Γ' Εθνική

Μόρας στο monobala.gr: «Πετύχαμε κάτι… παραμυθένιο στον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου»

29.04.24 | 19:33

Στις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του οδήγησε με σταθερά βήματα και μαεστρία τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου ο Βαγγέλης Μόρας. Ο 42χρονος Λαρισαίος τεχνικός, παλιά δόξα ποδοσφαιρικά (στόπερ) της ΑΕΚ (2003-2007), της ΑΕΛ, της εθνικής ομάδας (27 συμμετοχές από το 2009 ως το 2016), του Παναιτωλικού, της Προοδευτικής, αλλά και αρκετών ομάδων εκτός συνόρων (Μπολόνια, Τσεζένα, Σουόνσι, Μπάρι, Ελλάς Βερόνα) «χτίζει» την προπονητική του καριέρα την τελευταία τριετία και αυτή η υπέρβαση που πανηγύρισε χθες, φέρνοντας το χωριό της Πιερίας στη Super League 2 του δίνει μεγάλη ώθηση και boost σε απόλυτο βαθμό και σε προσωπικό επίπεδο.

Άφησε και ο ίδιος το στίγμα του, έχοντας ταιριάξει τα… χνώτα του με τη διοίκηση του Στέλιου Καλαϊτζίδη και το αγωνιστικό αποτύπωμα έφερε μεγαλειώδες αποτέλεσμα, ασφαλώς σημείο αναφοράς και παρακαταθήκη για αρκετές επόμενες γενιές.

Ο Θεσσαλός κόουτς αναμφίβολα αποτελεί προσωπικότητα που τόνωσε και το πρεστίζ του Εθνικού, που με συνέπεια λόγων και πράξεων τα τελευταία χρόνια βρέθηκε στην πολύ ευχάριστη αυτή θέση, να πανηγυρίζει μεγάλα και πρωτοφανή άλματα, όταν άλλες ιστορικές ομάδες έχουν πάρει την κατιούσα.

Ο Βαγγέλης Μόρας μίλησε για όλη τη φετινή διαδρομή και τη συνέχεια των «κυανόλευκων» στο monobala.gr, έχοντας αρκετά ενδιαφέροντα να καταθέσει.

-Κόουτς συγχαρητήρια. Ήταν αυτή η μεγαλύτερη επιτυχία στην ως τώρα προπονητική διαδρομή του Βαγγέλη Μόρα;

«Προπονητικά είναι η μεγαλύτερή μου επιτυχία, στην τριετία που βρίσκομαι στους πάγκους. Κάθε χρόνο υπήρχε πάντα το λίγο παραπάνω για μένα. Την πρώτη σεζόν με τρίτη θέση στη Γ΄ Εθνική με την Ελασσόνα και Κύπελλο Λάρισας. Τη δεύτερη, στη Β΄ Εθνική με τον Απόλλωνα Λάρισας, σε συνθήκες όμως που δεν ήταν κατάλληλες, για αυτό ήρθε σύντομα το τέλος, παρότι ξεκινήσαμε καλά. Και πέρυσι η δεύτερη θέση στο Νέο Κεραμίδι, ενώ τον Ιανουάριο η ομάδα βρισκόταν στη ζώνη του υποβιβασμού».

-Μεγαλώνει το μέγεθος της επιτυχίας, όταν η άνοδος δεν έρχεται με μια παραδοσιακή δύναμη, βαριά φανέλα, ομάδα με δυναμική, αλλά με τον Εθνικό Νέου Κεραμιδίου, από συγκριτικά μικρή κοινωνία και με ελάχιστα να επιδείξει ως τώρα;

«Η ομάδα δεν διαθέτει την ιστορία για να περιμένει κανείς ότι θα διεκδικούσε κάτι τόσο δύσκολο. Εμείς όμως το καταφέραμε. Η ομάδα διαθέτει πλάνο, όραμα και ανθρώπους που την αγαπούν, όπως αγαπούν αυτό που κάνουν. Ενωθήκαμε όλοι, προπονητές, διοίκηση και παίκτες. Πετύχαμε κάτι… παραμυθένιο! Το δικό μας παραμύθι, το δικό μας… κόμιξ όπως είδατε και το απολαμβάνουμε. Σίγουρα ήταν πολύ πιο δύσκολο και μεγάλο αυτό που κάναμε, τηρουμένων των αναλογιών. Απλά δε θα φανεί τόσο, επειδή δε διαθέτουμε πολύ κόσμο. Από μόνοι τους ενίοτε οι φίλαθλοι κερδίζουν τις εντυπώσεις».

