδα που έζησε μία πενταετία χωρίς καν πλάνο, ήταν εξέλιξη αυτό που έκανε ο Ολλανδός. Όταν έφυγε, η ΕΠΟ αποφάσισε να πάει με έναν προπονητή που στο άκουσμά του δεν υπήρχε ούτε ενθουσιασμός, ούτε απογοήτευση. Ο Πογιέτ δεν έκανε… μαγικά αλλά συνέχισε στο δρόμο που χάραξε ο Φαν΄τ Σχιπ. Ήδη είχαμε καταλάβει ότι το Nations League δεν είναι μία… αστεία διοργάνωση και ότι θα μπορούσε να μας δώσει μία ευκαιρία για να βρεθούμε σε τελική φάση.

Ο Πογιέτ θα φύγει, το πλάνο θα μείνει;

Η Εθνική του Πογιέτ πήρε την πρωτιά στον όμιλο του Nations League και αυτό της έδωσε την ευκαιρία να διεκδικήσει την πρόκριση στην τελική φάση του Euro 2024. Ο όμιλος των European Qualifiers δεν ήταν για τα… δόντια μας αλλά τα play offs ήταν. Ναι θα έπρεπε να προκριθούμε βάση της δυναμικής των αντιπάλων μας στα play offs. Ναι ο αποκλεισμός από τη Γεωργία είναι αποτυχία. Ναι η Εθνική Ελλάδος δεν θα είναι μεταξύ των 24 κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης. Και αυτό σημαίνει ότι θα τα αλλάξουμε όλα και θα πάμε στο επόμενο Nations League με ένα νέο προπονητή και ένα νέο ρόστερ; Αν το κάνουμε αυτό σημαίνει ότι κρίναμε πως ήταν αποτυχημένο και το πλάνο που άρχισε να εφαρμόζεται το 2019. Νέο προπονητή λογικά θα έχουμε αλλά οφείλουμε για να μην πετάξουμε κι άλλα χρόνια, να διαλέξουμε έναν κόουτς, όχι βάση ονόματος, που θα μπορεί να εξελίξει το σχέδιο.

Σας έρχεται κάποιος στο μυαλό που δεν έχει ομάδα και έχει και αποδοχή από την πλειοψηφία του ποδοσφαιρικού κόσμου της χωράς;