Εθνική Ομάδα

Τακτική ανάλυση: Η επιβλητικότητα είναι γαλανόλευκου χρώματος

22.03.24 | 12:06

Η Ελλάδα ήταν επιβλητική, χτύπησε όλες τις αδυναμίες των αντιπάλων και διαλύοντας με 5-0 το Καζακστάν, προκρίθηκε στον τελικό των play-offs του Nations League.

Είναι φορές που κάθε προσπάθεια ανάλυσης μοιάζει ελλιπής για να περιγράψει αυτό που έχεις δει με τα μάτια σου. Λένε πως στον αθλητισμό και δη σε τόσο σημαντικούς αγώνες, πρέπει πρώτα να έχεις ψυχική ετοιμότητα, όλες οι αισθήσεις σου να συντονίζονται για έναν και μόνο σκοπό. Να είσαι in the zone με λίγα λόγια.

Η Εθνική Ελλάδας, συμπύκνωσε όλα αυτά τα στοιχεία σε 45’ ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, καθώς πέρα από την τρομερή δουλειά που έκανε ο Γκουστάβο Πογέτ και το επιτελείο του στο «διάβασμα» του αντιπάλου, το ακόμα πιο σπουδαίο είναι ο τρόπος με τον οποίο οι διεθνείς διαχειρίστηκαν το παιχνίδι.

Το τελικό 5-0 επί του Καζακστάν έδωσε την πρόκριση στην Ελλάδα αλλά παράλληλα ήταν και μια δήλωση προθέσεων ενόψει του σπουδαιότερου αγώνα της Εθνικής εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.

Η έκπληξη του Πογέτ που… δεν ήταν έκπληξη

Στο άκουσμα της βασικής ενδεκάδας του Πογέτ, πολλοί αναρωτήθηκαν κυρίως για την ύπαρξη του Δημήτρη Πέλκα σε αυτή. Ο 30χρονος εξτρέμ επέστρεψε μετά τον τραυματισμό του και αμέσως συμπεριλήφθηκε στα πλάνα του Ουρουγουανού coach.

Αυτό φυσικά δεν αποτελεί καμία έκπληξη πρακτικά, καθώς ο Πέλκας έχει ξεκινήσει στους 7 από τους 11 τελευταίους επίσημους αγώνες της Εθνικής με τον Πογέτ.

Στο… ίδιο mood κινήθηκε και η επιλογή των υπόλοιπων δέκα. Ο Βλαχοδήμος στα γκολπόστ που έχει παίξει σε όλα τα επίσημα ματς, η τετράδα των Μπάλντοκ, Μαυροπάνου, Χατζηδιάκου, Τσιμίκα που είναι αυτή που εμπιστεύεται απόλυτα ο Πογέτ κι άλλαξε μόνο (Ρότα και Ρέτσος) ελέω τραυματισμών, Μάνταλος, Μπακασέτας, Κουρμπέλης στα χαφ με τον τελευταίο να είναι ο μόνος που… παιζόταν, ο Μασούρας που είναι αναντικατάστατος κι ο Ιωαννίδης που κέρδισε τη μάχη των φορ από Παυλίδη και Γιακουμάκη.

Από την άλλη, ο Αντίεβ επέλεξε το αγαπημένο του 5-4-1. Όπως σας είπαμε και χθες, μόνο ερωτηματικό ήταν αν θα πήγαινε σε διάταξη με δύο φορ ή έναν. Τελικά, μπορεί επίσημα να κατέβηκε με μοναδικό προωθημένο τον Σαμορόντοφ, ωστόσο, είτε ο Τσεσνόκοφ από τα δεξιά, είτε ο Αστάνοφ από τα αριστερά, συνέκλιναν προς τα εμπρός.

Ο Ζαϊνουντίνοφ τοποθετήθηκε στην κλασική του θέση όταν αγωνίζεται με το Καζακστάν, εσωτερικός χαφ δηλαδή, ενώ αντικαταστάτης του καλύτερου αμυντικού της ομάδας Αλίπ, ήταν ο Ερλάνοφ.