 

-Ήταν κάτι για το οποίο όμως δείχνατε έτοιμοι και επίμονοι επί μήνες, ήσασταν πέρυσι δεύτεροι και φέτος πρώτοι για μεγάλο διάστημα, σταθεροί διεκδικητές και μάλλον αρκετά ώριμοι…

«Από θέμα οργάνωσης ήμασταν πάντα έτοιμοι. Το ρόστερ δεν ήταν για να πεις ότι σίγουρα θα διεκδικούσε, όταν άλλες ομάδες… χάλασαν παραπάνω χρήματα, με παίκτες από παραπάνω κατηγορία. Όπως η Νέα Αρτάκη και ειδικά ο Πιερικός, που ξόδεψε τα περισσότερα. Εμείς είχαμε πλάνο και μικρότερο μπάτζετ, αλλά περάσαμε στους παίκτες ότι θα διεκδικήσουμε το κάτι παραπάνω».

-Ποια ήταν τα όπλα του Εθνικού για να φτάσει σε αυτό τον άθλο, την υπέρβαση και να ζείτε τις πιο ένδοξες στιγμές στην ιστορία της ομάδας;

«Έχουμε αυτό που πολλές ομάδες δε το έχουν και το ζηλεύουν, οργανωτικά και ως λειτουργία και καθημερινότητα. Ο πρόεδρος Στέλιος Καλαϊτζίδης ασχολείται με το να μη λείψει τίποτα σε παίκτες και προπονητές. Έχει τη διάθεση να ρωτήσει και να μάθει πώς λειτουργεί μια ομάδα, όταν θέλει να μεγαλώσει και μαζί φτιάξαμε κάτι πολύ όμορφο. Όσο για το τι παραπάνω είχαμε εμείς, ήμασταν οι πιο σταθεροί. Από την αρχή ως το τέλος ήμασταν τις περισσότερες φορές στην κορυφή. Είχαμε διάρκεια και αυτό ήταν το κλειδί, εκεί κρίθηκε. Αυτός ήταν ο στόχος μας από την αρχή και μάθαμε πολλά από αυτή τη δύσκολη χρονιά. Για το πώς μπορείς να διαχειριστείς τα δύσκολα και καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε. Δεν υπάρχει γκρίνια, αλλά αγάπη μεταξύ μας και ασφαλώς υγεία στην ομάδα. Το ότι το αποφάσισες να πας για άνοδο δε σημαίνει κάτι από μόνο του. Αυτό το αποτέλεσμα που φέραμε, αξίζει να μείνει στην ιστορία»​.

-Που αφιερώνεις τη μεγάλη αυτή επιτυχία;

«Την αφιερώνω στον Γιώργο Τσαουσίδη, τον… Γκόγκο όπως τον λέμε, την ιστορία της ομάδας. Ο πατέρας του ήταν στους ιδρυτές και δημιουργούς του Εθνικού Νέου Κεραμιδίου, έβαλε από τα πρώτα λιθαράκια για το γήπεδο, όπως μαθαίνουμε. Ήταν ένας παραπάνω λόγος που θέλαμε αυτή την κατάκτηση. Να δούμε τα μάτια αυτών των ανθρώπων, να κλαίνε και να δακρύζουν, όταν σε βλέπουν να μιλάς σε κανάλια για τα επιτεύγματα του Νέου Κεραμιδίου, ενός χωριού 300 κατοίκων. Δεν υπήρχε καμία παράδοση ποδοσφαιρικά, ήταν ένας πολύ στενός κύκλος. Το αφιερώνω λοιπόν στην αθωότητα αυτών, στα μάτια τους, που ξέρουμε πόσο περήφανους τους κάναμε».

