Ο νέος Μπερνάρ και ο «οδηγός» Μαξίμοβιτς για τον Παναθηναϊκό

19.03.24 | 14:51

Στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, ο μεταγραφικός σχεδιασμός πρέπει να τρέχει «μυστικά» αλλά αποτελεσματικά ενόψει καλοκαιριού.

Δεν ήταν και μικρό πράγμα για τον Παναθηναϊκό να «κλείσει» έναν παίκτη με την αξία, το βιογραφικό και τις παραστάσεις του Νεμάνια Μαξίμοβιτς. Βασικός και αναντικατάστατος στην La Liga, βασικός στην Εθνική Σερβίας, εξαρο-οκτάρι που δεν σταματά να τρέχει, παίκτης με στόφα – ηγέτη. Είναι προφανές και ξεκάθαρο πως αν δεν προλάβαινε ο Παναθηναϊκός να τον «ξεμυαλίσει», είτε θα ανανέωνε με τη Χετάφε, είτε θα πήγαινε σε κάποια άλλη ισπανική ομάδα – πιθανότατα σε κάποια απ’ αυτές που τερματίζουν από τη μέση και πάνω και είναι κάθε χρόνο σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Ο Μαξίμοβιτς όμως «ψήθηκε», διότι μπορεί να μην είδε – όταν συμφώνησε πριν λίγους μήνες – μια ομάδα που έχει κερδίσει πρωταθλήματα τα τελευταία χρόνια ή που έχει καταφέρει να επιστρέψει δυναμικά στην Ευρώπη, αλλά είδε πλάνο και προοπτική. Ένα πρότζεκτ που δουλεύεται και δουλεύει και τελευταία 2,5 χρόνια, μια ομάδα που επέστρεψε στους τίτλους κατακτώντας το Κύπελλο, στον πρωταθλητισμό και την Ευρώπη, έναν προπονητή που τον αναμόρφωσε (τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς) και ένα μεγάλο όνομα της προπονητικής που τον διαδέχθηκε (τον Φατίχ Τερίμ). Πιθανότατα είδε επίσης παίκτες που πήγαν στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια και βελτιώθηκαν, ωρίμασαν ποδοσφαιρικά, βρήκαν την ευκαιρία για restart, βρήκαν κίνητρο και κέφι για μπάλα: τον Παλάσιος, τον Αράο, τον Γέντβαϊ, τον Ρούμπεν, τον Μπερνάρ, τον Μλαντένοβιτς, τον Ντραγκόφσκι πρόσφατα.

Το πλάνο των μεταγραφών (δείχνει να) έχει δυο άξονες

Το πώς θα κινηθεί μεταγραφικά ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι, το γνωρίζει η διοίκηση, ο κ. Παπαδημητρίου και ο προπονητής, αλλά απ’ όσα είδαμε το Γενάρη, έχουμε μια πρώτη εικόνα. Ο πρώτος άξονας γύρω από τον οποίοι θα κινηθεί η ομάδα, είναι το ελληνικό στοιχείο. Το έκανε με Μπακασέτα και Λημνιό και ήδη έχει πάρει σημαντικά πράγματα από τον πρώτο και ένα γκολ που έφερε την πρόκριση κόντρα στον ΠΑΟΚ από τον δεύτερο. Πόσο εύκολο είναι να ενισχυθεί κι άλλο το ελληνικό στοιχείο το καλοκαίρι, με αξιόλογους Έλληνες παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά; Όχι και πολύ εύκολο: οι περισσότεροι αξιόλογοι Έλληνες παίκτες παίζουν στο εξωτερικό, αυτοί που παίζουν Ελλάδα (σε ομάδες εκτός Big-4) είτε έχουν όνειρο να πάνε έξω, είτε οι ομάδες τους ζητούν «τρελά λεφτά», οπότε τα πράγματα είναι περίπλοκα. Ωστόσο, αν κάποιος ή κάποιοι από τους «Έλληνες του εξωτερικού» δείξει διάθεση επαναπατρισμού ή δεν βρίσκει το συμβόλαιο που θέλει εκεί, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ο Γιαννούλης έχει ήδη ακουστεί για 2-3 ελληνικές ομάδες αν αποφασίσει να γυρίσει Ελλάδα – και δεν είναι ο μόνος.

Ο δεύτερος άξονας γύρω από τον οποίον θα κινηθεί μεταγραφικά ο Παναθηναϊκός, πιθανότατα θα είναι το μονοπάτι του Μαξίμοβιτς. Δηλαδή παίκτες που δεν είναι «στοιχήματα» ή «λαχεία», αλλά παίκτες εγνωσμένης αξίας, των οποίων τα συμβόλαια λήγουν ή μπορούν να αποκτηθούν ως δανεικοί με μια (λογική) οψιόν αγοράς. Διότι μια ομάδα που θέλει να μείνει ψηλά και να κάνει πρωταθλητισμό, χρειάζεται και ταλέντα, χρειάζεται και Έλληνες ποδοσφαιριστές αλλά χρειάζεται και παίκτες «ψημένους» και ικανούς να την κουβαλήσουν στην πλάτη τους, όταν χρειαστεί. Είναι ακριβοί προφανώς και μάλλον δυσεύρετοι, αλλά δεν χρειάζεσαι μισή ντουζίνα τέτοιους – ένας σε κάθε θέση, πιθανότατα αρκεί.

Ο «νέος Μπερνάρ» που πρέπει να βρεθεί

Αν γινόταν η κουβέντα στο τέλος της περσινής χρονιάς για τον Μπερνάρ και το κατά πόσον τον ήθελαν οι φίλοι της ομάδας να «ριζώσει» εδώ, οι απαντήσεις θα ήταν ελαφρώς ανάμικτες και πιθανότατα όχι πολύ θερμές: ο Βραζιλιάνος ήταν αρκετά καλός πέρυσι αλλά τη διαφορά δεν την έκανε – και το υψηλό του συμβόλαιο, που βάσει συμφωνίας έγινε ακόμα υψηλότερο τη δεύτερη χρονιά, δεν «δικαιολογούνταν» από τις εμφανίσεις του. Η φετινή χρονιά όμως είναι διαφορετική: ο «μικρός μάγος» από τη Βραζιλία, ως νέος Σαμψών, με το που έβαλε μαλλιά ήταν σαν να αποκτά υπερδυνάμεις. Κι όσο κυλάει η χρονιά (και μακραίνουν τα μαλλιά του…) έχει γίνει ο ηγέτης και εκ των κορυφαίων παικτών της ομάδας, ο μαέστρος που κουνάει τη μπαγκέτα και όλη η «ορχήστρα» συντονίζεται μαζί της.

Δυστυχώς ο Μπερνάρ αποχωρεί το καλοκαίρι και επιστρέφει στην πατρίδα του – από τη στιγμή που το ανακοίνωσε, παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο, προσπαθώντας να κάνει ό,τι περνάει από το πόδι του, για να φύγει από τον Παναθηναϊκό ως νταμπλούχος. Και είναι μεγάλο το βάρος που πέφτει στους ανθρώπους της ομάδας, να βρουν και να «ψήσουν» έναν παίκτη με τα δικά του χαρακτηριστικά (αγωνιστικά και ηγετικά), ώστε να μείνει ορφανή η μπαγκέτα που θα αφήσει σε λίγους μήνες ο Βραζιλιάνος. Εκτός αν μπορεί ο Παναθηναϊκός να τον πάρει για έναν χρόνο δανεικό από τη νέα του ομάδα.