Ένας… δαιμονισμένος Πέλκας και ένα υπέροχο πρώτο 15λεπτο

Από το πρώτο δευτερόλεπτο του αγώνα, ήταν ξεκάθαρο το πλάνο της Εθνικής. Ήθελε να παίξει γρήγορο, άμεσο και κάθετο ποδόσφαιρο. Η κινητικότητα ήταν αυξημένη και οι διεθνείς έφτιαχναν συνεχώς τρίγωνα, θέλοντας να σπάσουν την πίεση των φιλοξενούμενων και να δημιουργήσουν υπεραριθμίες.

Αν αυτό δεν ήταν εφικτό, επέλεγαν το δρόμο… της αλλαγής πλευράς με μεγάλες διαγώνιες πάσες. Τελικά, με εξαίρεση το τέταρτο γκολ, τα υπόλοιπα τρία του ημιχρόνου ήρθαν με αυτούς τους τρόπους.

Οι Καζάκοι σε φάση οργανωμένης άμυνας βρίσκονταν σε mid block ενώ πίεζαν κοντά στο Βλαχοδήμο όταν τους δινόταν η ευκαιρία. Ωστόσο, το τρικ του Αντίεβ με την αριστερή πλευρά τού Καζακστάν να μετατοπίζεται προς τα εμπρός φτίαχνοντας μια διάταξη που έμοιαζε σε 4-4-2, ήταν και αυτό που καταδίκασε την ομάδα του.

Ο Πογέτ είχε «διαβάσει» αυτή τη συνήθεια των Ασιατών, τη μετέτρεψε σε αδυναμία και τη χτύπησε.

Τα τρία Μ (Μπακασέτας, Μπάλντοκ και Μασούρας) ειδικά σε positional play είχαν πάντα μικρές αποστάσεις μεταξύ τους και ήθελαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός πως Βορογκόφσκι και Αστάνοφ δεν ήταν αμυντικά συνεπείς.

Την ίδια στιγμή, ο Πέλκας είχε πάρει εντολή να συγκλίνει και να γίνεται δεύτερο αγκάθι στην αμυντική τριάδα των Καζάκων ενώ ο Καίροφ που είχε αναλάβει το μαρκάρισμά του, ήταν… σε άλλο γήπεδο.

Αποτέλεσμα στο πρώτο τέταρτο, ο Πέλκας να έχει μία τελική στο δοκάρι συν ένα κερδισμένο πέναλτι στην ίδια φάση κι ένα γκολ με κεφαλιά (το οποίο προήλθε από δικό του κλέψιμο). Το χαρακτηριστικό που κάνει ίσως τη διαφορά, είναι πως και στις δύο αυτές φάσεις, η Ελλάδα πατάει την αντίπαλη περιοχή με πέντε παίκτες(!!!).

Η στιγμή που θα άλλαζε τα πάντα και η επιβλητικότητα της Εθνικής

Σε αυτό το σημείο, η Ελλάδα είχε 73-27 κατοχή και 100/111 πάσες, ούσα η απόλυτη κυρίαρχος του ματς. Ήταν δεδομένο όμως πως το Καζακστάν θα προσπαθούσε να βγει… από το καβούκι του.

Σε μια τέτοια φάση στο 24’ θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα, όταν μετά το σουτ του Τσεσνόκοφ η μπάλα κόντραρε στον Χατζηδιάκο και για χιλιοστά κατέληξε στο δοκάρι κι όχι στα δίχτυα του Βλαχοδήμου. Ήταν η μοναδική στιγμή που οι φίλαθλοι κράτησαν την αναπνοή τους. Σε τέτοιες στιγμές όμως που μπορούν όλα να αλλάξουν, χρειάζεται και η τύχη.