-Ήταν στα ατού και η ομοιογένεια, με πολλούς παίκτες από την Πιερία, διατήρηση του περσινού κορμού, αλλά και γνώριμους είτε δικούς σου από την «αγορά» της Λάρισας και άλλες συνεργασίες, είτε από κάποιους έμπειρους που συνυπήρξαν παλιά στον Πιερικό;

«Το μεγαλύτερο ποσοστό του ρόστερ ήταν παιδιά της Πιερίας. Ήξερα οτι υπάρχει ταλέντο στο νομό. Έμειναν πολλοί από την περσινή ομάδα, πήραμε και παίκτες από τον Πιερικό, όπως οι Χρήστος Παπαδόπουλος και Βασίλης Τουλίκας. Πήραν εύκολα την απόφαση και έκαναν συνειδητή επιλογή, βλέποντας πόσο σωστά και μεθοδικά δουλεύει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Ήρθαν και παίκτες και από τη Λάρισα και από παραπάνω κατηγορία. Πίστεψαν σε όσα τους είπα, ότι θα είναι καλή χρονιά, που θα τους κάνει καλύτερους, ως εμπειρία και παικτικά, που θα μπορούσε να τους ανοίξει ξανά την αγορά της Β΄ Εθνικής σε προσωπικό επίπεδο. Ήταν λοιπόν ένα μιξ παικτών, με έμπειρους όπως οι Ιντζόγλου, Χατζής και Κλιγγόπουλος, ενώ από το Δεκέμβριο είπαμε οτι αν ήμασταν ως 4 πόντους από την κορυφή θα μπαίναμε σε διαδικασία να μεγαλώσουμε το ρόστερ. Αυτό κάναμε, με ποιοτικές μονάδες για να συμπληρώσουμε, χωρίς πολλά ανοίγματα. Να μπορούμε να ανταπεξερχόμαστε σε διαχείριση και ροτέισον, γιατί φέτος οι όμιλοι ήταν μεγαλύτεροι και τα παιχνίδια πιο πολλά. Έπρεπε να αντέξουμε και το πλάνο μας βγήκε πιο σωστά από την αρχή».

-Υπήρχε πάντως μεγάλος ανταγωνισμός στην κορυφή του Β΄ ομίλου για μήνες, κυρίως με το Σβορώνο και τη Νέα Αρτάκη…

«Εμείς και ο Σβορώνος… τραβήξαμε από την αρχή. Ο Σβορώνος δεν άντεξε στο λεγόμενο φώτο φίνις. Δεν έκανε κατ’ εμέ πολλές και σημαντικές μεταγραφές τον Δεκέμβριο, ίσως κουράστηκαν, ίσως τους επηρέασαν οι πολλές αλλαγές προπονητών. Δε τους βοήθησε να κρατήσουν ισορροπίες. Η Νέα Αρτάκη δεν εκμεταλλεύτηκε τον ποδοσφαιρικό… πόλεμο στην Πιερία, τον εσωτερικό ανταγωνισμό τριών ομάδων με ίδιο στόχο. Ο Πιερικός το ήθελε εξαρχής και ανοιχτά, αλλά έμεινε πίσω. Για τον Σβορώνο προέκυψε νέος στόχος στη διάρκεια. Η Νέα Αρτάκη δε κατάφερε να πάρει προβάδισμα και το έριξε στα… παράπονα με τις ομάδες της Πιερίας, ότι βοηθήθηκαν. Μπορεί να μη ξέρουν πως να διαχειριστούν την αποτυχία τους, αν τη θεωρούν αποτυχία, δε ξέρω. Εμείς ασχοληθήκαμε μόνο με την ομάδα μας. Στόχο είχαμε να μάθουν να σέβονται τον Εθνικό για όσα κάνει. Δεν ασχολούμαστε με εξωαγωνιστικά, αν κάποιους δε τους αρέσει και ενοχλούνται, αυτό δε μας απασχολεί εμάς».

