Εθνική Ομάδα

Τακτική ανάλυση: Τα στοιχεία που στέρησαν από την Ελλάδα την πρόκριση

27.03.24 | 13:20

Η Ελλάδα ηττήθηκε στα πέναλτι από τη Γεωργία, αποτυγχάνοντας έτσι να προκριθεί στο EURO της Γερμανίας. Η ομάδα του Γκουστάβο Πογιέτ παρότι είχε τον έλεγχο του αγώνα, δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να απειλήσει σοβαρά τους αντιπάλους της κι έτσι μοιραία αποκλείστηκε.

Ήταν ηλίου φαεινότερος ο τρόπος με τον οποίο η Γεωργία θα προσπαθούσε να «πληγώσει» την Ελλάδα. Εκμετάλλευση στο έπακρον της έδρας, ένταση στο παιχνίδι της, δυνατές μονομαχίες και ασταμάτητες επιθετικές μεταβάσεις.

Το παράδοξο είναι πως κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, η Ελλάδα κατάφερε και είχε όλες τις σωστές απαντήσεις σε αυτό το πλάνο της ομάδας του Βίλι Σανιόλ. Ωστόσο, η αμυντική της προσήλωση, «ρούφηξε» κάθε ίχνος δημιουργικότητας, καθαρού μυαλού και αποφασιστικότητας στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.

Οι Γεωργιανοί δεν απείλησαν ιδιαίτερα, δεν απειλήθηκαν και χάνοντας και μια σπουδαία ευκαιρία στο 105′ με τον Νταβιτασβίλι, οδήγησαν το ματς εκεί που ήθελαν και τελικά πήραν μια δίκαιη και ιστορική πρόκριση.

Από την άλλη, η Ελλάδα θα μείνει εκτός μεγάλης διοργάνωσης για 5^η σερί φορά, παρότι μετά από καιρό, έπαιζε έναν «τελικό» ως φαβορί.

Η έκπληξη του Πογιέτ και η αναμενόμενη Γεωργία

Ο Γκουστάβο Πογιέτ αποφάσισε πως ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει κι έτσι παράταξε την ίδια ενδεκάδα όπως στο ματς με το Καζακστάν, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ όσο είναι προπονητής της Εθνικής.

Ο Βίλι Σανιόλ κινήθηκε επίσης στο ίδιο μοτίβο. Ίδια ενδεκάδα με μοναδική αλλαγή τον Κβαρατσχέλια (που ήταν τιμωρημένος με το Λουξεμβούργο) αντί του Μικαουτάτζε, με το Ζιβζιβάτζε να διατηρεί τη θέση του, μετά τα δύο γκολ που σημείωσε στον ημιτελικό.

Πραγματικά, το ματς από την αρχή ως το τέλος ήταν πάνω κάτω αυτό που περίμεναν όσοι ήξεραν έστω και 2-3 βασικά πράγματα για τις ομάδες. Η Ελλάδα ήταν στην κατοχή της μπάλας, υπερφόρτωνε τη δεξιά πλευρά, με σκοπό να χτυπήσει τις αδυναμίες της αριστερής πλευράς των Γεωργιανών, ενώ παράλληλα, προσπαθούσε να κρατήσει την μπάλα στο αντίπαλο μισό, πιέζοντας με αρκετή ένταση.

Στον αντίποδα, η Γεωργία έπαιζε με πολύ σκληράδα, «ρουφούσε» την ενέργεια των 60.000 οπαδών που είχαν κατακλίσει το γήπεδο και έφευγαν στην αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία, με κύριο εκφραστή τον Κβαρατσχέλια.

Μόνη διαφορά στο μοτίβο της Εθνικής, η προσπάθεια των παικτών να βρουν τον Ιωαννίδη στο χώρο και στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Είναι αλήθεια πως τις ελάχιστες φορές που το επιχείρησαν, πήγε κάτι να βγει χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Με λίγα λόγια, η εμφάνιση των δύο ομάδων στο πρώτο ημίχρονο ήταν… ξεπατικοτούρα από τους αγώνες τους με Καζακστάν και Λουξεμβούργο αντίστοιχα.