Έκτοτε, οι διεθνείς συνέχισαν από εκεί που είχαν μείνει. Πίεση, γρήγορες μεταβιβάσεις, κινητικότητα, άμεσο ποδόσφαιρο. Η στόχευση στα κενά μεσοδιαστήματα έδινε εύκολα μέτρα στην προσπάθεια της Εθνικής για να επιτεθεί ενώ τα τρία Μ, έδιναν… ρέστα σε κάθε ευκαιρία.

Σε αυτό το σημείο, η κυκλοφορία των διεθνών, ο τρόπος που έπαιζαν και σε συνάρτηση με τη διάθεση των αντιπάλων, έριξαν το PPDA (passes per defensive action) στο 32. Τουτέστιν, στο τέταρτο 31’-45’ η Ελλάδα άλλαζε μέσο όρο 32 πάσες, πριν οποιαδήποτε αμυντική παρέμβαση των Καζάκων.

Στη συνέχεια, το 3-0 προήλθε από κλέψιμο, μετάβαση και αλλαγή πλευράς ενώ το 4-0 από κομπίνα ύστερα από στατική φάση. Όλα δουλεμένα, όλα τέλεια εκτελεσμένα με ψυχραιμία, πάθος, ενέργεια και αποφασιστικότητα. Κοινώς, το πιο επιβλητικό ημίχρονο της Ελλάδας εδώ και πολλά χρόνια.

 

Οι αλλαγές του Αντίεβ και η διαχείριση των διεθνών μας

Με την έναρξη του δευτέρου μέρους ο Αντίεβ προχώρησε σε τρεις αλλαγές, χωρίς όμως να αλλάξει τη διάταξη. Το πλάνο συνέχισε να είναι ίδιο αλλά οι οδηγίες ήταν περισσότερο αμυντικής και τακτικής φύσεως.

Ήταν λογικό το Καζακστάν να αντιδράσει κι έτσι έγινε. Στα πρώτα 15 λεπτά, οι φιλοξενούμενοι αύξησαν την έντασή τους, ανέβασαν την πίεσή τους πιο κοντά στην περιοχή μας, έκλεψαν μπάλες από την προσπάθειά μας για build up κι έφτασαν σε τέσσερις τελικές , καμία εκ των οποίων όμως δεν ανησύχησε ιδιαίτερα τον Βλαχοδήμο.

Χαρακτηριστικό είναι πως στον μετρητή attacks per minute (επιθέσεις ανά λεπτό), η μόνη φορά που το Καζακστάν βρέθηκε ψηλότερα από την Ελλάδα ήταν μεταξύ 46΄ και 60’ (0.67 έναντι 0.27).

Ύστερα και από τις πρώτες αλλαγές του Πογέτ για λόγους κυρίως ξεκούρασης, οι διεθνείς διαχειρίστηκαν εξαιρετικά το ματς. Χωρίς βιασύνη και άσκοπη απώλεια ενέργειας, πίεζαν σωστά, μη επιτρέποντας στους Καζάκους να φτιάξουν παιχνίδι από πίσω ενώ σε κάθε ευκαιρία έτρεχαν στην επιθετική μετάβαση, χωρίς όμως να καταλήγουν πάντα σε τελική καθώς αρκετές φορές απλά μετέφεραν και κρατούσαν την μπάλα στο επιθετικό μας τρίτο.

Μεταξύ 61’ και 75’ η Ελλάδα «έπνιξε» το Καζακστάν, το ποσοστό ευστοχίας στις μεταβιβάσεις των φιλοξενούμενων έπεσε στο 59% ενώ το ελληνικό PPDA κατέγραψε, 2.7, αποδεικνύοντας του λόγου το αληθές.

Μάλιστα, καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, οι φιλοξενούμενοι από τις 70 κατοχές που είχαν, οι 13 ήταν medium (μεταξύ 10-20 δευτερολέπτων) ενώ μόλις 7 ήταν long (20-45 δευτερόλεπτα). Στον αντίποδα, η Ελλάδα είχε 19 long open play κατοχές και πέντε very long (45+ δευτερόλεπτα).