-Ποια νίκη θεωρείς ορόσημο στη διαδρομή, μετά από την οποία είπατε, «Τώρα είμαστε το φαβορί και δε το χάνουμε;»

«Πιο σημαντικό θεωρώ το ματς του πρώτου γύρου με τον Πιερικό, όπου κερδίσαμε. Ήταν δύσκολη περίοδος, προηγήθηκαν κάποιες απώλειες βαθμών. Είχαμε λίγα νεύρα παραπάνω, δε ξέραμε πως να το διαχειριστούμε. Είχαμε μπλέξει με ανακοινώσεις και διαιτησίες. Ήταν λίγο έξω από το δικό μας τρόπο σκέψης και λειτουργίας, τη φιλοσοφία που βλέπουμε το ποδόσφαιρο. Εκεί μιλήσαμε μεταξύ μας και είπαμε οτι θα ασχολούμαστε όλοι μόνο με το κομμάτι μας. Ο καθένας το δικό του και θα κοιτά τη δουλειά του, άλλη για τη διοίκηση, άλλη για τους προπονητές και διαφορετική για τους παίκτες»​.

-Θέλει να μείνει και στη Super League 2 ο Βαγγέλης Μόρας στο δικό του δημιούργημα;

«Ο πρόεδρος ξέρει τι πρέπει να κάνει και όπου μπορώ να βοηθήσω θα βοηθήσω, είτε είμαι είτε δεν είμαι στην ομάδα. Η σχέση μου μαζί του δεν αλλάζει. Έχει να κάνει με μένα, ξέρει ότι με ενδιαφέρει να φύγω στο εξωτερικό. Θα μπορούσα να είμαι και πέρυσι στην Ιταλία, την Κ18 της Βερόνα. Έχω και άλλα στο μυαλό μου, αλλά εννοείται ότι νιώθω την ομάδα ως δημιούργημά μου. Ότι έβαλα και το δικό μου όνομα, σφραγίδα και υπογραφή, σε κάτι μεγάλο που πέτυχε και αλλάζει την ιστορία της. Ουσιαστικά δε μιλήσαμε ακόμα. Στα γρήγορα που μιλήσαμε, κάναμε πλάκα, από το ποιον εξαρτάται αν συνεχίσουμε μαζί. Θα τελειώσει και το Κύπελλο Πιερίας, ο τελικός με τον Πλαταμώνα όπου θέλουμε το νταμπλ και θα τα βάλουμε κάτω. Να συζητήσουμε και να προγραμματίσουμε. Θα χρειαστώ λίγο χρόνο, αλλά μου αρέσει και εμένα να γίνονται γρήγορα κάποια πράγματα. Μας απασχολεί η έγκαιρη οργάνωση. Το καλό είναι ότι υπάρχει διάθεση και πλέον δυνατή διαπροσωπική σχέση».

-Μετάβαση σε πολύ διαφορετικό περιβάλλον. Άλλα στάνταρ και δεδομένα, άλλες ανάγκες και άλλος ανταγωνισμός. Μπορεί να ανταπεξέλθει το Νέο Κεραμίδι;

«Η οργάνωση ήδη υπάρχει, αλλά η ομάδα πρέπει να στελεχωθεί με νέα πρόσωπα, να γίνει ΠΑΕ, για να μπει δυνατά και να πατήσει σταθερά στη Super League 2, ώστε να μείνει χρόνια εκεί. Υπάρχουν οι συνθήκες, η διοίκηση έχει διάθεση να μάθει αρκετά και βλέπω τη διαφορά στους παίκτες και την αντιμετώπιση. Κάποτε όταν τους πλησίαζε ο πρόεδρος ήταν διστακτικοί. Το σκεφτόταν και ήταν δύσκολο να τους πείσεις. Τώρα θέλουν και παρακαλάνε! Ξέρουν τι υπάρχει από πίσω. Είναι και αυτό ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της ομάδας. Του χρόνου, το επόμενο στοίχημα, είναι να πείσεις αρκετούς επαγγελματίες να έρθουν. Θέλει χρόνο, αλλά έχουμε τις βάσεις και θεωρώ εύκολο να κάνεις τα επόμενα βήματα, γιατί τα γνωρίζουμε. Η ομάδα έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, τώρα τη μαθαίνει το πανελλήνιο. Υπάρχουν όμως οι προϋποθέσεις εδραίωσης. Εμένα μου φαίνεται φυσιολογικό αυτό που έγινε. Τα δεδομένα αλλάζουν άρδην. Προσωπικά δεν ανησυχώ και είμαι αισιόδοξος οτι θα γίνει ομαλή μετάβαση σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή. Ήταν ξεκάθαρο πως έπρεπε να λειτουργήσουμε αλλιώς, διαφορετικά δε θα μπαίναμε σε αυτή τη διαδικασία. Ήταν μια απόφαση έξι μηνών, δε προέκυψε τις τελευταίες μέρες για να… τρέχουμε!».

