Οι εκλογές στην ΕΠΟ και το αποτυχημένο μοντέλο του «προέδρου – γλάστρα»

10.04.24 | 11:42

Στη Γ’ Ελληνική Δημοκρατία και ειδικότερα μετά την αναθεώρηση του συντάγματος το 1986 ο ρόλος του/της Προέδρου της Δημοκρατίας είναι ως επί το πλείστον συμβολικός και εθιμοτυπικός.

Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης είναι αυτός που αποφασίζει για την πολιτική της κυβέρνησης μέσω της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας.

Στις εκλογές του Μαρτίου του 2021 ο «πόλος» της συμμαχίας ΑΕΚ – ΠΑΟΚ, που ανέλαβε την ηγεσία της ΕΠΟ, προώθησε το μοντέλο του προέδρου της ΕΠΟ με καθήκοντα «Προέδρου της Δημοκρατίας».

Με άλλα λόγια, στην θεσμικά κορυφαία θέση του ποδοσφαίρου, ήθελε ένα πρόσωπο που θα εκπροσωπεί, θα συμβολίζει, θα υπογράφει, αλλά δεν θα είναι αυτό που θα χαράσει την πολιτική της ομοσπονδίας. Θα είχε ρόλο διακοσμητικό.

Αυτόν τον ρόλο δέχθηκε να υπηρετήσει ο Θ. Ζαγοράκης, ο οποίος, ετράπη σε φυγή εντός εξαμήνου, μόλις κατάλαβε πού έμπλεξε και τί κόστος θα είχε αυτή η ανάμειξη στο προφίλ του.

Αυτό το ρόλο υπηρέτησε, απολύτως διεκπεραιωτικά, ο αναπληρωτής πρόεδρος ο Π. Δημητρίου και στο τέλος ο Π. Μπαλτάκος, ο οποίος λόγω ιδιοσυγκρασίας και μεγάλης εμπειρίας ήρθε σε σύγκρουση με τον εκτελεστικό διευθυντή, Ι. Φιλιππούση και το «διευθυντήριο» στους οποίους είχε ανατεθεί η εν τοις πράγμασι διοίκηση της ΕΠΟ.

Όμως, το μοντέλο του «προέδρου – γλάστρα» απέτυχε.

Στην προηγούμενη τριετία η ΕΠΟ είχε προβληματική λειτουργία στο εσωτερικό της με έναν τις περισσότερες φορές αθέατο αλλά οξύ ανταγωνισμό μεταξύ του προέδρου και του εκτελεστικού γραμματέα.

Αρκετές αποφάσεις που ελήφθησαν πόρρω απείχαν από αυτό που ονομάζεται “χρηστή διοίκηση”.

Αλλά και στο επίπεδο της «παραγωγής πολιτικής» κανένα βήμα προόδου δεν παρουσιάστηκε, παρότι υπήρξαν ευνοϊκές συνθήκες: Τα εκατομμύρια ευρώ που απελευθερώθηκαν από τις FIFA/UEFA και με τα οποία γέμισαν τα ταμεία της ομοσπονδίας.

Ενόψει το εκλογών του προσεχούς καλοκαιριού έχει επανέλθει στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ το θέμα του ρόλου που θα έχει ο νέος πρόεδρος.

Αν αποδεχθεί το ρόλο του «προέδρου – γλάστρα» τότε ή θα αναγκαστεί να παραιτηθεί όπως ο Ζαγοράκης ή θα συγκρούεται σχεδόν σε ημερήσια διάταξη μ’ ένα περιβάλλον με το οποίο θα είναι αναγκασμένος να συνυπάρξει και να ανεχθεί, χωρίς να έχει επιλέξει.

Αν, όμως, ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ θέλει να λειτουργήσει ως «πρωθυπουργός» του ποδοσφαίρου, επαναφέροντας την ομοσπονδία από μια οιονεί θεσμική εκτροπή, που βιώνει από τον Μάρτιο του 2021, στην θεσμική τάξη, στην αποκατάσταση της ιεραρχίας και στη διάκριση των εξουσιών, θα πρέπει:

α) Να επιλέξει το νέο εκτελεστικό διευθυντή, όπως με διασταλτική ερμηνεία το καταστατικό ορίζει.

β) Να επιλέξει το νέο πρόεδρο της ΚΕΔ, όπως ο κανονισμός διαιτησίας προβλέπει και με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των ΠΑΕ της Super League, που μετέχουν στην Επιτροπή Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου.

γ) Να συγκροτήσει με πρόσωπα της εμπιστοσύνης τους τις επιτροπές και τις διευθύνσεις

δ) Να έχει την πλειοψηφία την Εκτελεστική Επιτροπή.

Σε αντίθετη περίπτωση το μέλλον του θα είναι υποθηκευμένο…