Η Ελλάδα πλέον είχε εξασφαλίσει το εισιτήριο για τον τελικό της Γεωργίας και με υπομονή περίμενε τα τελειώσει το ματς. Ο Βλαχοδήμος έπαιζε με μεγάλες πάσες προς την επίθεση, με σκοπό να κυνηγήσουμε τις δεύτερες μπάλες και να μεταφέρουμε την πίεση στη δική τους πλευρά, παραμένοντας έτσι ξεκούραστοι.

Εδώ ακόμα ένα σημαντικό στοιχείο που έκανε τη διαφορά είναι οι κερδισμένες μονομαχίες. Η ελληνική ομάδα κέρδισε συνολικά 102 (54%) από αυτές έναντι των 82 (43%) των Καζάκων ενώ οι 31 εξ αυτών ήταν επιθετικές.

Μάλιστα, ο μετρητής challenge intensity που δείχνει την ένταση που μπαίνουν οι παίκτες στα duels, έδειξε 8.1 για την Ελλάδα και μόλις 5.8 για το Καζακστάν.

Κάπου εκεί, προήλθαν και οι πέντε τελικές ενέργειες του τελευταίου δεκαλέπτου ενώ σε μία άτυχη στιγμή για τον Καζακστάν, ο Ταπάλοφ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, διαμορφώνοντας το τελικό 5-0.

Ένα σκορ που ήρθε ως επισφράγισμα της εξαιρετικής εμφάνισης της Ελλάδας, εναντίον ενός Καζακστάν που μόνο κακή ομάδα δεν είναι. Ήταν όμως οι διεθνείς που εξέθεσαν κάθε αδυναμία των αντιπάλων κι αυτό μόνο θετικό μπορεί να είναι ενόψει του ματς στη Γεωργία.

Τα xG στο τέλος φανέρωσαν την πραγματικότητα. Η Ελλάδα τελείωσε τον αγώνα με 3.99, σκοράροντας ένα παραπάνω γκολ από ότι θα «έπρεπε» ενώ το Καζακστάν, είχε μόλις 0.63. Μόνο εναντίον του Γιβραλτάρ εντός έδρας, η Εθνική είχε φτιάξει περισσότερες ποιοτικές φάσεις (4.69).

 

Οι πρωταγωνιστές της Εθνικής Ελλάδας

Δημήτρης Πέλκας: Ο 30χρονος εξτρέμ έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του με τη γαλανόλευκη φανέλα. Σε 64 λεπτά παιχνιδιού, είχε ένα γκολ, ένα κερδισμένο πέναλτι, ένα δοκάρι, μία χαμένη μεγάλη ευκαιρία ενώ τελείωσε τον αγώνα του με 3/7 κερδισμένες μονομαχίες, μία αναχαίτιση και ένα τάκλιν.

Γιώργος Μασούρας: Ακόμα μία συγκλονιστική εμφάνιση από τον Έλληνα μεσοεπιθετικό του Ολυμπιακού που έκανε τα πάντα στο γήπεδο. Ολοκλήρωσε το ματς με δύο ασίστ, τρία τάκλιν, 30/36 πάσες (83%), 10/13 κερδισμένες μονομαχίες, των οποίων 4/4 εναέριες, είχε συνολικά πέντε αμυντικές ενέργειες και έξι πάσες-κλειδιά (πάσες που καταλήγουν σε τελική), τις περισσότερες από τον καθένα.

Τάσος Μπακασέτας: Ο αρχηγός της Εθνικής δήλωσε ξανά παρών. Ο μεσοεπιθετικός του Παναθηναϊκού πέραν του κρίσιμου γκολ που πέτυχε, τελείωσε τον αγώνα με 41/50 πάσες (82%) 8/12 κερδισμένες μονομαχίες, 3/4 επιτυχημένες ντρίπλες, τρεις αμυντικές ενέργειες και 66 επαφές με την μπάλα.