Οι Γεωργιανοί περίμεναν σε medium block και ύστερα άρχιζαν την πίεση, απέφυγαν το λάθος του Καζακστάν και έβαζαν αρκετούς παίκτες στη δυνατή δεξιά πλευρά της Εθνικής ενώ κάθε φορά που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν στο δικό μας μισό και έχαναν την μπάλα, η rest defense (όρος που εξηγεί τι κάνουν οι αμυντικοί μιας ομάδας που επιτίθεται) έπαιζε με απόλυτη επιτυχία τον κανόνα της πίεσης των 5 δευτερολέπτων, «χαρίζοντας» ουσιαστικά μονάχα μία αντεπίθεση στην Ελλάδα σε 120 λεπτά αγώνα.

Στο ίδιο έργο θεατές και η προσπάθεια του Κωνσταντέλια

Στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξαν πολλά. Η Ελλάδα άρχισε να πιέζει ελαφρώς ψηλότερα, παίζοντας πλέον σε high block τις περισσότερες φορές, ενώ η Γεωργία είδε αυτή τη διάθεση των διεθνών μας και έκατσε ακόμα πιο χαμηλά στο γήπεδο.

Από την πλευρά της ομάδας του Σανιόλ, η μόνη διαφοροποίηση ήρθε στη φάση της οργανωμένης επίθεσης. Σε αυτό το σημείο, αν και δεν βρέθηκε πολλές φορές, προσπάθησε να «χτυπήσει» είτε με αλλαγές πλευράς και διαγώνιες μεταβιβάσεις, είτε κυρίως με πίβοτ παιχνίδι.

Κβαρατσχέλια ή Μικαουτάτζε έρχονταν ψηλά να πάρουν την μπάλα στα πόδια και είτε με γρήγορη πάσα, είτε με ατομική ενέργεια να δημιουργήσουν σύγχυση στην άμυνά μας.

Περίπου από το 60’ και μετά που πέρασε στο ματς ο Κωνσταντέλιας, είδαμε για πρώτη φορά από την Ελλάδα μια όρεξη να πάει στην ατομική ενέργεια και να βρει μια φάση από δημιουργία και συνδυαστικό παιχνίδι.

Ο νεαρός όμως μεσοεπιθετικός ήταν μόνος του. Η ελληνική ομάδα είχε τόσο στο μυαλό της την αμυντική προσήλωση και το πως δεν πρέπει να δεχθεί γκολ, που άφησε στην άκρη κάθε διάθεση για να απειλήσει.

Ως το τέλος του 90λέπτου, παρέμεινε μονοδιάστατη και αφού της μπλόκαραν τη δυνατή δεξιά πλευρά, έμοιαζε χωρίς plan b και τον Τσιμίκα στα αριστερά μερικές φορές, τελείως μόνο και εκτός παιχνιδιού.

Το κρίσιμο δίλεπτο της παράτασης και ο «εφιάλτης» των πέναλτι

Η έλλειψη καθαρού μυαλού και αποφασιστικότητας συνεχίστηκε και στην παράταση. Ο Γιακουμάκης πέρασε στη θέση του Ιωαννίδη, σε ένα ρόλο που όμως ο Κρητικός φορ δεν μπορεί να στηρίξει με τον τρόπο που το κάνει ο επιθετικός του Παναθηναϊκού, ενώ ο Κωνσταντέλιας αν και φαινόταν… έξω από τα νερά του, ήταν ο μόνος που προσπαθούσε να αλλάξει ταχύτητα στην Εθνική.

Η πρώτη σημαντική απειλή, ήρθε στο πρώτο σωστά εκτελεσμένο κόρνερ της Ελλάδας στο 101’ με την κεφαλιά του Μαυροπάνου και ένα λεπτό αργότερα και ύστερα από ωραία πλαγιοκόπηση, ήρθε  το σουτ του Ρότα.