-Η ομάδα θα εκπροσωπεί στο νέο ποδοσφαιρικό χάρτη των επαγγελματικών κατηγοριών το νομό Πιερίας. Απευθύνεστε και σε άλλο κόσμο πλέον, εκτός Νέου Κεραμιδίου;

«Η δυναμική μας θεωρητικά απογειώνεται, ως εκπρόσωπος του πιερικού ποδοσφαίρου. Έτσι πρέπει να γίνει, αν ο κόσμος το δει ποδοσφαιρικά. Με παιδιά της Πιερίας στο ρόστερ και εκπροσωπώντας το νομό. Θα προσπαθήσουμε με ωραίο και ρομαντικό τρόπο να τον φέρνουμε στο γήπεδο τις Κυριακές και ας μην υποστήριζαν το Νέο Κεραμίδι! Θα δώσουμε τη σπίθα, το έναυσμα, ένα καινούριο ερέθισμα να δει τα παιχνίδια μας. Να χειροκροτήσει και μακάρι να κάνουμε νέους φιλάθλους. Δεδομένα μεγαλώνει ο σύλλογος και θα μεγαλώσει και άλλο, και σε επίπεδο ακαδημιών. Θα είναι πρόκληση και ευκαιρία να έρθουν και να δουν τι γίνεται εδώ. Υπάρχουν και άλλες τέτοιες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Κανείς μας δε το βλέπει σαν πυροτέχνημα. Ότι απλά ανέβηκε η ομάδα και θα… ξεφουσκώσει. Θα κάνει τα πάντα με σωστό προγραμματισμό, χωρίς απλά να πετάμε λεφτά».

-Πως βιώσατε τα συναισθήματα του κοινού μετά τη νίκη με το Κιλελέρ και την ιστορική αυτή άνοδο;

«Κακά τα ψέματα, είμαστε περίπου… συγγενείς και φίλοι! Ένα μικρό χωριουδάκι, μικρό μπάτζετ και αναρωτιέσαι πως έγινε αυτό. Όλοι όμως έχουν το ρόλο τους. Ο καθένας ασχολείται με τη δουλειά του και το κομμάτι του. Είναι κάτι που λείπει γενικά και στις μεγάλες ομάδες, που παλεύουν να επανέλθουν και δε μπορούν να βρουν την ισορροπία για να το πετύχουν. Να πούμε ότι στη φιέστα θα είναι καλεσμένοι και παίκτες που έφυγαν το χειμώνα, ήταν σημαντικοί σε αυτό που κάναμε και ας αποχώρησαν. Στις πρώτες εορταστικές εκδηλώσεις είδαμε τη ρομαντική πλευρά, περίπου 500 άτομα. Αυτοί είμαστε. Το χαιρόμαστε, το απολαμβάνουμε, σα να μαζευτήκαμε οικογενειακά. Η χαρά όμως των 500, για μένα τουλάχιστον, δε συγκρίνεται ούτε με 5.000 κόσμο! Η αθωότητά τους και το πως βλέπουν την ομάδα τους να πετυχαίνει και να ανεβαίνει επίπεδο απότομα, να εξελίσσεται πρωτόγνωρα. Είναι η ώρα της δικαίωσης, για το χωριό και την ειρωνεία που δέχτηκε».

-Κλείνετε στόματα δηλαδή;

«Όχι, όχι. Δε κλείνουμε στόματα σε κανέναν, δεν υπάρχει λόγος. Ίσα ίσα! Δείχνουμε το δρόμο. Να ανοίξουμε τα μάτια σε άλλους, να έρθουν να δουν τι γίνεται και πώς. Δεν υπάρχουν κακοί φίλαθλοι σε εμάς. Όπως είπα, αγαπάμε το ποδόσφαιρο, το βλέπουμε ρομαντικά και ένα χειροκρότημα δε θα… έβλαπτε! Αντί να μιλούν άσχημα για εμάς, ας το χαρούν, αυτό το αθώο, το ιστορικό. Ας το επικροτήσουν και ας γίνουν οι επόμενοι που θα πετύχουν».