Ήταν οι μοναδικές φορές που η Εθνική προσπάθησε να διατηρήσει ένα μομέντουμ, χωρίς όμως επιτυχία. Χαρακτηριστικό πως παρότι η «γαλανόλευκη» είχε 34 εισόδους στην αντίπαλη περιοχή έναντι των 22 της Γεωργίας, είχε μόλις τέσσερις τελικές από το «κουτί», σε αντίθεση με τους γηπεδούχους που είχαν εννιά. Δείχνοντας έτσι, το πόσο φλύαροι ήμασταν, αλλά και υπό ποιες προϋποθέσεις, φτάσαμε σε αυτές τις 13 συνολικά τελικές προσπάθειες.

Η Ελλάδα συνέχιζε να κρατάει την κατοχή, ολοκληρώνοντας το ματς με 64%, χωρίς όμως να δημιουργεί ιδιαίτερα θέματα στη Γεωργία ενώ οι γηπεδούχοι, ανέβασαν την πίεσή τους ψηλά στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης, μήπως μπορέσουν και κερδίζουν πριν φτάσει το ματς στα πέναλτι, θέλοντας να εκμεταλλευτούν την κούραση κυρίως του Μαυροπάνου.

Και λέω του Μαυροπάνου, γιατί ο αμυντικός της Γουέστ Χαμ τελείωσε το ματς με 137 επαφές με την μπάλα και 114/125 πάσες (91%). Ο Κακαμπάτζε που είχε τις περισσότερες από πλευράς Γεωργίας, είχε σχεδόν τις μισές, 78 στον αριθμό ενώ ο Μπακασέτας με 121 επαφές, ήταν ο δεύτερος Έλληνας στη σχετική λίστα.

Το τελικό 0-0 έστειλε τις ομάδες στα πέναλτι, σε μια διαδικασία που η Ελλάδα δεν έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις. Άλλωστε με αυτό τον τρόπο, μείναμε εκτός από την τελευταία μεγάλη διοργάνωση στην οποία λάβαμε μέρος.

Σίγουρα, το χαμένο πέναλτι του καλύτερού μας παίκτη σε αυτό το κομμάτι, έπαιξε κάποιο ρόλο. Αλλά στη σούμα, η Γεωργία έδειχνε να το θέλει περισσότερο, ήταν πιο αποφασιστική και έπαιξε με μεγαλύτερο θάρρος.

Οι αριθμοί που ξεχώρισαν

Μπορεί να μη φαίνεται από τη ροή που είχε το παιχνίδι, αλλά η Γεωργία είχε πολύ πιο ποιοτικές τελικές από την Ελλάδα, ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 1.97 xG σε αντίθεση με το δικό μας 0.77. Μόνο η φάση άλλωστε του Νταβιτασβίλι στο 105′, είχε αξία 0.49.

Από εκεί και πέρα, η Εθνική κυριάρχησε χωρίς όμως ουσία. Τελείωσε το ματς με 62-38 κατοχή, με 795 πάσες (88%) έναντι μόλις 447 πασών (81%), είχε 85 πάσες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου (75%) σε αντίθεση με τους Γεωργιανούς που είχαν 56 (74%), χωρίς όμως να μπαίνει σωστά στην περιοχή όπως ανέφερα πιο πάνω, ενώ η καλή μας πίεση μεταφράζεται και στο PPDA, το οποίο δείχνει 5.56 για την Ελλάδα και 16.20 για τη Γεωργία.

Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι πως τους ματσάραμε στη δύναμη και τη σκληράδα, κερδίζοντας δέκα παραπάνω μονομαχίες (145-135) ενώ περιορίσαμε και τις αντεπιθέσεις τους, με τους Γεωργιανούς να ολοκληρώνουν το ματς με δύο αντεπιθέσεις και δύο τελικές από αυτές.